آیه 26 سوره سجدة
| <<25 | آیه 26 سوره سجدة | 27>> | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
آیا آن طوایف و قبایلی را که ما پیش از این مردم کنونی هلاک کردیم و اینان اینک در دیارشان به جای آنها رفت و آمد می‌کنند هلاک آنها موجب هدایت و عبرت اینان نگردید؟ البته در این هلاک پیشینیان آیاتی (از پند و عبرت خلق) است، آیا باز هم سخن نمی‌شنوند؟
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
- يهد: اين لفظ معنى آشكار شدن مىدهد أَ وَ لَمْ يَهْدِ لَهُمْ يعنى آيا بر آنها آشكار نشده است اين تركيب در سوره اعراف/ 100 طه/ 128 نيز آمده است. پس هدايت به معنى تبيين است.
- قرون: مردمان. قرن (بر وزن عقل) به معنى جمع كردن است از اين جهت، قرن، جماعتى را گويند كه در يك زمان جمع شدهاند، يعنى زمان، آنها را جمع كرده است راغب گويد: «القرن: القوم المقترنون فى زمن واحد» جمع آن قرون است.[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
أَ وَ لَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَساكِنِهِمْ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ أَ فَلا يَسْمَعُونَ «26»
«1». تفسير نورالثقلين.
جلد 7 - صفحه 319
مَساكِنِهِمْ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ أَ فَلا يَسْمَعُونَ
آيا برايشان روشن نشده كه ما قبيله‌هاى بسيارى را قبل از ايشان هلاك كرديم؟ با اين كه اين‌ها در خانه‌هاى آن هلاك شدگان رفت و آمد دارند؛ البتّه در اين (هلاكت‌ها و جايگزين شدن‌ها، عبرتها و) نشانه‌هايى است، آيا نمى‌شنوند؟
نکته ها
«قرون» جمع «قرن» به معناى قوم و ملّتى است كه در يك زمان زندگى مى‌كرده‌اند.
در اين آيه كه مسأله‌ى هلاكت اقوام پيشين بيان شده و به تاريخ مربوط است بايد پيام آن را با شنيدن دريافت كرد، لذا در پايان آيه مى‌خوانيم: «أَ فَلا يَسْمَعُونَ» ولى در آيه‌ى بعد كه سحن از سبز شدن زمين‌هاى بى‌گياه است، پيام آيه را با ديدن دريافت مى‌كنيم، لذا در پايان آيه مى‌خوانيم: «أَ فَلا يُبْصِرُونَ»
پیام ها
1- مردم مكّه از انقراض اقوام پيشين آگاه بودند و آثار به جاى مانده از آنان در گذرگاه آنان بود، ولى عبرت نمى‌گرفتند. «أَ وَ لَمْ يَهْدِ لَهُمْ»
2- تحوّلات تاريخ، قانون‌مند است. (هلاكت اقوام پيشين از يك سو و سفارش به عبرت گرفتن ديگران از سوى ديگر، نشان دهنده‌ى آن است كه حوادث تاريخى، تصادفى نيست، بلكه رمز و رازى دارد كه بايد به آن پى برد.) «أَ وَ لَمْ يَهْدِ لَهُمْ»
3- سقوط قبايل سركش، از بهترين مايه‌هاى هدايت آيندگان است. «أَ وَ لَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنا مِنْ قَبْلِهِمْ»
4- قبايل سركش و هلاك شده در تاريخ بسيارند. كَمْ أَهْلَكْنا ... مِنَ الْقُرُونِ
5- بازديد از آثار باستانى و آثار به جاى مانده از اقوام پيشين مورد سفارش اسلام است؛ امّا به شرط آنكه همراه پند و عبرت باشد، نه از روى غفلت. «أَ وَ لَمْ يَهْدِ
جلد 7 - صفحه 320
لَهُمْ- يَمْشُونَ فِي مَساكِنِهِمْ»
6- بهترين صحنه‌هاى عبرت‌آموز، آن جاست كه خود انسان حضور دارد. «يَمْشُونَ فِي مَساكِنِهِمْ»
7- حفظ آثار باستانى نياكان، براى عبرت آيندگان لازم است. «مَساكِنِهِمْ»
8- عوامل عزّت و ذلّت اقوام گذشته را بررسى كنيد و از آن درس عبرت گيريد.
«إِنَّ فِي ذلِكَ لَعِبْرَةً»*
9- سقوط ملّت‌ها و تمدّن‌ها، جلوه‌اى از آيات الهى است. إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ ...
10- اگر گوش شنوا باشد، خرابه‌هاى خاموش نيز براى ما پيام دارند.
«أَ فَلا يَسْمَعُونَ»
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی ، ج8، ص: 297
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
