آیه 23 سوره سبأ
<<22 | آیه 23 سوره سبأ | 24>> | ||||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
و شفاعت کسی نزد خدا هم جز آن که خدا به او اذن شفاعت داده سودمند نیست (پس از اینان چشم شفاعت مدارید و خاصّان و انبیاء را در دنیا و آخرت شفیع خود قرار دهید) تا چون (آن خاصان) از دلهاشان اضطراب (جلال و سطوت الهی) بر طرف شود پرسند: خدای شما (در باب شفاعت) چه فرمود؟ پاسخ دهند که حقّ (و درستکاری و شفاعت مؤمنان نه مشرکان و منافقان) فرمود، و اوست خدای بلند مرتبه بزرگوار (و هیچ کس را جرأت مخالفت امرش نیست).
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
- فزع: فزع: (بر وزن فرس) خوف و ناراحتى كه از خوف ناشى است تفزيع: ترسانيدن. و از بين بردن ترس، معناى دوم در صورتى است كه با «عن» باشد: «فزّعه: اخافه، فزع عنه: كشف خوفه» آن در آيه شريفه مضارع مجهول است فُزِّعَ عَنْ قُلُوبِهِمْ يعنى ترس از قلوبشان برداشته شد.[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ عِنْدَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذا فُزِّعَ عَنْ قُلُوبِهِمْ قالُوا ما ذا قالَ رَبُّكُمْ قالُوا الْحَقَّ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ «23»
و شفاعت نزد خداوند سودى ندارد، مگر براى آن كس كه او اجازه دهد.
(انتظار اذن شفاعت، ادامه دارد) تا زمانى كه هراس و اضطراب از دلهاى آنان بر طرف شود، (مجرمان) از آنان پرسند: پروردگار شما چه گفت؟
پاسخ مىدهند: حقّ گفت؛ و او بلند مرتبه و بزرگ است.
نکته ها
كلمهى «فُزِّعَ» هر گاه با حرف «عَنْ» همراه باشد به معناى بر داشته شدن ناله است، «1»
«1». مفردات راغب.
جلد 7 - صفحه 440
ولى اگر بدون آن باشد به معناى به ناله در آوردن است.
جمله «إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ» را دو گونه مىتوان معنا كرد:
الف: شفاعت نزد خدا سودى ندارد، مگر شفاعت انبيا و اوليا و شفاعت كنندگانى كه از طرف خداوند اجازهى شفاعت داشته باشند.
ب: شفاعت نزد خدا سودى ندارد، مگر براى آن دسته از گناهكارانى كه خدا اجازهى شفاعت براى آنان را به اوليا بدهد.
در تفسير اطيب البيان، آيهى مورد بحث چنين معنا شده است: در قيامت جز براى افرادى كه خداوند اجازه دهد، شفاعت سودى ندارد و مجرمان در آن روز وحشت زدهاند و نالهها دارند تا آن كه صدايشان خاموش شود و ناله و فزع از دلهاى آنان برخيزد. فرشتگان يا مؤمنان از اين مجرمان مىپرسند: پروردگار شما در دنيا به شما چه گفت؟ مىگويند: گفت، ولى ما گوش نداديم.
پیام ها
1- معبودهاى خيالى، اجازهى شفاعت پيروان خود را ندارند. «لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ»
2- شفاعت به اين معنا نيست كه شفاعت كنندگان از خداوند مهربانترند، زيرا خداوند است كه به شفاعت كنندگان اجازهى شفاعت مىدهد. «لِمَنْ أَذِنَ لَهُ»
3- شفاعت، كارى مستقل در برابر ارادهى حتمى او نيست، بلكه در راستاى ارادهى خداست. «أَذِنَ لَهُ»
4- در قيامت هم امكان شفاعت هست، ولى با اذن الهى. «لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ عِنْدَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ»
5- اذنى كه خداوند به افراد مىدهد تا شفاعت كنند يا شفاعت شوند بر اساس حقّ است، يعنى شفاعت كنندگان به خاطر قرب الهى به آن مقام مىرسند و شفاعت شوندگان به خاطر حفظ ارتباط با راه خدا لايق دريافت شفاعت مىشوند. «قالُوا ما ذا قالَ رَبُّكُمْ قالُوا الْحَقَّ»
تفسير نور(10جلدى)، ج7، ص: 441
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی ، ج8، ص: 432
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم