آیه 34 سوره هود

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَلَا يَنْفَعُكُمْ نُصْحِي إِنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَكُمْ إِنْ كَانَ اللَّهُ يُرِيدُ أَنْ يُغْوِيَكُمْ ۚ هُوَ رَبُّكُمْ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ

مشاهده آیه در سوره


<<33 آیه 34 سوره هود 35>>
سوره : سوره هود (11)
جزء : 12
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و اگر بخواهم شما را پند دهم دیگر پند و نصایح من سود نکند اگر خدا خواهد که شما را گمراه کند (یعنی پس از اتمام حجت به تعلیمات رسالت به حال گمراهی خود واگذارد)، او خدای شماست و به سوی او بازگردانده می‌شوید.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

My exhorting will not benefit you, much as I may seek to exhort you, if Allah desires to consign you to perversity. He is your Lord, and to Him you shall be brought back.’

معانی کلمات آیه

نصحى: نصح (به ضم اول): پند دادن و نصيحت و خيرخواهى كردن.

يغويكم: غى و غوايه: رفتن به راه هلاكت و نيز به معنى گمراهى است . اغواء بردن به راه هلاكت و گمراه كردن .«ان يغويكم» : اينكه گمراه كند شما را.[۱]

نزول

ابوالطفیل از امام محمدباقر علیه‌السلام نقل کند که این آیه درباره عباس نازل شده است[۲] و نیز ابوالطفیل از امام سجاد علیه‌السلام روایت نماید که این آیه درباره عباس عموى پیامبر نازل گردیده است[۳].[۴]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


قالَ إِنَّما يَأْتِيكُمْ بِهِ اللَّهُ إِنْ شاءَ وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ «33»

(نوح گفت:) همانا اگر خداوند اراده كند، آن را بر سر شما خواهد آورد و شما قدرت خنثى كردن (و مقاومت در برابر) آن را نخواهيد داشت.

وَ لا يَنْفَعُكُمْ نُصْحِي إِنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَكُمْ إِنْ كانَ اللَّهُ يُرِيدُ أَنْ يُغْوِيَكُمْ هُوَ رَبُّكُمْ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ «34»

و اگر خداوند بخواهد شما را (به خاطر عدم لياقت) گمراه سازد، (ديگر) نصيحت من به حال شما سودى نخواهد داشت، هر چند بخواهم براى شما خيرخواهى كنم. او پروردگار شماست و (شما) بسوى او بازخواهيد گشت.

نکته ها

كلمه‌ى «نصح» به كار يا كلامى گفته مى‌شود كه به قصد اصلاح و از روى اخلاص باشد وكلمه‌ى «غى» به جهلى گفته مى‌شود كه ناشى از اعتقاد فاسد باشد. فرق ميان «اضلال» و «اغواء»، آن است كه ضالّ هدف را مى‌داند، ولى راه را گم كرده، امّا در اغواء، مقصد وهدف، هر دو را گم كرده است.

نسبت اضلال و اغواء به خداوند، از باب كيفر لجاجت و فساد اخلاق گمراهان است، نه آنكه خداوند از ابتدا و بدون مقدّمه كسى را گمراه كند. «وَ ما يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفاسِقِينَ» «1»

پیام ها

1- پيامبر مأمور ابلاغ است وكيفر و مجازات گمراهان بدست خداست. «إِنَّما يَأْتِيكُمْ بِهِ اللَّهُ»

2- هيچ امرى خداوند را مجبور بر كارى (حتّى پس از تهديدهاى او) نمى‌كند. «إِنْ شاءَ»

3- كفّار نه مى‌توانند از نزول عذاب جلوگيرى كنند و نه مى‌توانند خود را از آن‌ برهانند. «ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ»


«1». بقره، 26.

جلد 4 - صفحه 53

4- انبيا دلسوز مردمند. «نُصْحِي»

5- اراده خداوند، غالب بر تمام اراده‌هاست. وَ لا يَنْفَعُكُمْ نُصْحِي‌ ... إِنْ كانَ اللَّهُ يُرِيدُ أَنْ يُغْوِيَكُمْ‌ (حتّى تأثير سوز و سخن و نصيحت پيامبر، به خواست اوست)

6- هدايت يا گمراهى مردم، از مدار اراده‌ى الهى خارج نيست. «يُرِيدُ أَنْ يُغْوِيَكُمْ»

7- اغواى گمراهان پس از لجاجت و درخواست عذاب، «فَأْتِنا بِما تَعِدُنا» پرتوى از ربوبيّت الهى است. «أَنْ يُغْوِيَكُمْ هُوَ رَبُّكُمْ»

8- نپذيرفتن نصايح انبيا، قهر الهى است. لا يَنْفَعُكُمْ نُصْحِي‌ ... إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ‌

9- برفرض در دنيا مجازات نشويم، سر و كار ما در قيامت با خداوند است. «هُوَ رَبُّكُمْ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ»

10- بازگشت به سوى خداوند اجبارى است. «إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ» نه‌ «تُرْجَعُونَ»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
  2. پرش به بالا تفاسیر عیاشى و برهان.
  3. پرش به بالا تفاسیر على بن ابراهیم و برهان.
  4. پرش به بالا محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص457.

منابع