These that We recite to you are from the signs and the Wise Reminder.
This We recite to you of the communications and the wise reminder.
This (which) We recite unto thee is a revelation and a wise reminder.
"This is what we rehearse unto thee of the Signs and the Message of Wisdom."
معانی کلمات آیه
«ذلِکَ»: آنچه راجع به کار و بار عیسی گذشت. «ذِکْر»: قرآن. «حَکِیم»: دارای حکمت. محکم و متقن.
نزول
محل نزول:
اين آيه همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. [۱]
شأن نزول:
حسن بصرى روايت كند كه دو نفر راهب نجرانى نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله آمدند. يكى از آن دو سؤال كرد يا محمد پدر عيسى كيست؟ از آنجائي كه پيامبر در جواب تعجيل نمى فرمود و صبر مي‌كرد تا به او وحى بشود و با خداوند در ميان بگذارد. اين آيه با دو آيه بعد از آن تا «فَلا تَكُنْ مِنَ الْمُمْتَرِينَ» نازل گرديد[۲].[۳]
ذلِكَ نَتْلُوهُ عَلَيْكَ مِنَ الْآياتِ: اين قصه عيسى عليه السّلام و غير او را مى‌خوانيم بر تو در حالتى كه از جمله علامات نبوت و دلالات رسالت است، وَ الذِّكْرِ الْحَكِيمِ: و از ذكر محكم است، كه ممنوع باشد از راه يافتن خلل به آن.
مراد، قرآن است، يعنى قصه زكريا و مريم و يحيى و عيسى عليهم السلام و احوال ايشان؛ و ذكر نموديم براى تو، همه آن از آيات قرآن. و ذكر محكم، مشتمل بر حكم و علم ممنوع از زلل و خطا و خلل است، و همه آن از علامات نبوت است و علمى است محكم و مطابق با واقع. و اخبار آن از مثل تو كه نخواندى و نياموختى از كسى، دال است بر اطلاع دادن آنها از جانب علام الغيوب، به توسط وحى.
اينكه ميخوانيم آنرا بر تو از آيات الهى و پند نامه حكمت آميز است.
تفسير
اشاره است از طرف خداوند بقضيه حضرت عيسى و مريم و اينكه تمام اين قصص و حكايات دلايل واضحه است بر توحيد و علم و قدرت كامله الهى و بر نبوت حضرت ختمى مرتبت بواسطه امى بودن آنحضرت و خبر دادن او از مغيبات و مذكر است چون مشتمل است بر حكم و مصالح بندگان و محكم است كه ممنوع است از تطرق خلل و نقصان و مراد قرآن يا لوح محفوظ است و در اين آيه چندين وجه از تركيب بحسب قواعد عربيت راه دارد ولى بنظر حقير بهتر از همه بر حسب قواعد عربيه آنستكه ذلك مبتدا باشد و نتلوه عليك خبر بقيه آيه حال و بر حسب ملائمت با ترجمه آنستكه ذلك مبتدا باشد بمعنى الذى و نتلوه صله باشد و من الايات خبر در هر حال منظور از اين آيه شريفه بنظر حقير آنستكه مردم بدانند مقصود از بيان اين وقايع در قرآن قصه سرائى و تاريخ گوئى و عبارت پردازى نيست بلكه مقصود معجزه باقيه پيغمبر (ص) و تصديق حضرت عيسى و ارشاد خلق بمقام توحيد و علم و قدرت كامله الهيه و عبرت آنها و نصح و تحذير و پند و وعظ و اتعاظ و تذكر و ايقاظ است و غير اين جهات از قرآن منظور نظير الهيون نيست.
اينست آنچه تلاوت كرديم و نازل فرموديم بر تو از آيات قرآنيّه و ذكر محكم ذلک اشاره باينست که درباره مريم و عيسي و زكريّا و يحيي نازل شده که بيان آنها شد.
نَتلُوه‌ُ عَلَيك‌َ تلاوت همان وحي است که توسط جبرئيل بر پيغمبر صلّي اللّه عليه و آله و سلّم ميشد و قرائت مينمود.
مِنَ الآيات‌ِ بيان ذلک است و ذلک مبتداء و خبرش نَتلُوه‌ُ عَلَيك‌َ و الف و لام آيات از براي عهد ذكري است که قبلا ذكر فرموده.
وَ الذِّكرِ الحَكِيم‌ِ يكي از اسامي قرآن مجيد است، و اطلاق ذكر براي ياد آوريست، و الحكيم صفت و الذكر است، و اطلاق حكيم بر قرآن بواسطه اينست که مطابق با واقع و موافق با حكمت و مصلحت و دليل محكم بر نبوّت و رسالت حضرت رسول صلّي اللّه عليه و آله و سلّم و حجّة بر خصم است و اعظم معجزات آن حضرت است.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 58)- پس از شرح داستان مسیح (ع)، در این آیه روی سخن را به پیامبر اسلام صلّی اللّه علیه و آله کرده می‌گوید: «اینها را که بر تو می‌خوانیم از نشانه‌های حقانیت تو و یادآوری حکیمانه است» که به صورت آیات قرآن بر تو نازل گردیده و خالی از هر گونه باطل و خرافه است (ذلِکَ نَتْلُوهُ عَلَیْکَ مِنَ الْآیاتِ وَ الذِّکْرِ الْحَکِیمِ).
این در حالی است که دیگران سرگذشت این پیامبر بزرگ را به هزار گونه افسانه دروغین و خرافات و بدعتها آلوده‌اند.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
