و امّا كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادهاند، پاداشهاى آنها را (خدا) بطور كامل خواهد داد و خداوند ستمگران را دوست نمىدارد.
نکته ها
در تفسير اطيبالبيان، نمونهاى از عذابهاى دنيوى بنىاسرائيل، اينگونه آمده است: 37 سال پس از حضرت مسيح، شخصى به نام طيطوس كه از قيصرهاى روم بود، بر يهود مسلّط شد وميليونها نفر از آنان را كشت و هزاران نفر را به اسارت گرفت. او دستور داد اموال آنان را به آتش كشيده و يا غارت كنند و اسيران آنها را طعمهى درندگان سازند.
در كنار تهديد كفّار، تشويق اهل ايمان لازم است، چنانكه در كنار ايمان، انجام كارهاى نيك لازم است.
جلد 1 - صفحه 525
پیام ها
1- سرانجام كفر و بىايمانى، عذاب الهى است. «فَأُعَذِّبُهُمْ»
2- هرچه اتمام حجّت بيشتر باشد، قهر خدا بر انكار كنندگان بيشتر خواهد بود.
كسانى كه زنده كردن مرده را از عيسى مىبينند، ولى ايمان نمىآورند، مستحق هر نوع عذابى هستند. «فَأُعَذِّبُهُمْ عَذاباً شَدِيداً»
فَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا: پس آنانكه كافر شدند از يهود و نصارى به خدا و انبياء و آيات الهى، فَأُعَذِّبُهُمْ عَذاباً شَدِيداً: پس عذاب فرمايم ايشان را عذابى سخت، فِي الدُّنْيا: در دنيا به كشتن و اسيرى و جزيه و خوارى، وَ الْآخِرَةِ: و در آخرت به انواع عذاب و خلود در جهنم، وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِينَ: و نيست مر اين كفار را هيچ يارى كنندهاى در دفع عذاب از ايشان. اينست نتيجه سوء اختيار ايشان، كفر را.
پس اما آنانكه كافر شدند پس عذاب مىكنم ايشانرا عذابى دشوار در دنيا و آخرت و نيست مر ايشان را ياورانى..
تفسير
براى عذاب دنياشان همان ذلت و خوارى كافى است و كشته شدنشان بدست پيغمبر (ص) و امير المؤمنين (ع) در يك روز فوج فوج در نهايت مذلت و فرو رفتنشان در زمين و اسير شدن و جزيه دادن و ساير عقوبات دنيوى آنها كه از مراجعه بتواريخ معلوم ميشود و عذاب اخروى آنها را خدا ميداند و بعد از اين بيان خواهد شد و ابدى است و ياورى ندارند كه بتواند با آنها كمكى نمايد و در عذاب دنيا و آخرت آنها تخفيف دهد.
پس كساني که بعيسي كافر شدند عذاب ميكنم آنها را بعذاب سخت هم در دنيا و هم در آخرت واحدي نيست براي آنها که آنها را ياري كند و از عذاب نجات دهد عذاب شديد آنها در دنيا تسلّط طيطوس رومي بنا بر نقل يوسيفس يهودي در تاريخش که 37 سال پس از مسيح عليه السّلام بر يهود مسلّط شد و يك مليون و هزار نفر آنها را بقتل رسانيد و هفت هزار از آنها را باسيري برد و هر چه داشتند سوزانيد يا بغارت برد، و همچنين در تمام ادوار الي زماننا هذا بلكه تا قيامت وَ ضُرِبَت عَلَيهِمُ الذِّلَّةُ وَ المَسكَنَةُ الي يوم القيمة.
و امّا در آخرت عذاب آنها نه منحصر بكفر آنها باشد بلكه نسبتهايي که بمقام مقدّس انبياء در كتب خود که نسبت بوحي ميدهند از قضاياي آدم و نوح و اسحق و يعقوب و داود و سليمان و لوط عليهم السلام و غير آنها بلكه نسبت بحضرت باري تعالي و ظلمها و اذيّتهايي که بانبياء كردند بلكه طبق ضرورت اسلام که كفّار مكلّف بفروع هستند چنانچه مكلّف باصول ميباشند عقوبت ترك كلّيّه واجبات و فعل كليّه محرمات را هم دارند.
جلد 4 - صفحه 223
وَ ما لَهُم مِن ناصِرِينَ دفع توهّم آنها است که تصوّر ميكنند که مثل حضرت موسي و هارون و ساير انبياء خود آنها را شفاعت كنند بلكه آنها خصم اينها هستند براي تغيير دادن دين آنها و اذيّتهايي که بآنها روا داشتند.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 56)- این آیه و آیه بعد خطاب به حضرت مسیح (ع) است میفرماید:
بعد از آن که مردم به سوی خدا باز گشتند و او در میان آنان داوری کرد، صفوف از هم جدا میشود «اما کسانی که کافر شدند (و حق را شناختند و انکار کردند) آنها را مجازات شدیدی در دنیا و آخرت خواهم کرد و یاورانی ندارند» (فَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا