فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنْتَ وَ مَنْ مَعَكَ: پس زمانى كه استقرار يافتى تو و كسانى كه با تو هستند از ايمان آرندگان، عَلَى الْفُلْكِ: بر كشتى، يعنى چون مستقر و متمكن نشستيد تو اى نوح و همرهان تو از مؤمنين در كشتى، فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ: پس بگو حقيقت سپاسدارى مختص ذات يگانه خدا است كه مستجمع تمام صفات كماليه و منزه است از كليه نقايص و سزاوار پرستش و ستايش است. الَّذِي نَجَّانا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ: آن ذاتى كه نجات داد ما را از گروهى كه ستم كنندگان بودند بر نفس خود به سبب شرك و كفر و سركشى. اين كلام مبالغه عظيمه است در تقبيح آنان، زيرا بعد از نهى از درخواست شفاعت و دعا در حق آنها امر فرمود به حمد و شكر بر اهلاك آنان و نجات و خلاصى از ايشان. وصف كفر به ظلم به جهت آنست كه بزرگترين ستمها نسبت به نفس انسانى هر آينه كفر و شرك است كه شخص، سپاسدارى و حق شناسى منعم حقيقى و ذات يگانه خداوندى را ننموده، كافر و مشرك و حق ناشناس گردد و ستايش و پرستش غير را نمايد.
- پس وحى كرديم باو كه بساز كشتى را به نگاهداشت ما و الهام ما پس چون آيد فرمان ما و بجوشد تنور پس در آور در آن از هر صنفى جفتى را دو تا و اهلت را مگر كسى كه سبقت گرفته بر او گفتار از ايشان و سخن مگو با من در باره آنها كه ستم كردند همانا آنانند غرق شدگان
پس چون بر آمدى تو و هر كه با تو است بر كشتى پس بگو ستايش مر خدا را كه رهانيد ما را از گروه ستمكاران
و بگو پروردگار من فرود آور مرا فرود آوردنى با بركت و توئى بهترين فرود- آورندگان
همانا در اين هر آينه نشانه‌ها است و همانا بوديم هر آينه آزمايندگان.
تفسير
- خداوند متعال دعاى حضرت نوح را در آيه سابقه اجابت فرمود و دستور الهى بطريق وحى باو رسيد كه در تحت نظر و مراقبت و بر طبق دستور خداوند مشغول بساختن كشتى گردد و چون امر الهى بعذاب صادر گردد و آب از تنور فوران و جوشش كند از هر نوعى از انواع حيوانات يك جفت نر و ماده بگيرد و وارد كشتى نمايد و كلمه كلّ بدون تنوين نيز قرائت شده با خانواده خود هر كس باشد مگر آنكس را كه مقدر شده هلاكتش بعلت كفرش كه پسر آنحضرت
جلد 3 صفحه 637
كنعان و زوجه او واعله باشد و تفصيل اين قصه و روايات وارده در آن و جهات ادبى و شرح الفاظ آيه شريفه در اوايل سوره هود مستوفى گذشت و تكرار نميشود و نيز امر شد كه حضرت نوح شفاعت در باره كفّار كه بر خويش و خلق ستم نمودند ننمايد چون قضاى الهى بر غرقشان جارى شده و از قابليّت شفاعت افتاده‌اند و مقرر گرديد كه چون همگى در كشتى قرار گرفتند حمد كند خدا را بر نجات و خلاصى خود و يارانش از شرّ كفّار و ديدار اشرار ستمكار و بخواهد از خداوند كه در وقت فرود آمدن از كشتى قدوم يا مقدم او را مبارك فرمايد يعنى ورود او را در زمين مقرون بخير و سعادت يا مورد او را از زمين مشحون بانواع نعمت فرمايد چون منزل بضمّ ميم و فتح زاء ظاهرا مصدر است و محتمل است اسم مكان باشد و خداوند هر دو را بر او مبارك فرمود كه تمام اهل زمين را از نسل او يا از نسل او و همراهانش قرار داد و بركاتش را بر او نازل و زمين را براى ايشان مشحون بانواع نعمت فرمود و منزل بفتح ميم و كسر زاء نيز قرائت شده و بنابراين ظاهرا اسم مكان است و ممكن است مصدر باشد و خدا بهتر از هر كس ميتواند نزول و منزل واردين را مقرون بخير دنيا و آخرت فرمايد و اينجمله بدستور الهى برسم ادب دعا براى ثناى خداوند اضافه شده تا دعا نزديكتر باجابت گردد در فقيه از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نقل نموده كه بامير المؤمنين عليه السّلام فرمود اى على وقتى وارد منزلى شدى بگو اللّهم أنزلنى منزلا مباركا و انت خير المنزلين مرزوق ميشود تو را خير آن و دفع ميگردد شرّ آن از تو و بنابراين محتمل است دعاى حضرت نوح راجع بسلامتى و عافيت در كشتى باشد در هر حال اين قصه و امثال آن دلالت دارد بر قدرت و عزت خداوند و قهر و غلبه او بر ستمكاران و سوء عاقبت اهل كفر و عصيان و آنكه امر از اين قرار است كه خدا مردم را در معرض امتحان قرار ميدهد بنقل اين قبيل حكايات و قصص تا خوب از بد ممتاز گردد بتفكّر در آن قصص و تنبّه و تذكر از آنها و بعدم توجّه و بى‌اعتنائى و بقاء در غفلت و نادانى يا آنكه همانا خدا بمردم جور نميكند ولى مبتلا ببلا ميفرمايد چنانچه از نهج البلاغه استفاده ميشود كه براى معناى اخير استدلال بذيل اين آيه فرموده است.
از چنگال ظلم آنها نجات داد و از غرق محفوظ داشت، که دارد كشتي نوح بواسطه تموج دريا متلاطم و خوف غرق بر آنها عارض شد جبرئيل پنج ميخ آورد و گفت: چهارتاي آنها را در چهار طرف كشتي به كوب بنام محمّد و علي و فاطمة و حسن و پنجمي آنها را در وسط كشتي بنام حسين بكوب چون پنجمي را كوبيد كشتي قرار گرفت و از جاي آن خون جاري شد سببش را پرسيد جبرئيل شرح شهادت حسين را بيان نمود آب فرو نشست حضرت نوح نمي‌دانست بكدام نقطه زمين فرود آيد دستور آمد که دعا كند.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 28)- در این آیه می‌فرماید: «و هنگامی که تو و همه کسانی که با تو هستند بر کشتی سوار شدید و استقرار یافتید (سپاس خدا را به خاطر این نعمت
ج3، ص249
بزرگ به جا آور) و بگو: ستایش برای خدایی است که ما را از قوم ستمگر نجات بخشید» (فَإِذَا اسْتَوَیْتَ أَنْتَ وَ مَنْ مَعَکَ عَلَی الْفُلْکِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی نَجَّانا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
