آیه 13 سوره حج

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

يَدْعُو لَمَنْ ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِنْ نَفْعِهِ ۚ لَبِئْسَ الْمَوْلَىٰ وَلَبِئْسَ الْعَشِيرُ

مشاهده آیه در سوره


<<12 آیه 13 سوره حج 14>>
سوره : سوره حج (22)
جزء : 17
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

چیزی را که به ضرر نزدیک‌تر از نفع است می‌خواند (و می‌پرستد)، وی بسیار بد یاوری یافته و بسیار بد دمساز و پشتیبانی اختیار کرده است.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

He invokes someone whose harm is surely likelier than his benefit. An evil ally indeed, and an evil companion!

معانی کلمات آیه

  • مولى: ولى، سرپرست، دوست. اصل ولى به معنى نزديكى است عشير: معاشر و رفيق.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


يَدْعُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا يَضُرُّهُ وَ ما لا يَنْفَعُهُ ذلِكَ هُوَ الضَّلالُ الْبَعِيدُ «12»

او غير از خداوند چيزى را مى‌خواند كه نه زيانى به او مى‌رساند و نه سودى، اين است همان انحراف دور و عميق.

يَدْعُوا لَمَنْ ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِنْ نَفْعِهِ لَبِئْسَ الْمَوْلى‌ وَ لَبِئْسَ الْعَشِيرُ «13»

بلكه كسى را مى‌خواند كه ضررش از نفعش بيشتر است، چه مولا و سرپرست بدى و چه همدم زشتى.

پیام ها

1- تمام سود و زيان‌ها به دست خداست و غير او هيچ نقشى ندارد. «دُونِ اللَّهِ ما لا يَضُرُّهُ وَ ما لا يَنْفَعُهُ»

2- شرك و دلبستگى به غير خدا، بزرگ‌ترين انحراف است. دُونِ اللَّهِ‌ ... هُوَ الضَّلالُ الْبَعِيدُ

3- شرك، پايگاه عقلى و منطقى ندارد. «دُونِ اللَّهِ ما لا يَضُرُّهُ» زيرا پرستش، يا براى رسيدن به سودى است و يا جلوگيرى از شرّى، كه بت‌ها هيچ كدام را ندارند.

جلد 6 - صفحه 24

4- شرك، به تمامى انواعش (معبودهاى عاقل و بى عقل) محكوم است. (يكبار در كنار كلمه‌ «يَدْعُوا»، حرف‌ «ما» آمد كه براى موجودات بى‌شعور است و يكبار در كنار جمله‌ «يَدْعُوا»، حرف‌ «مِنْ» آمد كه براى معبودهاى با شعور از قبيل انسان، ملائكه و اجنّه مى‌باشد.

5- به خاطر منافع زودگذر دنيا، ضرر دائمى آخرت را نخريم. «ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِنْ نَفْعِهِ»

6- ضرر طاغوت‌ها براى مردم بيش از چيزى است كه به آنان مى‌دهند. «ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِنْ نَفْعِهِ»

7- با كسى كه تورا از خداوند باز مى‌دارد و به سوى خود دعوت مى‌كند معاشرت مكن و او را سرپرست و رهبر خود قرار مده. «لَبِئْسَ الْمَوْلى‌»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج‏7، ص18

منابع