آیه 2 سوره یونس

از دانشنامه‌ی اسلامی
(تغییرمسیر از آیه 2 یونس)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

أَكَانَ لِلنَّاسِ عَجَبًا أَنْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ رَجُلٍ مِنْهُمْ أَنْ أَنْذِرِ النَّاسَ وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۗ قَالَ الْكَافِرُونَ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ مُبِينٌ

مشاهده آیه در سوره


<<1 آیه 2 سوره یونس 3>>
سوره : سوره یونس (10)
جزء : 11
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

آیا مردم تعجب کردند از اینکه ما یکی از افراد آنها را به وحی و رسالت خود برگزیدیم (و گفتیم) که خلق را (از عذاب قیامت) بترسان و مؤمنان را بشارت ده که به راستی مقامشان نزد خدا رفیع است! کافران گفتند: این شخص ساحری آشکار است.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Does it seem odd to these people that We have revealed to a man from among themselves, [declaring], ‘Warn mankind, and give good news to the faithful that they are in good standing with their Lord’? The faithless say, ‘This is indeed a plain magician.’

معانی کلمات آیه

قدم: قدم (بر وزن شرف): پا. تقدّم و تأخّر به اعتبار آنست. گاهى‏ مراد از آن استقامت است. مثل:‏ «فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها» نحل/ 94 و گاهى، به معنى منزلت و مقام باشد. مثل: قدم صدق.

ساحر: جادوگر. سحر: تصرفى است در چشم و ذهن شخص كه تصوّر كند ريسمان، مار و يا دوست، دشمن است . (قاموس قرآن-سحر)[۱]

نزول

«شیخ طوسى» گوید: ابن عباس و مجاهد و ابن جریج گویند عرب و قریش در تعجب مانده بودند که خداوند پیامبرى از میان آن‌ها برگزیده است و خداوند این آیة را نازل نمود[۲].[۳]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


أَ كانَ لِلنَّاسِ عَجَباً أَنْ أَوْحَيْنا إِلى‌ رَجُلٍ مِنْهُمْ أَنْ أَنْذِرِ النَّاسَ وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ قالَ الْكافِرُونَ إِنَّ هذا لَساحِرٌ مُبِينٌ «2»

آيا براى مردم شگفت‌آور است كه به مردى از خود آنان وحى كرديم كه مردم را بيم و هشدار بده و به مؤمنان بشارت بده كه براى آنان نزد پروردگارشان جايگاه نيكويى است؟ كافران گفتند: همانا اين مرد جادوگرى آشكار است!

نکته ها

«قَدَمَ صِدْقٍ» چند معنى دارد:

1. سابقه‌ى خوب. مثل «قدمٌ فى الحرب، قدم فى الاسلام»، يعنى در مبارزه و در اسلام پيشگام و سابقه دارد.

2. مقام و منزلتِ صدق و نيكو.

3. رهبر و پيشواى صدق. در روايات شيعه و سنّى‌ «قَدَمَ صِدْقٍ» را رسول اللَّه صلى الله عليه و آله و على عليه السلام دانسته‌اند. «1»

4. شفاعت. در روايتى مراد از «قَدَمَ صِدْقٍ» مقام شفاعت معرّفى شده است. «2»

كافران در ردّ رسالت پيامبر هيچ گونه دليل ومنطقى نداشتند، بلكه با بعيد دانستن آن، از پذيرش آن شانه خالى مى‌كردند. چنانكه اصول اعتقادى را نيز فقط باتعجّب انكار مى‌كردند:

در توحيد: «أَ جَعَلَ الْآلِهَةَ إِلهاً واحِداً» «3»

در نبوّت: «أَ هذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا» «4»

در معاد: «مَنْ يُحْيِ الْعِظامَ وَ هِيَ رَمِيمٌ» «5»

در امامت: «أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ‌ وَ لَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمالِ» «6»


«1». تفاسير قرطبى وبرهان.

«2». تفسير نورالثقلين.

«3». ص، 5.

«4». فرقان، 41.

«5». يس، 78.

«6». بقره، 247.

جلد 3 - صفحه 536

پیام ها

1- ريشه‌ى كفر، غالباً استبعاد و تعجّب از وحى است. «عَجَباً أَنْ أَوْحَيْنا»

2- لياقت‌هاى معنوى افراد، در ظاهر ديده نمى‌شود. اگر كسى مورد لطف خاص خدا قرار گرفت، او را تحمّل كنيم. «رَجُلٍ مِنْهُمْ»

3- پيامبران به خاطر الگو بودنشان بايد از مردم ودرد آشنا باشند. «مِنْهُمْ»

4- وظيفه‌ى پيامبران، بشارت و انذار است. «أَنْذِرِ، بَشِّرِ»

5- هر آنچه نمى‌فهميم، آن را رد نكنيم. زيرا كه انكار و تهمت زدن، شيوه‌ى كفّار است. «قالَ الْكافِرُونَ إِنَّ هذا لَساحِرٌ مُبِينٌ»

6- ايمان، زمينه‌ى قدم صدق وجايگاه ويژه نزد خداوند است. «بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
  2. پرش به بالا طبرى صاحب تفسیر جامع البیان از طریق ضحاک از ابن عباس روایت کرده است که هنگامى که خداوند محمد را به پیامبرى برگزید عرب انکار نمودند و گفتند خداوند بزرگتر از آن است که از میان بشر پیامبرى برگزیند سپس این آیه و آیه 43 سوره نحل «وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِک إِلَّا رِجالًا» نازل گردید و وقتى که خداوند ادله و بینات خود را تکرار نمود، گفتند: اگر قرار باشد از جنس بشر کسى پیامبر گردد غیر محمد سزاوارتر به پیامبرى مى باشند و نیز مى گفتند: بالاتر از محمد نیز وجود دارد که به مقام پیامبرى برسد و منظورشان ولید بن مغیرة از مکه و مسعود بن عمر و الثقفى از طائف بودند و خداوند براى رد گفتار آن‌ها آیه 32 سوره زخرف «أَهُمْ یقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّک» را نازل گردانید.
  3. پرش به بالا محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص450.

منابع