آیه 34 سوره لقمان

از دانشنامه‌ی اسلامی
(تغییرمسیر از آیه 34 لقمان)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْأَرْحَامِ ۖ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ غَدًا ۖ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ

مشاهده آیه در سوره


<<33 آیه 34 سوره لقمان 34>>
سوره : سوره لقمان (31)
جزء : 21
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

همانا علم ساعت (قیامت) نزد خداست و او باران را فرو بارد و او آنچه (از نر و ماده و زشت و زیبا) که در رحمهای آبستن است می‌داند و هیچ کس نمی‌داند که فردا (از سود و زیان) چه خواهد کرد و هیچ کس نمی‌داند که به کدام سرزمین مرگش فرا می‌رسد (و به خاک می‌رود)، که تنها خدا دانا و آگاه است.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Indeed the knowledge of the Hour is with Allah. He sends down the rain, and He knows what is in the wombs. No soul knows what it will earn tomorrow, and no soul knows in what land it will die. Indeed Allah is all-knowing, all-aware.

معانی کلمات آیه

  • غيث: باران. طبرسى فرموده: بارانى كه در وقت حاجت آيد كه آن از غوث است و آن نصرتى است كه در وقت شدت آيد و ضرر را از بين مى‌‏برد، مؤيد اين سخن لفظ قنوط در آيه است كه فرموده:هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا شورى/ 28.[۱]

نزول

مجاهد گوید: مردى بادیه‌نشین از اعراب نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم آمد و گفت: یا محمد زن من آبستن است به من خبر بده که چه خواهد زائید؟ و نیز خشکسالى در محل ما پدید آمده به من بگو چه وقت باران خواهد آمد؟ و نیز هنگام ولادت خود را می‌دانم تو به من خبر بده که چه وقت خواهم مرد سپس این آیه در جواب آن مرد صحرانشین نازل گردید.[۲]

اسم سؤال کننده را وارث بن عمرو گفته اند و نیز عبدالوارث بن عمرو بن حارثه نیز گفته شده.[۳]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ يُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَ يَعْلَمُ ما فِي الْأَرْحامِ وَ ما تَدْرِي نَفْسٌ ما ذا تَكْسِبُ غَداً وَ ما تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ «34»

بى‌گمان آگاهى از زمان (برپايى قيامت) مخصوص خداست، و اوست كه باران را نازل مى‌كند، و آنچه را در رحم‌هاست مى‌داند، و هيچ كس نمى‌داندكه فردا چه به دست مى‌آورد، و هيچ كس نمى‌داند كه در چه سرزمينى مى‌ميرد، همانا خداوند عليم و خبير است.

«1». زلزال، 1- 2.

«2». شعراء، 88.

«3». معارج، 10.

«4». مرسلات، 36.

«5». مؤمنون، 101.

«6». بقره، 166.

جلد 7 - صفحه 293

نکته ها

علم به زمان وقوع مرگ و قيامت، مخصوص خداست. اگر انسان‌ها بدانند كه مرگ آنها دور است و قيامت به اين زودى برپا نمى‌شود، مغرور شده و بيشتر به گناه آلوده مى‌شوند و اگر بدانند كه قيامت به زودى برپا مى‌شود، وحشت كرده و دست از كار و فعاليّت بر مى‌دارند، بنابراين ما كه زمان مرگ و قيامت را نمى‌دانيم بايد همواره آماده باشيم.

علم به نوزادنِ در رحمِ مادران، مخصوص خداست. گرچه دستگاه‌ها و آزمايش‌هاى علمى امروز نشان مى‌دهند كه جنين پسر است يا دختر؛ امّا علم خداوند ازلى و نامحدود است؛ علاوه بر اين، علم به‌ «ما فِي الْأَرْحامِ» تنها مربوط به پسر يا دختر بودن جنين نيست، بلكه استعدادها، حالات، روحيّات، و صدها دانستنى ديگر را نيز شامل مى‌شود كه با هيچ دستگاه و آزمايش و امكانات بشرى، قابل دست‌يابى نيست.

حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: «عرفت الله بفسخ العزائم و حل العقود» «1»، خدا را با شكسته شدن اراده‌ها و تغيير تصميم‌ها شناختم.

حضرت على عليه السلام ذيل آيه فرمودند: «من قدم الى قدم» «2»، يعنى انسان يك گام كه بر مى‌دارد، از گام آينده‌ى خود خبر ندارد.

پیام ها

1- علم بشر محدود است و قابل مقايسه با علم بى‌نهايت خداوند نيست. يَعْلَمُ‌ ... ما تَدْرِي نَفْسٌ‌

2- برنامه‌ريزى، تدبير و تنظيم امور لازم است؛ امّا قدرتى مافوق در كار است كه انسان نمى‌داند فردا چه مى‌شود. «وَ ما تَدْرِي نَفْسٌ ما ذا تَكْسِبُ غَداً»

3- هيچ كس به زمان و مكان مرگ خويش آگاه نيست. «وَ ما تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ» (اگر در روايات مى‌خوانيم كه فلان ولىّ خدا، مكان يا زمانِ فوت يا شهادت خود را مى‌دانست، آگاهى و علمى است كه از طرف خداوند به او

«1». نهج‌البلاغه، حكمت 250.

«2». من‌لايحضر، ج 1، ص 139.

جلد 7 - صفحه 294

عطا شده است، وگرنه به طور استقلالى هيچ كس خبر ندارد.)

4- به گفته‌ى كاهنان، فال بينان، كف بينان و پيشگويان در مورد آينده‌ى خود اعتماد نكنيم. «وَ ما تَدْرِي نَفْسٌ ما ذا تَكْسِبُ غَداً»

5- انسانى كه نه از مرگ خود خبر دارد، نه از موقعيّت فرداى خود، چرا مغرور است؟ ما تَدْرِي نَفْسٌ‌ ...

6- انسان بايد همواره آماده‌ى حضور در صحنه و پاسخ‌گويى باشد. «وَ ما تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ»

پروردگار!

قرآن را نور ما، قانون ما، اميد ما، منطق ما، مايه‌ى تعقّل و تفكّر ما، موعظه‌ى ما، شفاى ما، آرامش ما و نجات ما قرار بده.

آمين ربّ العالمين‌

«والحمد للّه ربّ العالمين»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج‏8، ص: 267
  2. پرش به بالا تفاسیر جامع البیان و ابن ابى حاتم.
  3. پرش به بالا تفاسیر کشف الاسرار و روض الجنان.

منابع