آیه 31 سوره فصلت

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ

مشاهده آیه در سوره


<<30 آیه 31 سوره فصلت 32>>
سوره : سوره فصلت (41)
جزء : 24
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

ما در دنیا و آخرت یاران و دوستداران شماییم و برای شما در بهشت ابد هر چه مایل باشید یا آرزو و تقاضا کنید همه مهیّاست.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

We are your friends in the life of this world and in the Hereafter, and you will have in it whatever your souls desire, and you will have in it whatever you ask for,

معانی کلمات آیه

  • تدعون: آن از باب افتعال به معنى خواستن و تمنّى است و از ماده دعا مى‏‌باشد.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ وَ لَكُمْ فِيها ما تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَ لَكُمْ فِيها ما تَدَّعُونَ «31»

ما (فرشتگان) در دنيا و آخرت دوستان شماييم؛ و براى شماست (در بهشت) هر چيزى كه تمايل داشته باشيد و براى شماست در آن جا هر چه را درخواست كنيد.

نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِيمٍ «32»

(همه‌ى اين‌ها) پذيرايى مقدّماتى از جانب خداوند بخشنده‌ى مهربان است.

نکته ها

«نزل» به چيزى گفته مى‌شود كه براى پذيرايى از مهمان به هنگام ورود و نزول، آماده مى‌كنند.

پیام ها

1- مؤمن مقاوم، دوستان آسمانى دارد. «نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا»

2- توجّه به حمايت و پشتيبانى فرشتگان، دلهره مؤمنان را برطرف مى‌كند.

«أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا .. نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ»

3- تمام خواسته‌هاى انسان در بهشت قابل دسترسى و تأمين است. وَ لَكُمْ فِيها ما تَشْتَهِي‌ ...

4- در بهشت، هم لذّت‌هاى مادّى تأمين مى‌شود «تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ» و هم درخواست‌هاى معنوى. «ما تَدَّعُونَ» در جاى ديگر نيز مى‌فرمايد: «دَعْواهُمْ‌

جلد 8 - صفحه 338

فِيها سُبْحانَكَ اللَّهُمَ‌ ... وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ» «1»

5- همه‌ى لذّت‌هاى بهشت، گوشه‌اى از لطف الهى است. «نُزُلًا»

6- الطاف الهى برخاسته از بخشش و لطف اوست. (نه طلب انسان) «نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِيمٍ»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج9، ص428

منابع