آیه 26 سوره حدید

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا وَإِبْرَاهِيمَ وَجَعَلْنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَالْكِتَابَ ۖ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ ۖ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ

مشاهده آیه در سوره


<<25 آیه 26 سوره حدید 27>>
سوره : سوره حدید (57)
جزء : 27
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و البته ما نوح و ابراهیم را فرستادیم و در میان فرزندانشان نبوت و کتاب آسمانی قرار دادیم، پس آنها برخی به راه حق هدایت یافتند و بسیاری به فسق و بدکاری شتافتند.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Certainly We sent Noah and Abraham and We ordained among their descendants prophethood and the Book. Some of them are [rightly] guided, and many of them are transgressors.

معانی کلمات آیه

«نُوحاً وَ إِبْرَاهِیمَ»: ذکر این دو پیغمبر اولوالعزم، بدان خاطر است که آنان پدر همه انبیاء بعد از خود هستندو نوح شیخ‌الانبیاءو پدر دوم نام گرفته است ، و ابراهیم قهرمان توحید، و ابوالانبیاء بوده و عربها و رومیها و بنی‌اسرائیل از نژاد او هستند. «الْکِتَابَ»: کتابهای آسمانی از جمله کتب اربعه: تورات و زبور و انجیل و قرآن. خط و نوشتن. «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحاً وَ إِبْرَاهِیمَ ...»: عطف بر (لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ) بوده و بخش پسین، تفصیل اجمال بخش پیشین است.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً وَ إِبْراهِيمَ وَ جَعَلْنا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَ الْكِتابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ «26»

و همانا نوح و ابراهيم را فرستاديم و در نسل و خاندان آنان نبوّت و كتاب را قرار داديم، پس بعضى از آنان هدايت يافتند، ولى بسيارى از آنان فاسق‌اند.

نکته ها

در آيه قبل، سخن از فرستادن انبيا به طور كلى بود. در اين آيه دو نمونه از الگوها را كه سر سلسله پيامبران بعد از خود هستند، بيان مى‌كند.

خداوند، امامت را نيز در نسل و ذريّه پيامبر اسلام قرار داد و اين به معناى آن نيست كه نظام نبوّت يا امامت، همانند نظام پادشاهى موروثى است، بلكه به معناى آن است كه طهارت باطن و توان و استعداد لازم، به فرزندان و نسل منتقل مى‌شود و در صورتى كه ديگر شرايط فراهم باشد، او به مقام نبوّت يا امامت مى‌رسد. لذا هنگامى كه حضرت ابراهيم مقام امامت را براى فرزندانش طلب كرد و فرمود: «وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي» خداوند پاسخ داد:

«لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ» «1» عهد امامت من به نااهلان از نسل تو نمى‌رسد. پس معيار اصلى براى انتصاب پيامبر يا امام، اهليّت و صلاحيّت است، نه وراثت.

پیام ها

1- در ياد كردن بزرگان، پيشتازان را مقدّم بداريد. «نُوحاً وَ إِبْراهِيمَ»

2- مقام نبوّت، به انتصاب الهى است نه انتخاب مردم. «جَعَلْنا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ»

3- پذيرش يا عدم پذيرش دعوت انبيا، همواره بوده است. فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَ كَثِيرٌ ...

4- در امور اعتقادى و اخلاقى، اكثريّت، نشانه حقانيّت نيست. «كَثِيرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ»

5- از نسل و ذريّه پاكان بودن، دليل پاكى نيست. «كَثِيرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ»

«1». بقره، 124.

تفسير نور(10جلدى)، ج‌9، ص: 489

پانویس

منابع