آیه 90 سوره مائده: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِ...» ایجاد کرد) |
|||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۴۱: | سطر ۴۱: | ||
</tabber> | </tabber> | ||
==معانی کلمات آیه== | ==معانی کلمات آیه== | ||
− | + | خمر: خمر در اصل به معنى پوشاندن است. مست كننده را خمر گويند كه عقل و احساس را مى پوشاند. | |
+ | |||
+ | ميسر: قمار. آن از يسر به معنى آسانى است. به قولى قمار را از آن ميسر گويند كه به وسيله آن مال ديگران به آسانى و بى زحمت به دست مى آيد. | ||
+ | |||
+ | انصاب: نصب (بر وزن عقل، شتر، قفل) چيز نصب شده و بر پا داشته شده براى عبادت. جمع آن انصاب و نصب (بر وزن شتر) است. علّت اين نامگذارى آن است كه بتها را براى عبادت نصب مى كردند. | ||
+ | |||
+ | ازلام: زلم (بر وزن شرف- صرد) تير. جمع آن ازلام. مراد تيرهاى قرعه و قمار است. | ||
+ | |||
+ | رجس: پليد. زجاج گويد: رجس در لغت اسم هر عمل ناپاك است. «رجس: عمل عملا قبيحا».<ref>تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی</ref> | ||
==نزول== | ==نزول== | ||
سطر ۴۸: | سطر ۵۶: | ||
این آیه در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 3، ص 231.</ref> | این آیه در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 3، ص 231.</ref> | ||
− | '''شأن نزول:''' | + | '''شأن نزول:''' |
− | هشام بن سالم گويد: از [[امام صادق]] عليهالسلام شنيدم كه فرمود حمزة بن [[عبدالمطلب]] و دوستانش با شراب سكر | + | هشام بن سالم گويد: از [[امام صادق]] عليهالسلام شنيدم كه فرمود [[حضرت حمزه سيد الشهداء علیه السلام|حمزة]] بن [[عبدالمطلب]] و دوستانش با شراب سكر<ref> صاحب منتهى الارب گويد: سكر كه لغت حبشى است و به ضم سين و كاف اول و به سكون راء است، شرابى است كه از ارزن مى گيرند و معرب آن سقرقع به ضم سين و قاف اول و فتح قاف ثانى است و نيز شرابى است مربوط به اهل [[حجاز]] كه از جو و ديگر حبوبات مى گيرند.</ref> كه دمساز بودند، روزى در آن حال به ناقه اى برخوردند. حمزه پرسيد اين ناقه از كيست؟ گفتند: از برادر زاده ات على بن ابىطالب است. |
دستور داد ناقه را نحر كردند، على وقتى ناقه خود را به آن حالت ديد، پرسيد: چه كسى ناقه او را نحر كرده است؟ گفتند: حمزه دستور نحر ناقه را داده است. على شكايت نزد [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله برد. پيامبر نزد حمزه آمد و علت آن را از حمزه جويا گرديد و اين واقعه قبل از [[غزوه احد]] بوده است سپس اين آية نازل گرديد. | دستور داد ناقه را نحر كردند، على وقتى ناقه خود را به آن حالت ديد، پرسيد: چه كسى ناقه او را نحر كرده است؟ گفتند: حمزه دستور نحر ناقه را داده است. على شكايت نزد [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله برد. پيامبر نزد حمزه آمد و علت آن را از حمزه جويا گرديد و اين واقعه قبل از [[غزوه احد]] بوده است سپس اين آية نازل گرديد. | ||
سطر ۶۲: | سطر ۷۰: | ||
ابوهريره گويد: هنگامى كه [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله وارد مدينه گرديد، اهل مدينه شراب ميخوردند و قمار ميكردند. از پيامبر در اين باره سؤال نمودند آيه 219 [[سوره بقره]] «يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِما إِثْمٌ كَبِيرٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ» كه ترجمه اش در جاى خود ذكر شده، نازل گرديد. | ابوهريره گويد: هنگامى كه [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله وارد مدينه گرديد، اهل مدينه شراب ميخوردند و قمار ميكردند. از پيامبر در اين باره سؤال نمودند آيه 219 [[سوره بقره]] «يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِما إِثْمٌ كَبِيرٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ» كه ترجمه اش در جاى خود ذكر شده، نازل گرديد. | ||
− | بعد از نزول اين آيه مردم گفتند: خداوند شراب و قمار را بر ما [[حرام]] نكرده، فقط گفته است كه گناهى بس بزرگ است. لذا به شرب خمر و بازى قمار ادامه ميدادند تا اين كه روزى مردى از مهاجرين با حالت مستى به [[نماز]] ايستاد و عده اى به او اقتدا كردند. مرد مهاجر به علت مستى، سوره | + | بعد از نزول اين آيه مردم گفتند: خداوند شراب و قمار را بر ما [[حرام]] نكرده، فقط گفته است كه گناهى بس بزرگ است. لذا به شرب خمر و بازى قمار ادامه ميدادند تا اين كه روزى مردى از مهاجرين با حالت مستى به [[نماز]] ايستاد و عده اى به او اقتدا كردند. مرد مهاجر به علت مستى، سوره نماز را به غلط ادا كرد سپس آيه 43 [[سوره نساء]] «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاتَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَ أَنْتُمْ سُكارى» كه ترجمه اش گذشت نازل گرديد و بعد اين آيه و آيه 91 كه در اين باره شديدتر بوده نزول يافت. بعد از نزول اين آيات مردم گفتند از اين به بعد شراب و قمار را ترك خواهيم نمود<ref> مسند احمد.</ref>.<ref>محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 313.</ref> |
− | == تفسیر آیه == | + | ==تفسیر آیه== |
<tabber> | <tabber> | ||
تفسیر نور= | تفسیر نور= | ||
سطر ۸۳: | سطر ۹۱: | ||
كلمه «أنصاب» جمع «نصب»، به معناى سنگهايى است كه اطراف كعبه نصب و روى آن قربانى مىكردند و به آنها تبرّك مىجستند. «4» و يا مراد خود قربانى است كه روى سنگها | كلمه «أنصاب» جمع «نصب»، به معناى سنگهايى است كه اطراف كعبه نصب و روى آن قربانى مىكردند و به آنها تبرّك مىجستند. «4» و يا مراد خود قربانى است كه روى سنگها | ||
− | + | ---- | |
«1». نحل، 67. | «1». نحل، 67. | ||
سطر ۱۱۱: | سطر ۱۱۹: | ||
2- شراب و قمار، در رديف بتپرستى است. «الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الْأَنْصابُ» (بنابر اينكه مراد از انصاب، بتها باشد) | 2- شراب و قمار، در رديف بتپرستى است. «الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الْأَنْصابُ» (بنابر اينكه مراد از انصاب، بتها باشد) | ||
− | + | ---- | |
«1». كافى، ج 5، ص 123. | «1». كافى، ج 5، ص 123. | ||
سطر ۲۱۲: | سطر ۲۲۰: | ||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | ===برگزیده تفسیر نمونه=== | ||
{{نمایش فشرده تفسیر| | {{نمایش فشرده تفسیر| | ||
+ | (آیه 90) | ||
+ | |||
+ | '''شأن نزول:''' | ||
+ | |||
+ | در تفاسیر شیعه و اهل تسنن شأن نزولهای مختلفی در باره این آیه ذکر شده است که تقریبا با یکدیگر شباهت دارند از جمله این که در «مسند احمد» و «سنن ابی داود» و «نسائی» و «ترمذی» چنین نقل شده است که: | ||
+ | |||
+ | عمر (که طبق تصریح تفسیر فی ظلال جلد سوم، صفحه 33، علاقه شدیدی به نوشیدن شراب داشت) دعا می کرد، و می گفت: خدایا بیان روشنی در مورد خمر برای ما بفرما، هنگامی که آیه 219، سوره بقره (یسئَلُونَکَ عَنِ الخَمرِ وَ المَیسِرِ ...) | ||
+ | |||
+ | نازل شد پیامبر صلّی اللّه علیه و آله آیه را برای او قرائت کرد ولی او باز به دعای خود ادامه می داد، و می گفت: خدایا بیان روشنتری در این زمینه بفرما، تا این که آیه 43 سوره نساء (یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَقرَبُوا الصَّلاةَ وَ أَنتُم سُکاری) نازل شد، پیامبر صلّی اللّه علیه و آله آن را نیز بر او خواند، باز به دعای خود ادامه می داد؟ تا این که آیه مورد بحث که صراحت فوق العادهای در این موضوع دارد، نازل گردید، هنگامی که پیامبر صلّی اللّه علیه و آله آیه را بر او خواند، گفت: انتهینا انتهینا؟ «از نوشیدن شراب خودداری می کنیم، خودداری می کنیم»؟ | ||
+ | |||
+ | '''تفسیر:''' | ||
+ | |||
+ | '''حکم قطعی در باره شراب و مراحل تدریجی آن''' | ||
+ | |||
+ | همانطور که در ذیل آیه 43 سوره نساء اشاره کردیم، شرابخوری و می گساری در زمان جاهلیت و قبل از ظهور اسلام فوق العاده رواج داشت و به صورت یک بلای عمومی درآمده بود، تا آنجا که بعضی از مورّخان می گویند عشق عرب جاهلی در سه چیز خلاصه می شد: شعر و شراب و جنگ؟ روشن است که اگر اسلام می خواست بدون رعایت اصول روانی و اجتماعی با این بلای بزرگ عمومی به مبارزه برخیزد ممکن نبود، و لذا از روش تحریم تدریجی و آماده ساختن افکار و اذهان برای ریشه کن کردن می گساری که به صورت یک عادت ثانوی در رگ و پوست آنها نفوذ کرده بود، استفاده کرد، به این ترتیب که نخست در بعضی از سوره های مکی اشاراتی به زشتی این کار نمود، ولی عادت زشت شرابخواری از آن ریشه دارتر بود، که با این اشاره ها ریشه کن شود، لذا هنگامی که مسلمانان به مدینه منتقل شدند و نخستین حکومت اسلامی تشکیل شد، دومین دستور- آیه 219، سوره بقره- در زمینه منع شرابخواری به صورت قاطع تری نازل گشت، آشنایی مسلمانان به احکام اسلام سبب شد که دستور نهایی- همین آیه مورد بحث- با صراحت کامل و بیان قاطع که حتی بهانه جویان نیز نتوانند به آن ایراد گیرند نازل گردد. | ||
+ | |||
+ | در این آیه با تعبیرات گوناگون ممنوعیت این کار مورد تأکید قرار گرفته، تا جایی که شرابخواری در ردیف بتپرستی و قمار و ازلام و از اعمال شیطانی و پلید قلمداد شده است می فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده اید شراب و قمار و بتها و ازلام (یک نوع بختآزمایی) پلیدند و از عمل شیطانند از آنها دوری کنید تا رستگار شوید» (یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّمَا الخَمرُ وَ المَیسِرُ وَ الأَنصابُ وَ الأَزلامُ رِجسٌ مِن عَمَلِ الشَّیطانِ فَاجتَنِبُوهُ لَعَلَّکم تُفلِحُونَ). | ||
+ | |||
+ | «انصاب» بتهایی که شکل مخصوصی نداشتند و تنها قطعه سنگی بودند و قرار گرفتن شراب و قمار هم ردیف آن نشانگر خطر بسیار زیاد شراب و قمار است به همین دلیل در روایتی از پیامبر صلّی اللّه علیه و آله می خوانیم: شارب الخمر کعابد الوثن: | ||
+ | |||
+ | «شرابخور همانند بت پرست است». | ||
}} | }} | ||
سطر ۲۳۴: | سطر ۲۶۳: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
− | <div style="font-size:smaller"><references/></div> | + | <div style="font-size:smaller"><references /></div> |
==منابع== | ==منابع== | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
+ | *[[تفسیر نور]]، [[محسن قرائتی]]، [[تهران]]:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم | ||
+ | *[[اطیب البیان فی تفسیر القرآن]]، [[سید عبدالحسین طیب]]، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم | ||
+ | *[[تفسیر اثنی عشری]]، [[حسین حسینی شاه عبدالعظیمی]]، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول | ||
+ | *[[تفسیر روان جاوید]]، [[محمد ثقفی تهرانی]]، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم | ||
+ | *[[برگزیده تفسیر نمونه]]، [[ناصر مکارم شیرازی]] و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش | ||
+ | *[[تفسیر راهنما]]، [[علی اکبر هاشمی رفسنجانی]]، [[قم]]:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم | ||
+ | *محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه. | ||
[[رده:آیات سوره مائده]] | [[رده:آیات سوره مائده]] | ||
[[رده:ترجمه و تفسیر آیات قرآن]] | [[رده:ترجمه و تفسیر آیات قرآن]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۳۸
<<89 | آیه 90 سوره مائده | 91>> | |||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
ای اهل ایمان، شراب و قمار و بتپرستی و تیرهای گروبندی همه اینها پلید و از عمل شیطان است، از آن البته دوری کنید تا رستگار شوید.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
خمر: خمر در اصل به معنى پوشاندن است. مست كننده را خمر گويند كه عقل و احساس را مى پوشاند.
ميسر: قمار. آن از يسر به معنى آسانى است. به قولى قمار را از آن ميسر گويند كه به وسيله آن مال ديگران به آسانى و بى زحمت به دست مى آيد.
انصاب: نصب (بر وزن عقل، شتر، قفل) چيز نصب شده و بر پا داشته شده براى عبادت. جمع آن انصاب و نصب (بر وزن شتر) است. علّت اين نامگذارى آن است كه بتها را براى عبادت نصب مى كردند.
ازلام: زلم (بر وزن شرف- صرد) تير. جمع آن ازلام. مراد تيرهاى قرعه و قمار است.
رجس: پليد. زجاج گويد: رجس در لغت اسم هر عمل ناپاك است. «رجس: عمل عملا قبيحا».[۱]
نزول
محل نزول:
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۲]
شأن نزول:
هشام بن سالم گويد: از امام صادق عليهالسلام شنيدم كه فرمود حمزة بن عبدالمطلب و دوستانش با شراب سكر[۳] كه دمساز بودند، روزى در آن حال به ناقه اى برخوردند. حمزه پرسيد اين ناقه از كيست؟ گفتند: از برادر زاده ات على بن ابىطالب است.
دستور داد ناقه را نحر كردند، على وقتى ناقه خود را به آن حالت ديد، پرسيد: چه كسى ناقه او را نحر كرده است؟ گفتند: حمزه دستور نحر ناقه را داده است. على شكايت نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله برد. پيامبر نزد حمزه آمد و علت آن را از حمزه جويا گرديد و اين واقعه قبل از غزوه احد بوده است سپس اين آية نازل گرديد.
پس از نزول آيه پيامبر دستور داد تمام ظروفى را كه با آن شراب ميخوردند نزد او در بيرون مسجد جمعآورى كرده و شكستند سپس دستور فرمود كه مردم براى جنگ احد آماده شوند همه جمع شدند. حمزه نيز شركت نمود و در جناح لشكر قرار گرفت پس از شروع جنگ، حمزه به لشكر دشمن حمله برد و غلبه كرد سپس به جايگاه خويش بازگشت.
مردم گفتند: مرحبا اى عموى رسول خدا صلی الله علیه و آله كه غلبه كردى ولى مى پنداريم كه در دل رسول خدا صلی الله علیه و آله از تو كدورتى است، حمزه باز به حمله خويش ادامه داد در اين حمله نيز غالب شد. باز مسلمين زبان به تحسين گشودند و گفتار قبلى را تكرار نمودند. حمزه پس از اين غلبه و گفتار مردم نزد پيامبر آمد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله وقتى عموى خود را ديد به طرف او رفت و وى را در آغوش خود گرفت و ميان دو چشم عموى خود را بوسيد. حمزه باز به حمله خويش ادامه داد و پس از اين حمله شربت شهادت نوشيد و پيامبر با دست خويش او را كفن كرد.[۴]
ابوهريره گويد: هنگامى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله وارد مدينه گرديد، اهل مدينه شراب ميخوردند و قمار ميكردند. از پيامبر در اين باره سؤال نمودند آيه 219 سوره بقره «يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِما إِثْمٌ كَبِيرٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ» كه ترجمه اش در جاى خود ذكر شده، نازل گرديد.
بعد از نزول اين آيه مردم گفتند: خداوند شراب و قمار را بر ما حرام نكرده، فقط گفته است كه گناهى بس بزرگ است. لذا به شرب خمر و بازى قمار ادامه ميدادند تا اين كه روزى مردى از مهاجرين با حالت مستى به نماز ايستاد و عده اى به او اقتدا كردند. مرد مهاجر به علت مستى، سوره نماز را به غلط ادا كرد سپس آيه 43 سوره نساء «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاتَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَ أَنْتُمْ سُكارى» كه ترجمه اش گذشت نازل گرديد و بعد اين آيه و آيه 91 كه در اين باره شديدتر بوده نزول يافت. بعد از نزول اين آيات مردم گفتند از اين به بعد شراب و قمار را ترك خواهيم نمود[۵].[۶]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الْأَنْصابُ وَ الْأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ «90»
اى كسانى كه ايمان آوردهايد! همانا شراب و قمار و بتها و تيرهاى قرعه، پليد و ازكارهاى شيطان است، پس از آنها بپرهيزيد، تا رستگار شويد.
نکته ها
عرب، به شعر و شراب، علاقهى شديد داشت، به همين جهت تحريم شراب به صورت تدريجى انجام گرفت. در ابتدا آيه آمد كه از خرما و انگور مىتوان هم رزق خوب تهيه كرد، هم شرابى مست كننده، «1» در آيهاى ديگر به منافع قمار و شراب و بيشتر بودن گناهش از منافعش اشاره كرده است. «2» بعد از مدتى آيه آمد كه در حال مستى نماز نخوانيد. «3» سپس آيهى فوق نازل شد و آن را پليد و عمل شيطانى دانست و دستور اجتناب از آن را صادر كرد.
«خمر»، به معناى پوشاندن با كلمهى «خِمار» از يك ريشه است. به مقنعهى زنان خِمار مىگويند، چون موى سر را مىپوشاند. شراب را هم خَمر مىگويند، چون عقل را مىپوشاند.
«ميسر» از «يسر»، به معناى آسانى است. چون در قمار، افراد بدون زحمت، پول به دست مىآورند، به آن مَيسر گويند.
كلمه «أنصاب» جمع «نصب»، به معناى سنگهايى است كه اطراف كعبه نصب و روى آن قربانى مىكردند و به آنها تبرّك مىجستند. «4» و يا مراد خود قربانى است كه روى سنگها
«1». نحل، 67.
«2». بقره، 219.
«3». نساء، 43.
«4». تفسير الميزان.
جلد 2 - صفحه 366
ذبح مىكردند. در حديث مىخوانيم كه رسول خدا صلى الله عليه و آله در معناى انصاب فرمود: چيزى است كه مشركان براى بتها قربانى مىكردند. «ما ذبحوه لآلهتهم» «1»
«ازلام»، نوعى قرعهكشى و قمار با چوب است كه در جاهليّت رواج داشته.
امام باقر عليه السلام دربارهى خمر فرمود: كلّ مسكر ... اذا أخمر فهو حرام «2» هر چيزى كه انسان را مست كند، حرام است.
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «قمار با هر وسيلهاى كه باشد، حتّى گردو، حرام است». «3»
در حديث آمده است: «شارب الخمر كعابد الوثن» «4» شرابخوار، مثل بتپرست است.
در شراب، هر نوع همكارى در توليد، توزيع ومصرف آن حرام است. امام باقر عليه السلام از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل مىكند كه آن حضرت ده گروه را كه به نحوى در شرابخوارى مؤثّرند، لعنت كرد: «غارسها و حارسها و عاصرها و شاربها و ساقيها و حاملها و المحمول اليه و بايعها و مشتريها و آكل ثمنها» «5» آنكه نهال انگور را مىكارد، آنكه به ثمر مىرساند، سازنده، نوشنده، ساقى، حمل كننده، دريافت كننده، فروشنده و خريدار و هر كس كه به نحوى از درآمد آن بهرهمند مىشود، ملعون است.
پیام ها
1- ايمان، با شرابخوارى و قماربازى سازگارى ندارد. يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ ... فَاجْتَنِبُوهُ ...
2- شراب و قمار، در رديف بتپرستى است. «الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الْأَنْصابُ» (بنابر اينكه مراد از انصاب، بتها باشد)
«1». كافى، ج 5، ص 123.
«2». تفسير نورالثقلين.
«3». كافى، ج 5، ص 123.
«4». بحار، ج 27، ص 234.
«5». تفسير نورالثقلين.
جلد 2 - صفحه 367
3- اسلام از پليدىها نهى مىكند. رِجْسٌ ... فَاجْتَنِبُوهُ
4- خوردن لقمهى حلال و پرهيز از حرامخوارى، در سعادت و رستگارى انسان مؤثّر است. «فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ»
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
- پرش به بالا ↑ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 3، ص 231.
- پرش به بالا ↑ صاحب منتهى الارب گويد: سكر كه لغت حبشى است و به ضم سين و كاف اول و به سكون راء است، شرابى است كه از ارزن مى گيرند و معرب آن سقرقع به ضم سين و قاف اول و فتح قاف ثانى است و نيز شرابى است مربوط به اهل حجاز كه از جو و ديگر حبوبات مى گيرند.
- پرش به بالا ↑ البرهان في تفسير القرآن.
- پرش به بالا ↑ مسند احمد.
- پرش به بالا ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 313.
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.