آیه 57 سوره کهف

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِيَ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ ۚ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۖ وَإِنْ تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ فَلَنْ يَهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا


و کیست ستمکارتر از کسی که به وسیله آیات پروردگارش پند داده شود، ولی از آنها روی برگرداند و دست آورد پیشین خود را [که کفر، جدال و ستیز با حق است] فراموش کند؟ به راستی ما بر دل های آنان پوشش هایی قرار داده ایم تا قرآن را نفهمند، و در گوش هایشان سنگینی نهادیم [تا آن را نشنوند]؛ و اگر آنان را به راه هدایت فراخوانی، هرگز و هیچ گاه هدایت نیابند.

مشاهده آیه در سوره


<<56 آیه 57 سوره کهف 58>>
سوره : سوره کهف (18)
جزء : 15
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و کیست ستمکارتر از آن کسی که متذکر آیات خدایش ساختند و بدانها پندش دادند و باز از آنها اعراض کرد و از اعمال زشتی که کرده بود به کلی فراموش کرد و ما (پس از اتمام حجت) بر دلهایشان پرده‌ها (ی جهل و قساوت) انداختیم تا دیگر آیات ما را فهم نکنند، و گوش آنها را (از شنیدن سخن حق) سنگین ساختیم و اگر به هدایتشان بخوانی دیگر ابدا هدایت نخواهند یافت.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Who is a greater wrongdoer than he who is reminded of the signs of his Lord, whereat he disregards them and forgets what his hands have sent ahead? Indeed We have cast veils on their hearts lest they should understand it, and a deafness into their ears; and if you invite them to guidance they will never [let themselves] be guided.

معانی کلمات آیه

اكنة: كنّ (به فتح اول): پوشاندن و به كسر اوّل غلاف يا ظرفى است كه چيزى در آن پوشيده شود، جمع آن اكنّه است.

وقرا: وقر (بر وزن عقل): ثقل سامعه. منظور از آن بى ‏اعتنايى و ثقل معنوى است.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآياتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْها وَ نَسِيَ ما قَدَّمَتْ يَداهُ إِنَّا جَعَلْنا عَلى‌ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِنْ تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدى‌ فَلَنْ يَهْتَدُوا إِذاً أَبَداً «57»

و كيست ستمكارتر از آنكه به آيات پروردگارش تذكّر دهند، پس (به جاى پذيرش) از آنها اعراض كند و (گناهان و) دستاورد پيشينه‌ى خويش را فراموش كند؟! البتّه ما بر دلهايشان پرده‌هايى نهاديم تا آيات قرآن را نفهمند و در گوشهايشان سنگينى قرار داديم كه اگر به سوى هدايتشان فراخوانى، هرگز به راه نخواهند آمد.

نکته ها

«تذكر»، رمز آن است كه انسان در عمق روح و فطرت خود، خدا را يافته، لكن از آن غافل شده است و تذكّر براى كنار زدن پرده‌ى غفلت است. حضرت على عليه السلام در توصيف انبيا مى‌فرمايد: هدف از بعثت انبيا آن است كه مردم را به وفا كردن به فراموش شده‌ها يادآورى كنند. «و يذكرهم منسى نعمته». «1»

«أَكِنَّةً» جمع «كنان» به معناى پرده و پوشش است.

پیام ها

1- بى‌اعتنايى به آيات الهى و درنگ نكردن در آنها، بزرگ‌ترين ستم است. «وَ مَنْ أَظْلَمُ‌ ذُكِّرَ فَأَعْرَضَ‌ نَسِيَ»

2- ياد عملكرد بد، زمينه‌ساز توبه و عذرخواهى است و بر عكس غفلت از آن، سبب تيرگى روح و كليد همه‌ى بدبختى‌هاست. «نَسِيَ ما قَدَّمَتْ يَداهُ»


«1». نهج‌البلاغه، خطبه 1.

جلد 5 - صفحه 192

3- كيفر بى‌اعتنايى به آيات الهى و استهزا و غفلت از گناهان، محروم شدن از درك حقايق است. فَأَعْرَضَ‌ ... جَعَلْنا

4- عذاب الهى تنها در قيامت نيست، گرفتن قوه‌ى درك حقايق، نيز عذاب است. «أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ»

5- در هدايت مردم، تنها برهان ودليل كافى نيست، پذيرش مخاطب هم لازم است. «وَ إِنْ تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدى‌ فَلَنْ يَهْتَدُوا»

6- راه هدايت، دل نرم و گوش شنواست، وقتى اين دو دگرگون شد، حتّى در برابر دعوت شخص پيامبر، هدايت‌پذير نمى‌شود. «فَلَنْ يَهْتَدُوا إِذاً أَبَداً»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی

منابع