آیه 10 سوره احزاب

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا

مشاهده آیه در سوره


<<9 آیه 10 سوره احزاب 11>>
سوره : سوره احزاب (33)
جزء : 21
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

(یاد آرید) وقتی که (در جنگ احزاب) لشکر کفار از بالا و زیر بر شما حمله‌ور شدند و آن‌گاه که چشمها حیران شد و جانها به گلو رسید و به وعده خدا گمانهای مختلف بردید (مؤمنان حقیقی به وعده حق و فتح اسلام خوش گمان و دیگران بدگمان و ترسان بودند).

ترجمه های انگلیسی(English translations)

When they came at you from above and below you, and when the eyes rolled [with fear] and the hearts leapt to the throats, and you entertained misgivings about Allah,

معانی کلمات آیه

  • زاغت: زيغ: انحراف از حق «الميل عن الاستقامة» زاغت الأبصار يعنى‏ چشمها از ديد اصلى منحرف شدند، آن خيره شدن و بى‏اختيار شدن در نگاه است.
  • حناجر: حنجر: گلو. «الحنجرة: الحلقوم» جمع آن حناجر است.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


إِذْ جاؤُكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَ مِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَ إِذْ زاغَتِ الْأَبْصارُ وَ بَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَناجِرَ وَ تَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا «10»

تفسير نور(10جلدى) ج‌7 ص336

گاه كه دشمنان از بالا و پايين (شهر) شما به سراغتان آمدند (و مدينه را محاصره كردند)، و آن گاه كه چشم‌ها (از ترس) خيره شده بود و جان‌ها به حنجره‌ها رسيده بود، و به خداوند گمان‌هاى (بدى) مى‌برديد.

هُنالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَ زُلْزِلُوا زِلْزالًا شَدِيداً «11»

آن جا بود كه مؤمنان آزمايش شدند و به لرزه‌ى سختى دچار شدند.

پیام ها

1- زمانى مزه‌ى الطاف الهى را مى‌چشيد كه صحنه‌هاى تلخ را نزد خود مجسّم كنيد. «إِذْ جاؤُكُمْ‌- إِذْ زاغَتِ»

2- مسلمانان بايد مراقب تمام مرزهاى كشور خود باشند. «فَوْقِكُمْ‌- أَسْفَلَ مِنْكُمْ»

3- حالت‌هاى روحى در جسم اثر مى‌گذارد. (ترسيدن سبب مى‌شود كه چشم و دل كار عادّى خود را از دست بدهند، خيره شدن چشم و تند شدن ضربان قلب نمونه آن است.) «زاغَتِ الْأَبْصارُ وَ بَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَناجِرَ»

4- بعضى مؤمنان، به هنگام بروز پيش آمدهاى سخت به قدرت خداوند سوءظن مى‌برند. «تَظُنُّونَ بِاللَّهِ»

5- مؤمن در معرض ابتلا و آزمايش است. «ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ»

6- جنگ، ترس، وحشت و شرايط سخت، وسيله آزمايش‌اند. «هُنالِكَ ابْتُلِيَ»

7- در سختى‌ها، انسان‌ها شناخته و صف‌ها جدا مى‌شوند. «هُنالِكَ ابْتُلِيَ» (در ميدان‌هاى جنگ، از حضور روشنفكرنماها و منافقان خبرى نبود.)

8- استوارى انسان، در گرو استوارى روحيّه‌ى اوست. (اگر روح ضربه ديد انسان متزلزل مى‌شود.) «زُلْزِلُوا»

تفسير نور(10جلدى)، ج‌7، ص: 337

پانویس

  1. پرش به بالا تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی ، ج‏8، ص: 319-320

منابع