دعای ۵۱ صحیفه سجادیه/ شرح‌ها و ترجمه‌ها (بخش دوم)

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

فهرست دعاهای صحیفه سجادیه

متن دعای ۵۱ صحیفه سجادیه

شرح و ترجمه دعا:

بخش اول - بخش دوم - بخش سوم - بخش چهارم

أَنْتَ الَّذِی أَجَبْتَ عِنْدَ الِاضْطِرَارِ دَعْوَتِی، وَ أَقَلْتَ عِنْدَ الْعِثَارِ زَلَّتِی، وَ أَخَذْتَ لِی مِنَ الْأَعْدَاءِ بِظُلَامَتِی.

إِلَهِی مَا وَجَدْتُک بَخِیلًا حِینَ سَأَلْتُک، وَ لَا مُنْقَبِضاً حِینَ أَرَدْتُک، بَلْ وَجَدْتُک لِدُعَائِی سَامِعاً، وَ لِمَطَالِبِی مُعْطِیاً، وَ وَجَدْتُ نُعْمَاک عَلَیّ سَابِغَةً فِی کلِّ شَأْنٍ مِنْ شَأْنِی وَ کلِّ زَمَانٍ مِنْ زَمَانِی، فَأَنْتَ عِنْدِی مَحْمُودٌ، وَ صَنِیعُک لَدَیّ مَبْرُورٌ.

تَحْمَدُک نَفْسِی وَ لِسَانِی وَ عَقْلِی، حَمْداً یبْلُغُ الْوَفَاءَ وَ حَقِیقَةَ الشُّکرِ، حَمْداً یکونُ مَبْلَغَ رِضَاک عَنِّی، فَنَجِّنِی مِنْ سُخْطِک.

ترجمه‌ها

ترجمه انصاریان

تویی که به وقت اضطرار دعایم را اجابت کردی، و به وقت درافتادن از لغزشم گذشتی، و حق مرا از دشمنان گرفتی.

خداوندا وقتی به درگاهت به گدایی برخاستم تو را بخیل نیافتم، و چون قصد تو کردم تو را گرفته ندیدم، بلکه تو را شنونده دعایم، و عطاکننده خواسته‌هایم دیدم، و نعمت‌های تو را بر خود کامل دیدم در هر حالی از حالاتم، و هر زمانی از زمان‌هایم، تو نزد من ستوده‌ای، و احسانت در نظرم پسندیده است،

جان و زبان و خرد من تو را می‌ستایند، چنان ستایشی که به کمال و کنه شکر رسد، ستایشی که در نهایت خشنودی تو از من باشد، پس مرا از خشم خود رهایی ده.

شرح‌ها

دیار عاشقان (انصاریان)

«أَنْتَ الَّذِی أَجَبْتَ عِنْدَ الاِضْطِرَارِ دَعْوَتِی وَ أَقَلْتَ عِنْدَ الْعِثَارِ زَلَّتِی وَ أَخَذْتَ لِی مِنَ الْأَعْدَاءِ بِظُلاَمَتِی

إِلَهِی مَا وَجَدْتُک بَخِیلاً حِینَ سَأَلْتُک وَ لاَ مُنْقَبِضاً حِینَ أَرَدْتُک بَلْ وَجَدْتُک لِدُعَائِی سَامِعاً وَ لِمَطَالِبِی مُعْطِیاً

وَ وَجَدْتُ نُعْمَاک عَلَی سَابِغَةً فِی کلِّ شَأْن مِنْ شَأْنِی وَ کلِّ زَمَان مِنْ زَمَانِی فَأَنْتَ عِنْدِی مَحْمُودٌ وَ صَنِیعُک لَدَی مَبْرُورٌ

تَحْمَدُک نَفْسِی وَ لِسَانِی وَ عَقْلِی حَمْداً یبْلُغُ الْوَفَاءَ وَ حَقِیقَةَ الشُّکرِ حَمْداً یکونُ مَبْلَغَ رِضَاک عَنِّی فَنَجِّنِی مِنْ سَخَطِک»:

"توئى که هنگام بیچارگى دعایم را اجابت فرمودى، و هنگام در افتادن از لغزشم درگذشتى، و حقّم را از ستمکاران بازستاندى.

بارالها من آنگاه که از تو مسألت نمودم تو را بخیل نیافتم، و چون آهنگ تو کردم تو را گرفته ندیدم، بلکه تو را شنونده دعایم و عطا کننده خواسته هایم یافتم، و در هر حال از احوالم و در هر زمان از زمانهایم نعمت هایت را بر خود سرشار دیدم، از این رو تو نزد من ستوده اى و احسانت پسندیده.

جان و زبان و عقل من تو را مى ستایند، چنان ستایشى که به کمال و کنه شکر رسد، ستایشى که در حدّ خوشنودى تو از من باشد، پس مرا از خشم خود نجات بخش."