آیه 45 سوره طور

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

فَذَرْهُمْ حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ

مشاهده آیه در سوره


<<44 آیه 45 سوره طور 46>>
سوره : سوره طور (52)
جزء : 27
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

اینان را به (جهل) خود رها کن تا به روز سختشان که آن روز یکسر بیهوش و هلاک می‌شوند عاقبت برسند.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

So leave them until they encounter the day when they will be thunderstruck,

معانی کلمات آیه

  • يصعقون: يعنى: صيحه زده مى‏‌شوند، صاعقه را مرگ، آتشى كه از آسمان آيد و عذاب گفته‌‏اند[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ إِنْ يَرَوْا كِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً يَقُولُوا سَحابٌ مَرْكُومٌ «44»

(آنان به قدرى لجوجند كه حتى) اگر ببينند پاره‌اى از آسمان فرو مى‌افتد، (باز هم ايمان نمى‌آورند و) مى‌گويند: اين ابرى متراكم است (نه قهر خدا).

فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ «45» يَوْمَ لا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ «46»

پس آنان را (به حال خود) واگذارشان تا آن روزشان را كه در آن گرفتار صاعقه (و قهر خدا) مى‌شوند، ببينند. روزى كه نيرنگ و ترفندشان آنان را هيچ سود نبخشد و (از هيچ سوى) يارى نشوند.

نکته ها

«كسف» به معناى قطعه است و مقصود از آن در اين جا، فرود قطعه سنگ از آسمان به عنوان عذاب الهى است. «مَرْكُومٌ» به معناى متراكم و «يُصْعَقُونَ» به معناى هلاكت و بيهوشى است كه در اثر صاعقه‌ى عذاب پديد آيد. اين كلمه در قالب مجهول آمده كه نشانه اضطرار و ناچارى است.

اشخاص لجوج هر دم بهانه‌اى مى‌آورند. آنها از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله درخواست سقوط قطعه‌اى‌

جلد 9 - صفحه 298

از آسمان را داشتند، فَأَسْقِطْ عَلَيْنا كِسَفاً ... «1» ولى اگر درخواست آنان عملى شود، باز مى‌گويند: اين ابرى است متراكم. وَ إِنْ يَرَوْا ... يَقُولُوا سَحابٌ مَرْكُومٌ‌

امر به معروف و نهى از منكر، مراحل و محدوديّت‌هايى دارد، گاهى تذكر لازم است و گاهى اعراض و ترك. در آيه 29 خوانديم: «فَذَكِّرْ» يعنى به مردم تذكّر بده! ولى در اينجا مى‌خوانيم: «فَذَرْهُمْ» يعنى آنان را به حال خود رها كن، زيرا ديگر ارشاد تأثيرى ندارد.

پیام ها

1- لجاجت، انسان را به تحليل غلط وامى‌دارد. كِسْفاً مِنَ السَّماءِ ... يَقُولُوا سَحابٌ مَرْكُومٌ‌

2- انسانى كه بديهيّات را انكار مى‌كند و حتّى آنچه را با چشم مى‌بيند نمى‌پذيرد، ديگر قابل هدايت نيست. «يَقُولُوا سَحابٌ مَرْكُومٌ فَذَرْهُمْ»

3- همه‌ى افراد لايق ارشاد نيستند. «فَذَرْهُمْ»

4- از ارشاد مردم نبايد زود خسته شد. قرآن بعد از طرح چهارده سؤال و بستن همه‌ى راه‌هاى عذر و بهانه، فرمان رها كردن آنان را مى‌دهد. أَمْ تَأْمُرُهُمْ‌ ... أَمْ‌ ... أَمْ‌ ... أَمْ‌ ... فَذَرْهُمْ‌

5- لطف خداوند به قدرى است كه حتّى در هنگام رها كردن انسان به حال خود، هشدار لازم را مى‌دهد. فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي‌ ...

6- كفر و لجاجت سبب بدفرجامى است. حَتَّى يُلاقُوا يَوْمَهُمُ‌ ...

7- سنّت خدا در برابر مخالفان، شتاب وعجله نيست. فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلاقُوا يَوْمَهُمُ‌ ...

8- به هنگام فرا رسيدن قهر الهى، مجرمان ديگر اختيارى از خود ندارند و بايد آن را با ذلّت بپذيرند. «يُصْعَقُونَ»

9- هنگام قهر الهى، نه نيرنگ درونى كارساز است و نه ياور بيرونى. يَوْمَ لا يُغْنِي‌ ...

«1». شعراء، 187.

تفسير نور(10جلدى)، ج‌9، ص: 299

پانویس

  1. پرش به بالا تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج10، ص381

منابع