بنین
«جمهوری خلق بِنین» به صورت سرزمین باریک در افریقای غربی، از شمال به کشورهای نیجر و بورکینافاسو، از جنوب به خلیج گینه در اقیانوس اطلس، از شرق به نیجریه و از غرب به توگو محدود است. پایتخت بنین بندر «پورتونوو» می‌باشد و حدود ۴۰% مردم این کشور مسلمان هستند.
وضعیت جغرافیایی
بنین ۶۲۲‘۱۱۲ کیلومتر مربع مساحت دارد و به ۱۲ استان: آلیبُری، آتاکرا، آتلانتیک، بُرگو، کلینس، کوفو، دُنگا، لیتُرال، مونو، اوامه، پلاتو و زو، تقسیم می‌شود. از مهم‌ترین شهرهای بنین مالانویل، کاندی، جوگو، ساوه، آبُمی‌و بُبه را می‌توان نام برد. بنادر مهم آن اوایداه، کتُنو و پورتونوو نام دارد که شهر اخیر پایتخت کشور است.
بنین کشوری جلگه‌ای و فاقد بلندیهای مهم است. آب و هوای نواحی جنوبی، استوایی، و هرچه به سمت شمال پیش برویم گرم‌تر و خشک‌تر می‌شود. به سبب کافی نبودن میزان بارندگی، به استثنای نواحی ساحلی این کشور که پوشیده از جنگلهای انبوه استوایی است، دیگر نواحی این کشور را علفزارهای استوایی و درختان پراکنده (ساوان) پوشانده است.
مهم‌ترین رودخانه‌های بنین اوامه و کوفو است که نواحی جنوبی آنجا را مشروب می‌سازند. رودخانه‌های سوتا، مکرو و آلیبری که از شاخه‌های رود نیجر به شمار می‌آیند، بخشهای شمالی بنین را آبیاری می‌کنند.
حکومت و سیاست
پادشاهی بنین (داهومی) در سدۀ ۱۳ق / ۱۹م به اوج شکوفایی خود رسید و روابط خود با کشورهای اروپایی را گسترش داد. در ۱۲۷۳ق / ۱۸۵۷م پادشاهی داهومی موافقت نامه‌ای تجاری با فرانسه منعقد کرد و اجازه داد تا میسیونرهای مسیحی در آن کشور به تبلیغ بپردازند. براساس دو معاهدۀ سالهای ۱۲۸۵ و ۱۲۹۵ق / ۱۸۶۸ و ۱۸۷۸م که میان فرانسه و بریتانیا منعقد شد، شهر کتنو در جنوب بنین امروزی به فرانسه واگذار شد. در ۱۳۱۰ق / ۱۸۹۲م، فرانسویان پادشاهی داهومی را به تصرف خود درآوردند و در ۱۸۹۳م پادشاهی داهومی رسماً مستعمرۀ فرانسه اعلام گردید.
پس از جنگ جهانی اول با رشد ملت‌گرایی در میان کشورهای استعمار زدۀ افریقا، اعتراضاتی برضد سیاستهای استعماری فرانسه در داهومی صورت گرفت. در ۱۳۱۴ش / ۱۹۳۵م اعتراضات استقلال‌طلبانۀ مردم داهومی گسترش یافت. مبارزات مردم داهومی بر ضد استعمار فرانسه در ۱۳۳۹ش / ۱۹۶۰م به بار نشست و این کشور با نام «داهومی» استقلال خود را از فرانسه باز یافت. داهومی در همین سال به عضویت سازمان ملل متحد و سازمان وحدت افریقا و سازمان کشورهای غیرمتعهد درآمد و در ۱۹۷۴م رسماً خط مشی ساختار جامعۀ سوسیالیستی، مبتنی‌بر مارکسیسم را برگزید و در ۱۳۵۴ش / ۱۹۷۵م نام آن به «جمهوری خلق بنین» تغییر یافت.
مرکز حکومت بنین بندر «پورتونوو» می باشد که در کنار خلیج گینه قرار گرفته است.
دین و فرهنگ
زبان رسمی و اداری این کشور فرانسه است، اما مردم بیشتر به زبانهای بومی گفت و گو می‌کنند. جمعیت بنین حدود ۷۰۰‘۹۳۸‘۶ تن (۱۳۸۳ش/۲۰۰۴م) است. ۶۵% مردم دارای باورهای «جان پنداری (animism)» هستند و ۲۰% مسیحی که بیشتر مذهب کاتولیک دارند. ۴۰% مردم بنین مسلمان هستند؛ اما دولت حاکم بر آن می کوشد آمار آن را کمتر از این میزان نشان داده و در برخی گزارشهای رسمی اعلام کرده که ۱۳% تا ۱۵% مردم بنین مسلمان می باشند، که در ۱۳۶۹ش/۱۹۹۰م. حدود ۰۰۰‘۷۳۶‘۱ تن از جمعیت بنین را شامل می‌شده است. مسلمانان بنین بیشتر در شمال غرب این کشور زندگی می‌کنند و غالباً از اقوام یوربو، دندی و فولانی هستند و شماری مدارس قرآنی در شمال بنین وجود دارد.
دین اسلام در جنوب بنین بیشتر در میان جان گراهای یوربا و بازرگانان هوسا به صورت صلح آمیز رواج یافته است. در این ناحیه مسلمانان بیشتر در میان اقوام ناگوتها و گاونها ـ به‌ویژه در شهرهای پورتونوو و کتنو ـ به سر می‌برند. دو مؤسسۀ بزرگ تعلیمات متوسطه در پورتونوو برای آموزش اسلامی دایر است و دانشجویان علوم دینی برای ادامۀ تحصیل به مصر، کویت و عربستان می‌روند. با آنکه محاکم حقوقی اسلامی در این کشور وجود ندارد، اما در دادگاههای مدنی، سنن اسلامی در حضور قضات مسلمان رعایت می‌شود.
منابع
- "بنین"، پایگاه اطلاع رسانی حوزه، بازیابی: ۲۷ مرداد ۱۳۹۴.
- "بنین"، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
| آسیا | * ایران * ترکیه * سوریه * عراق * عربستان * فلسطین * یمن * آذربایجان * اردن * ازبکستان * افغانستان * امارات متحده عربی * بحرین * برونئی * بنگلادش * تاجیکستان * عمان * قرقیزستان * قطر * لبنان * مالزی * پاکستان * کویت * مالدیو * قزاقستان * ترکمنستان |
| آفریقا | * تونس * اتیوپی * الجزایر * تانزانیا * ساحل عاج * سنگال * سودان * سومالی * لیبی * مالی * مصر * موریتانی * موزامبیک * نیجر * نیجریه * چاد * کامرون * گابن * گامبیا * گینه * سیرالئون * کومور * جیبوتی * بورکینافاسو * گینه بیسائو * کنگو * جمهوری غنا * جمهوری عربی صحرا * توگو |
| سایر قاره ها | * آلبانی (اروپا) * بوسنی هرزه گوین (اروپا) *سورینام (آمریکا) |
