کمال خجندی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد)
 
(ویرایش)
 
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}}
کمال خجندی، کمال‌الدین مسعود
 
  
ملیت :  ایرانی
+
'''''کمال خجندی، کمال ‌الدین مسعود'''''
  
قرن : 8
+
*'''قرن''' ۸
 +
*'''وفات:''' ح ۸۰۸/ ۸۰۳/ ۸۰۲ ق
  
(وف ح 808/ 803/ 802 ق)
+
صوفى، عارف و شاعر، [[تخلص|متخلص]] به کمال. معروف به شیخ کمال.
  
صوفى، عارف و شاعر، متخلص به كمال. معروف به شیخ كمال.  
+
در خجند از بلاد [[ماوراءالنهر]] به دنیا آمد. در جوانى به سفر [[حج]] رفت و بعد از مراجعت در [[تبریز]] سکنى گزید و تحت حمایت سلطان حسین جلایر (۷۸۴-۷۷۶ ق) قرار گرفت. وى در علوم ظاهرى و باطنى عصر خود استاد بود و چون در [[تصوف]] و [[شعر]] و ادب تبحر داشت پیروان و مریدان بسیارى پیدا کرد. او با شیخ زین‌ الدین خوافى و مولانا محمد شیرین مشهور به مغربى، معاصر و معاشر بود.  
  
در خجند از بلاد ماوراءالنهر به دنیا آمد. در جوانى به سفر حج رفت و بعد از مراجعت در تبریز سكنى گزید و تحت حمایت سلطان حسین جلایر (784 -776 ق) قرار گرفت. وى در علوم ظاهرى و باطنى عصر خود استاد بود و چون در تصوف و شعر و ادب تبحر داشت پیروان و مریدان بسیارى پیدا كرد. او با شیخ زین‌الدین خوافى و مولانا محمد شیرین، مشهور به مغربى، معاصر و معاشر بود. كمال در پى آشوب‌هاى تبریز، مدت چهار سال به شهر سراى، پایتخت قبچاق رفت و مریدان بسیار در آنجا به دست آورد و با خواجه عبید اللَّه چاچى، عارف مشهور، ملاقات و صحبت داشت. وى در 798 ق به تبریز بازگشت و مورد حمایت میرزا میرانشاه، فرزند تیمور، قرار گرفت و در خانقاهى كه داشت تا آخر عمر زیست. كمال معاصر حافظ شیرازى بود و پیشه‌ى شاعرى نداشت بلكه شعر را براى بیان احساسات و افكار خود و براى ارشاد و تربیت دیگران به كار مى‌برد. وى غزل‌هاى عارفانه را استادانه مى‌سرود و گذشته از جامى تنها شاعرى است كه حتى المقدور سعى مى‌كرد غزلیاتش همه در طول یكسان باشند، یعنى از هفت بیت تجاوز نكنند. كمال در سرودن شعر از سبك خواجه حسن دهلوى پیروى مى‌كرد. او در تبریز درگذشت. در مورد زمان فوت او در تذكره‌ها تاریخ‌هاى متفاوتى از 792 تا 808 ق ذكر شده است.  
+
کمال در پى آشوب‌هاى تبریز، مدت چهار سال به شهر سراى، پایتخت قبچاق رفت و مریدان بسیار در آنجا بدست آورد و با خواجه عبیداللَّه چاچى، عارف مشهور ملاقات و صحبت داشت. وى در ۷۹۸ ق به تبریز بازگشت و مورد حمایت میرزا میرانشاه فرزند تیمور قرار گرفت و در خانقاهى که داشت تا آخر عمر زیست.  
  
==آثار==
+
شیخ کمال معاصر [[حافظ شیرازی]] نیز بود. او پیشه‌ ى شاعرى نداشت بلکه شعر را براى بیان احساسات و افکار خود و براى ارشاد و تربیت دیگران به کار مى‌برد.
از آثارش: «دیوان» شعر، حدود هشت هزار بیت.
 
  
[[رده:شعرا]]
+
وى [[غزل]] ‌هاى [[عارف|عارفانه]] را استادانه مى ‌سرود و گذشته از [[جامی|جامى]] تنها شاعرى است که حتى المقدور سعى مى ‌کرد غزلیاتش همه در طول یکسان باشند، یعنى از هفت [[بیت (شعر)|بیت]] تجاوز نکنند. کمال در سرودن شعر از سبک خواجه حسن دهلوى پیروى مى‌کرد. 
 +
 
 +
کمال خجندی در تبریز درگذشت. در مورد زمان فوت او در تذکره‌ ها تاریخ‌هاى متفاوتى از ۷۹۲ تا ۸۰۸ قمری ذکر شده است.
 +
 
 +
از آثارش: دیوان شعر، حدود هشت هزار بیت.
 +
 
 +
==منابع==
 +
 
 +
*[[اثر آفرینان (کتاب)|اثرآفرینان]]، زیر نظر: دکتر سید کمال حاج سید جوادی و دکتر عبدالحسین نوایی، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، ۱۳۷۷، ج۲، "کمال خجندی، کمال ‌الدین مسعود".
 +
 
 +
{{شعر فارسی}}
 +
[[رده:شعرای پارسی گو]]
 +
[[رده:شعرای پارسی گوی قرن هشتم]]
 +
[[رده:صوفیان]]
 +
[[رده:عارفان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۲۲

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


کمال خجندی، کمال ‌الدین مسعود

  • قرن ۸
  • وفات: ح ۸۰۸/ ۸۰۳/ ۸۰۲ ق

صوفى، عارف و شاعر، متخلص به کمال. معروف به شیخ کمال.

در خجند از بلاد ماوراءالنهر به دنیا آمد. در جوانى به سفر حج رفت و بعد از مراجعت در تبریز سکنى گزید و تحت حمایت سلطان حسین جلایر (۷۸۴-۷۷۶ ق) قرار گرفت. وى در علوم ظاهرى و باطنى عصر خود استاد بود و چون در تصوف و شعر و ادب تبحر داشت پیروان و مریدان بسیارى پیدا کرد. او با شیخ زین‌ الدین خوافى و مولانا محمد شیرین مشهور به مغربى، معاصر و معاشر بود.

کمال در پى آشوب‌هاى تبریز، مدت چهار سال به شهر سراى، پایتخت قبچاق رفت و مریدان بسیار در آنجا بدست آورد و با خواجه عبیداللَّه چاچى، عارف مشهور ملاقات و صحبت داشت. وى در ۷۹۸ ق به تبریز بازگشت و مورد حمایت میرزا میرانشاه فرزند تیمور قرار گرفت و در خانقاهى که داشت تا آخر عمر زیست.

شیخ کمال معاصر حافظ شیرازی نیز بود. او پیشه‌ ى شاعرى نداشت بلکه شعر را براى بیان احساسات و افکار خود و براى ارشاد و تربیت دیگران به کار مى‌برد.

وى غزل ‌هاى عارفانه را استادانه مى ‌سرود و گذشته از جامى تنها شاعرى است که حتى المقدور سعى مى ‌کرد غزلیاتش همه در طول یکسان باشند، یعنى از هفت بیت تجاوز نکنند. کمال در سرودن شعر از سبک خواجه حسن دهلوى پیروى مى‌کرد.

کمال خجندی در تبریز درگذشت. در مورد زمان فوت او در تذکره‌ ها تاریخ‌هاى متفاوتى از ۷۹۲ تا ۸۰۸ قمری ذکر شده است.

از آثارش: دیوان شعر، حدود هشت هزار بیت.

منابع

  • اثرآفرینان، زیر نظر: دکتر سید کمال حاج سید جوادی و دکتر عبدالحسین نوایی، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، ۱۳۷۷، ج۲، "کمال خجندی، کمال ‌الدین مسعود".
شعر فارسی
Poetry1.jpg
شعرشناسی * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری
قالب‌های شعر *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی
سبک‌های شعر فارسی * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو
شاعران پارسی گو: همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14