آیه 33 سوره روم

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَإِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ

مشاهده آیه در سوره


<<32 آیه 33 سوره روم 34>>
سوره : سوره روم (30)
جزء : 21
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و مردم (عادتشان این است که) هر گاه رنج و المی سخت به آنها رسد در آن حال خدای خود را به دعا می‌خوانند و به درگاه او با تضرع و اخلاص روی می‌کنند و پس از آنکه خدا به آنها رحمت خود را چشانید (و از آن سختی نجاتشان داد) آن‌گاه باز گروهی از آنها به خدای خود مشرک می‌شوند.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

When distress befalls people, they supplicate their Lord, turning to Him in penitence. Then, when He lets them taste His mercy, behold, a part of them ascribe partners to their Lord,

معانی کلمات آیه

«مَسَّ»: لمس کرد. دست داد. «ضُرٌّ»: ضرر و زیان عظیم. مراد حوادث زیانبار و وقائع گرانبار است. «إِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ ...»: مراد این است که به هنگام مصائب سخت و بلایای شدید، مردم به یادخدا می‌افتند و این یکی از نشانه‌های فطرت توحیدی است. «أَذَاقَهُمْ»: بدیشان چشاند. مراد از چشاندن، رساندن و دادن است.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ إِذا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذا أَذاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً إِذا فَرِيقٌ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ «33»

و هرگاه زيانى به مردم رسد، توبه‌كنان پروردگار خود را مى‌خوانند و به سوى او باز مى‌گردند؛ امّا چون خداوند از طرف خود رحمتى به آنان بچشاند، گروهى از آنان به پروردگارشان شرك مى‌ورزند.

پیام ها

1- ضررها از خود ماست، ولى رحمت‌ها از خداوند است. «مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ- مِنْهُ رَحْمَةً»

2- گروهى از مردم تنها در حال سختى و مصيبت خدا را مى‌خوانند، در حالى كه مؤمن بايد در همه حال خدا را بخواند. «ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنِيبِينَ»

3- نشانه‌ى فطرى بودن گرايش به خدا آن است كه هرگاه سختى‌ها و فشارها،

جلد 7 - صفحه 200

غبار غفلت را بر طرف كند، انسان به سوى او توجّه مى‌كند. فِطْرَتَ اللَّهِ‌ ... إِذا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ‌

4- انسان، كم ظرفيّت و ضعيف است، با اندكى زيان ناله مى‌كند و با چشيدن رحمت غافل مى‌شود. ضُرٌّ دَعَوْا- رَحْمَةً ... يُشْرِكُونَ‌

5- رفاه، زمينه‌ى غفلت است. أَذاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً ... يُشْرِكُونَ‌

6- گروهى از انسان‌ها ناسپاس‌اند. (همين كه رحمتى مى‌چشند، به جاى شكر، شرك مى‌ورزند.) أَذاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً ... يُشْرِكُونَ‌

7- دعاى مضطرّ مستجاب مى‌شود. ضُرٌّ دَعَوْا ... أَذاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً

8- زندگى بشر، آميزه‌اى از تلخى‌ها و شيرينى‌هاست. ضُرٌّ ... رَحْمَةً

پانویس

منابع