آیه 56 سوره کهف

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ ۚ وَيُجَادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ ۖ وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَمَا أُنْذِرُوا هُزُوًا

مشاهده آیه در سوره


<<55 آیه 56 سوره کهف 57>>
سوره : سوره کهف (18)
جزء : 15
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و ما رسولان را جز برای بشارت (نیکان) و ترسانیدن (بدان) نمی‌فرستیم و کافران با سخنان بیهوده باطل می‌خواهند جدل کرده و حق را پایمال کنند، و آیات مرا و آنچه برای تنبیه و انذارشان آمد به استهزاء گرفتند.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

We do not send the apostles except as bearers of good news and as warners, but those who are faithless dispute fallaciously to refute thereby the truth, having taken My signs and what they are warned of in derision.

معانی کلمات آیه

يدحضوا: دحض: لغزيدن و سقوط. آن را زوال و بطلان نيز گفته ‏اند. ادحاض: ساقط كردن. «ليدحضوا»: تا ساقط كنند.

هزو: هزء و هزو: مسخره كردن. كه حاكى از تحقير مسخره شده دارد. صيغه اول به ضمّ هاء و دومى به ضمّ ها و واو است. [۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ وَ يُجادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالْباطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ وَ اتَّخَذُوا آياتِي وَ ما أُنْذِرُوا هُزُواً «56»

وما پيامبران را جز بشارت دهندگان (براى مؤمنان) و بيم‌دهندگان (براى مجرمان) نمى‌فرستيم، ولى كافران به باطل مجادله و ستيز مى‌كنند تا به وسيله‌ى آن حقّ را در هم كوبند. و آنان نشانه‌ها و آيات مرا و آنچه را كه به آن بيم داده شدند، به مسخره گرفتند.

پیام ها

1- آگاهى بر سنّت خداوند و رسالت انبيا و عكس‌العمل مردم و سرنوشت اقوام لجوج، نوعى تسلّى براى پيامبر است. وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ‌ ...

2- كار انبيا بشارت و انذار است، نه اجبار مردم بر پذيرش. «إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ»

3- خداوند، حجّت را بر مردم تمام مى‌كند، وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ‌ ... و مردم در پذيرش آن اجبارى ندارند. إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ وَ يُجادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا ...

4- هدف كافران، محو حق، «لِيُدْحِضُوا» و ابزار كارشان، جدال و استهزا مى‌باشد. «يُجادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا»

5- درگيرى و جدال ميان حقّ و باطل هميشگى بوده است. «يُجادِلُ» (فعل مضارع رمز تداوم كار است.)

6- كافران مى‌خواهند جلوى حقّ را با باطل بگيرند، «لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ» غافل از آنكه باطل رفتنى است. «إِنَّ الْباطِلَ كانَ زَهُوقاً» «1»

7- مژده‌ها و هشدارهاى انبيا، واقعيّت‌هايى است كه كفّار براى محو آن تلاش مى‌كنند. مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ‌ ... لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَ‌


«1». اسراء، 81.

جلد 5 - صفحه 191

8- مسخره كردن آيات خدا و احكام الهى، كار كافران است. «وَ اتَّخَذُوا آياتِي وَ ما أُنْذِرُوا هُزُواً»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی

منابع