سالک یزدی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
سالک یزدی
قرن: ۱۱ قمری؛
شاعر. در شیراز متولد شد و در همان شهر مدتى به امر شانه رنگ‌زنى مشغول بود، پس از آن به اصفهان و از آنجا به هندوستان رفت و در گلکنده دکن به خدمت عبداللَّه بن قطب شاه درآمد. بوسیله شفیعاى یزدى به شاه جهان معرفى شد و در سلک ملازمان وى درآمد و سرانجام در شاه جهان درگذشت. سالک شاگرد حکیم رکناى مسیح کاشى بود و در سرودن شعر توانا.
از آثار او: «دیوان شعر» و مثنوی «خسرو و شیرین».
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۳، ص۱۹۴.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
