قم: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:
قم شهری در ایران است که پس از ورود اسلام و تشيع به [[ايران]]، مهد تشيع شد و چنان كه امام هفتم علیه السلام فرمود: "قم، آشيانه خاندان پيامبر و پناهگاه شيعيان ايشان است." در اين شهر بسياري از فرزندان [[ائمه اطهار]] علیهم السلام مدفونند كه در رأس آنها [[حضرت معصومه]] سلام الله علیها قرار دارد.  
+
قم شهری در [[ایران]] است که پس از ورود [[اسلام]] و [[تشیع]] به ایران، مهد تشیع شد و چنان که [[امام موسی کاظم علیه السلام|امام هفتم]] علیه السلام فرمود: "قم، آشیانه خاندان [[پیامبر اسلام|پیامبر]] و پناهگاه شیعیان ایشان است." در این شهر بسیاری از فرزندان [[ائمه اطهار]] علیهم السلام مدفونند که در رأس آنها [[حضرت معصومه]] سلام الله علیها قرار دارد.  
[[پرونده:Qum.jpg|left|thumb|بارگاه منور حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها در شهر قم]]
+
[[پرونده:Qum.jpg|left|thumb|290px|بارگاه منور حضرت معصومه سلام الله علیها در شهر قم]]
 
==وجه تسمیه قم==
 
==وجه تسمیه قم==
  
اقوال مختلفي در اين مورد وجود دارد كه به بعضي از آن ها اشاره می‌‌شود:
+
اقوال مختلفی در این مورد وجود دارد که به بعضی از آن ها اشاره می‌‌شود:
  
* قم را قمسارة بن لهراسب بنا كرد و نام قم از قمساره گرفته شده است.
+
*قم را قمسارة بن لهراسب بنا کرد و نام قم از قمساره گرفته شده است.
  
* پيامبر صلی الله علیه و آله در شب [[معراج]]، [[ابليس]] را ديد كه در آن جا (قم) نشسته و سر به زانو نهاده است، پس فرمود: "قم، يا ملعون؛ اي ملعون، برخيز". از آن به بعد سرزمين قم را ـ كه به "ارض جبل" مشهور بود ـ‌ قم ناميدند.
+
*[[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه و آله در شب [[معراج]]، [[ابلیس]] را دید که در آن جا (قم) نشسته و سر به زانو نهاده است، پس فرمود: "قم، یا ملعون؛ ای ملعون، برخیز". از آن به بعد سرزمین قم را ـ که به "ارض جبل" مشهور بود ـ‌ قم نامیدند.
  
* حمزة اصفهاني می‌‌گويد: چون اعراب اشعري به قم آمدند در اطراف قم در خيمه‌هايي از مو، ساكن شدند. آنان در صحرا، هفت دِه ساختند به نام‌هاي: ممجان، قزدان، مالون، جمر، سكن، جلنبادان و كُميدان. چون اين هفت ده وسعت يافت و به يكديگر نزديك شد از نام‌هاي هفت ده، نام قريه كميدان را برگزيدند و به مجموع اين هفت ده، كميدان گفتند. پس از مدتي آن را به اختصار "كُم" ناميدند. مؤلف تاريخ قم، وجه تسميه حمزه را نمی‌‌پذيرد و دليل می‌‌آورد كه هم نام قم به تنهايي و هم نام كميدان به تنهايي ـ هر دو با هم ـ در قديم شنيده شده است.
+
*حمزة اصفهانی می‌‌گوید: چون اعراب اشعری به قم آمدند در اطراف قم در خیمه‌هایی از مو، ساکن شدند. آنان در صحرا، هفت دِه ساختند به نام‌های: ممجان، قزدان، مالون، جمر، سکن، جلنبادان و کمیدان. چون این هفت ده وسعت یافت و به یکدیگر نزدیک شد از نام‌های هفت ده، نام قریه کمیدان را برگزیدند و به مجموع این هفت ده، کمیدان گفتند. پس از مدتی آن را به اختصار "کم" نامیدند. البته مؤلف تاریخ قم، وجه تسمیه حمزه را نمی‌‌پذیرد و دلیل می‌‌آورد که هم نام قم به تنهایی و هم نام کمیدان به تنهایی ـ هر دو با هم ـ در قدیم شنیده شده است.
  
* وجود آب رودخانه اناربار، باعث شد كه مردم در اين ناحيه، تمركز يابند به طوري كه نوشته‌اند: قم مجمع آب‌هاي اناربار بود و به سبب گياه و علف، صحرانشينان و چوپانان احشام خود را در آن جا رها كردند و خيمه‌ها و خانه‌ها ساختند، خانه‌هايي از چوب و گياه. آن خانه‌ها را "كومه" ناميدند بعد تخفيف دادند و گفتند: كم و بعد آن را معرب گردانيدند و گفتند: قم، چرا كه در لغت عرب گودال‌هاي پر آب را "قمقمه" می‌‌گويند و چنين گودال‌هايي در اين ناحيه، فراوان بود. لذا نام قم بر اين شهر تثبيت شد.
+
*وجود آب رودخانه اناربار، باعث شد که مردم در این ناحیه، تمرکز یابند به طوری که نوشته‌اند: قم مجمع آب‌های اناربار بود و به سبب گیاه و علف، صحرانشینان و چوپانان احشام خود را در آن جا رها کردند و خیمه‌ها و خانه‌ها ساختند، خانه‌هایی از چوب و گیاه. آن خانه‌ها را "کومه" نامیدند بعد تخفیف دادند و گفتند: کم و بعد آن را معرب گردانیدند و گفتند: قم، چرا که در لغت عرب گودال‌های پر آب را "قمقمه" می‌‌گویند و چنین گودال‌هایی در این ناحیه، فراوان بود. لذا نام قم بر این شهر تثبیت شد.
  
* بعضي گفته‌اند: در مقابل تيمره (ديمره) و برق رود، چشمه‌اي قرار داشت بسيار پر آب، كه به آن "كُب" می‌‌گفتند و آبي كه در زمين [[قم]] جمع می‌‌شد از اين چشمه بود. رودخانه‌اي كه در آن چشمه می‌‌آمد "كُب رود" نام داشت. سپس كب رود معرب گشت و "قمرود" ناميده شد و آن محل را به مناسبت نام آن رودخانه، قم گفتند.<ref> قم در گذرگاه تاريخ، علي‌اصغر پيله وريان.</ref>
+
*بعضی گفته‌اند: در مقابل تیمره (دیمره) و برق رود، چشمه‌ای قرار داشت بسیار پر آب، که به آن "کب" می‌‌گفتند و آبی که در زمین [[قم]] جمع می‌‌شد از این چشمه بود. رودخانه‌ای که در آن چشمه می‌‌آمد "کب رود" نام داشت. سپس کب رود معرب گشت و "قمرود" نامیده شد و آن محل را به مناسبت نام آن رودخانه، قم گفتند.<ref> قم در گذرگاه تاریخ، علی‌اصغر پیله وریان.</ref>
  
==القاب قم<ref> سابقاً به همان گونه كه لقب دادن به افراد، به فراخور حالشان معمول بود، لقب دادن به شهرها نيز معمول بود، و اين رسم ضاهراً از دوره مغول معمول گرديده است. نويسندگان دوره قاجاريه گاهي به شهرهايي از قبيل پاريس و لندن هم، لقب می‌‌داده‌اند.</ref>==
+
==القاب قم==
  
(مقصود لقب‌هائي است كه در عصر اسلامی ‌‌بر آن اطلاق شده است)، قم از شهرهايي است كه لقب‌هاي متعدد به آن داده شده است و اين لقب‌ها مانند لقب‌هايي كه به ديگر شهرهاي اسلامی ‌‌داده‌اند مفهوم ديني و مذهبي دارد. آن چهار القاب قم در آثار نويسندگان از دوره [[مغول]] به بعد به نظر نويسنده رسيده عبارت است از:
+
قم از شهرهایی است که لقب‌های<ref> سابقاً به همان گونه که لقب دادن به افراد، به فراخور حالشان معمول بود، لقب دادن به شهرها نیز معمول بود، و این رسم ضاهراً از دوره مغول معمول گردیده است. نویسندگان دوره قاجاریه گاهی به شهرهایی از قبیل پاریس و لندن هم، لقب می‌‌داده‌اند.</ref> متعدد به آن داده شده است (مقصود لقب‌هائی است که در عصر اسلامی ‌‌بر آن اطلاق شده است) و این لقب‌ها مانند لقب‌هایی که به دیگر شهرهای اسلامی ‌‌داده‌اند مفهوم دینی و مذهبی دارد. آن چهار القاب قم در آثار نویسندگان از دوره مغول به بعد به نظر نویسنده رسیده عبارت است از:
  
دارالمؤمنين، دارالعباده، دارالموحدين، خيرالمدقدمين (از يك سند جغرافيايي)، دارالعلم، خاك فرج، مدينه المؤمنين‌، بلده المؤمنين، دارمدينه المؤمنين. (لقب اخير در نوشته‌اي به مهر و امضاي شاه سلمان صفوي ديده شده و داراي معني صحيحي نيست) پاره از القاب مزبور، به شهرهاي ديگر غير از قم نيز اطلاق شده است.<ref> تاريخ مذهبي قم، علي‌اصغر فقيهي.</ref>
+
دارالمؤمنین، دارالعباده، دارالموحدین، خیرالمدقدمین (از یک سند جغرافیایی)، دارالعلم، خاک فرج، مدینه المؤمنین‌، بلده المؤمنین، دار مدینه المؤمنین. (لقب اخیر در نوشته‌ای به مهر و امضای شاه سلمان صفوی دیده شده و دارای معنی صحیحی نیست) پاره از القاب مزبور، به شهرهای دیگر غیر از قم نیز اطلاق شده است.<ref> تاریخ مذهبی قم، علی‌اصغر فقیهی.</ref>
  
 
==موقعیت جغرافیایی قم==
 
==موقعیت جغرافیایی قم==
  
استان قم با وسعتى در حدود 11238 كيلومتر مربع در بخش مركزى ايران واقع شده است. اين استان از طرف شمال به استان تهران، از شرق به استان سمنان، و از جنوب به استان اصفهان و از طرف جنوب غربى تا شمال غربى به استان مركزى محدود مى‌گردد.
+
استان قم با وسعتى در حدود ۱۱۲۳۸ کیلومتر مربع در بخش مرکزى [[ایران|ایران]] واقع شده است. این استان از طرف شمال به استان [[تهران]]، از شرق به استان سمنان، و از جنوب به استان [[اصفهان]] و از طرف جنوب غربى تا شمال غربى به استان مرکزى محدود مى‌گردد.
  
اين استان كمتر از يك درصد كل مساحت كشور، بيست و هشتمين و در واقع كوچكترين استان كشور محسوب مى شود. ارتفاع مركز شهرستان از سطح دريا 928 متر و ارتفاع بلندترين نقطه استان در مناطق كوهستانى، (كوه وليجا) با 3330 متر ارتفاع و پست‌ترين نقطه آن در حاشيه درياچه نمك قم حدود 700 متر است.
+
این استان کمتر از یک درصد کل مساحت کشور، بیست و هشتمین و در واقع کوچکترین استان کشور محسوب مى شود. ارتفاع مرکز شهرستان از سطح دریا ۹۲۸ متر و ارتفاع بلندترین نقطه استان در مناطق کوهستانى، (کوه ولیجا) با ۳۳۳۰ متر ارتفاع و پست‌ترین نقطه آن در حاشیه دریاچه نمک قم حدود ۷۰۰ متر است.
  
استان قم از نظر تقسيمات كشورى در سال 1379 داراى يك شهرستان، 4 بخش، 5 شهر و 9 دهستان و 936 آبادى بوده كه از اين تعداد 356 آبادى داراى سكنه و 580 آبادى بدون سكنه بوده است.  
+
استان قم از نظر تقسیمات کشورى در سال ۱۳۷۹ داراى یک شهرستان، ۴ بخش، ۵ شهر و ۹ دهستان و ۹۳۶ آبادى بوده که از این تعداد ۳۵۶ آبادى داراى سکنه و ۵۸۰ آبادى بدون سکنه بوده است.  
  
==قم در احادیث==
+
==تاریخ شهر قم==
  
* سلام بر مردم قم: قال الصادق علیه السلام: سلام الله على قم يستسقى الله بلادهم الغيث و ينزل الله عليهم البركات و يبدل الله سيأتهم حسنات، هم اهل ركوع و سجود و قيام و قعود، هم الفقهاء العلماء، اهل الدرايه والروايه و حسن العباده.
+
در مورد قدمت شهر قم دو نظریه وجود دارد:
  
[[امام صادق]] علیه السلام فرمودند: سلام بر مردم [[قم]]، خداوند شهرهاى آنان را با باران سيراب مى‌كند، بركت‌ها را بر آنان نازل مى‌كند، و بدي‌هاى آنان را به خوبى تبديل مى‌كند، آن‌ها اهل ركوع و سجود و قيام و قعود هستند. آنان فقيه و دانشمند هستند. آنان اهل درك حقايق و روايت و عبادت نيكو هستند.<ref> [[بحارالانوار]]، 60/217.</ref>
+
*بعضی آن را شهری اسلامی ‌‌می‌‌دانند که در دوره اسلامی؛ یعنی، در سال ۸۳ هجری (زمانی که اعراب اشعری به قم آمدند) بنا شد.
  
* قم پناهگاه فاطميان: قال الصادق علیه السلام: اذا اصابتكم بليه و اناء فعليكم بقم فانه مأوى الفاطمين؛ امام صادق علیه السلام فرمودند: زمانى كه رنج و زحمت و گرفتارى به شما روآورد، به قم روى آوريد، زيرا قم پناهگاه فاطميان و محل آسايش مؤمنان است.<ref> بحارالانوار، 60/215.</ref>
+
*بعضی می‌‌گویند: قم قبل از [[اسلام]] بوده، منتها اعراب اشعری در عمران و آبادانی آن کوشیدند. بعضی بنای آن را به بهرام گور نسبت می‌‌دهند و برخی می‌‌گویند: هنگامی ‌‌که قباد ساسانی به نزد هیاطله می‌‌رفت، چون به قم رسید آن را در نهایت خرابی دید، علت را پرسید گفتند: در اثر حمله اسکندر خراب شده است. چون قباد برگشت دستور آبادانی آن را داد و آن را "ویران آبادان کرد کواد"؛ یعنی، خراب و ویران بود قباد آن را آباد گردانید، نام نهاد. این نام تا زمان یزدگرد سوم نیز بود.
  
* دعوت و حركت از قم: عن ابى الحسن الاول علیه السلام قال: رجل من اهل قم يدعوا الناس الى الحق يجتمع معه قوم كزبر الحديد لاتزلهم الرياح العواصف ولايجبنون و على الله يتوكلون والعاقبه للمتقين.
+
برخی گویند: تهمورث، سومین پادشاه سلسله پیشدادی ـ‌ نخستین سلسله داستانی ایران به گفته [[فردوسی|فردوسی]] ـ‌ آن را ساخته است. برخی سازنده آن را طلیحه بن احوص اشعری می‌‌دانند. به هر حال، قراینی در دست است که از قدمت و سوابق تاریخی قم حکایت می‌‌کند. از آن جمله این که، از زعفران قمی‌‌ و نزهتگاه قم در عهد ساسانی یاد شده است و فردوسی ـ‌ که مأخذ [[شاهنامه]] او به افسانه‌های پیش از اسلامی ‌‌می‌‌رسد ـ سه بار نام قم را در شاهنامه آورده است. دهکده‌ها، آسیاب‌ها، رودخانه‌ها، پل‌ها، آتشکده معروف آن در تاریخ قدیم قم، همه دلالت بر این سابقه تاریخی می‌‌کنند.
  
امام على علیه السلام فرمودند: مردى از [[قم]]، مردم را به سوى حق دعوت مى‌كند، گروهى با او همراه مى شوند كه همانند پاره‌هاى آهن هستند، كه بادهاى تند آنان را نمى‌لغزاند و از جنگ خسته نمى‌شوند. به خدا توكل مى‌كنند و عاقبت خبر براى پرهيزكاران است.
+
قرار داشتن شهر قم بر سر راه محورهای اصلی ارتباطی کشور و عبور روزمره هزاران مسافر از این شهر و مهاجرت‌های دیگر، رشد جمعیت، گسترش کشاورزی، محدود بودن برخی کالاها، مکانیزه شدن کشاورزی، صنایع، وجود حرم [[حضرت معصومه]] سلام الله علیها و بخصوص [[حوزه علمیه|حوزه‌های علمیه]] و نیز گسترش صنایع مختلف در اطراف قم از عوامل مهاجرت و اهمیت این شهر در سطح کشور است.
  
* مردم قم همراه مهدى علیه السلام: عن عفان البصرى عن ابى عبدالله علیه السلام قال لى: اتدرى لم سمى قم؟ قلت: الله و رسوله و انت اعلم قال: انما سمى قم لان اهله يجمعمون مع قائم آل محمد صلوات الله عليه و يقومون معه و يستقيمون عليه و ينصرونه.
+
قم در ادوار مختلف، گاه توسعه یافته و گاه به عللی، چون قحطی، بیماریهای مْسری و جنگ از جمعیت خالی شده است. در تواریخ نوشته‌اند که، قم پیش از اسلام شهری زیبا و بزرگ بوده است. به هنگام حمله مسلمانان به ایران، هزاران سپاهی از قم در جنگ [[قادسیه|قادسیه]] و نیز در جنگ [[جنگ نهاوند|نهاوند]] به سرداری شرزاد شرکت داشته‌اند.
  
عفان بصرى مى گويد: امام صادق علیه السلام به من فرمود: مى‌دانى چرا قم ناميده شد؟ گفتم: خدا و پيامبرش و شما آگاه‌تريد. فرمودند: قم ناميده شد چون اهل آن با قائم آل محمد صلی الله علیه و آله همراه مى‌شوند و با او قيام مى‌كنند و او را يارى مى‌كنند و استوار خواهند بود.<ref> بحارالانوار، 60/216.</ref>
+
قم چنان آباد بوده است که از یک ده، چهار هزار مرد بیرون آمد که هر یک خدمتکار، مهتر، نان‌پز و آشپز به همراه داشت. گفته شده قم در سال ۲۳ هجری به دست [[ابوموسی اشعری|ابوموسی اشعری]] فتح شد. از آن تاریخ به بعد مردم قم به تشیع معروف شدند. در طول زمان، اقوام مختلفی به قم مهاجرت کردند که از آن جمله اعراب اشعری ـ که اصالتاً یمنی بودند ـ هستند.
  
* برترى مردم قم: قال ابوالحسن علیه السلام: ان للجنه ثمانيه ابواب و واحد منها لااهل قم و هم خيار شيعتنا من بين ساير البلاد خمرالله تعالى ولايتنا فى طينتهم.
+
در قرون دوم و سوم هجری (در زمان خلفای [[عباسیان|عباسی]]) به ویژه در دوران [[هارون الرشید|هارون]]، [[مأمون]]، معتصم، واثق، متوکل، مستنصر، مستعین و معتز به علت نافرمانی مردم قم از پرداخت [[خراج]] و علاقه‌شان به [[اهل بیت]] علیهم السلام جنگ‌های خونین رخ داد. در این نبردها، سرداران خلیفه خانه‌ها و باغ‌ها را خراب کردند و به کشتار مردم پرداختند.
  
امام هفتم علیه السلام فرمودند: [[بهشت]] داراى هشت در است و يكى از آن‌ها براى مردم قم است، و آنان در ميان مردم ساير شهرها بهترين شيعيان ما هستند، خداوند ولايت ما را در طينت آنان قرار داد.<ref> بحارالانوار، 60/216.</ref>
+
در قرن سوم و چهارم هجری، قم چنان وسعت یافت که ۵۲ آسیاب در آن گردش می‌‌کرده است. در قرن پنجم و ششم، دو سوی قم، بیش از سه میل (یک فرسخ) فاصله داشت و در دو جای آن [[نماز جمعه]] برگزار می‌‌شد. در سال ۶۱۶ چنگیز، ۶۵۱ هلاکو و یک قرن و نیم بعد تیمور به این شهر حمله کردند که البته برخی حمله تیمور به قم را رد کرده‌اند. در دوره شاهرخ و ترکمانان آق قویونلو و [[قراقویونلوها|قراقویونلو]]، قم رونق یافت به طوری که بیست هزار خانه در قم وجود داشت. در دوره [[صفویه|صفوی]] جمعیت قم را، پنجاه هزار تن ذکر کرده‌اند.<ref> قم در گذرگاه تاریخ، علی‌اصغر پیله‌وریان.</ref>
  
* ستمگر در قم: قال الصادق علیه السلام: ان لعلى قم ملكا زفرف عليها بجناحيه لايريدها جبار بسوء الا اذابه الله كذوب الملخ فى الماء.
+
==قم در احادیث==
  
امام صادق علیه السلام فرمودند: براى قم فرشته‌اى است كه بال‌هايش را بر آن گسترده است، هيچ ستمگرى قصد آزار قم نمى‌كند مگر اين كه خداوند او را ذوب مى‌كند همانند ذوب شدن نمك در آب.<ref> بحارالانوار، 60/217.</ref>
+
*سلام بر مردم قم: قال الصادق علیه السلام: سلام الله على قم یستسقى الله بلادهم الغیث و ینزل الله علیهم البرکات و یبدل الله سیأتهم حسنات، هم اهل رکوع و سجود و قیام و قعود، هم الفقهاء العلماء، اهل الدرایه والروایه و حسن العباده. [[امام صادق]] علیه السلام فرمودند: سلام بر مردم قم، خداوند شهرهاى آنان را با باران سیراب مى‌کند، برکت‌ها را بر آنان نازل مى‌کند، و بدی‌هاى آنان را به خوبى تبدیل مى‌کند، آن‌ها اهل رکوع و سجود و قیام و قعود هستند. آنان [[فقیه|فقیه]] و دانشمند هستند. آنان اهل درک حقایق و [[روایت]] و عبادت نیکو هستند.<ref> [[بحارالانوار]]، ۶۰/۲۱۷.</ref>
  
* قال الصادق علیه السلام: «انّ المَلائِكَة لتَدْفَعُ البَلايا عَنْ قُمْ وَ اَهْلِهِ وَ ما قَصَدَهُ جَبّارٌ سوءالا اِلّا قَصَمَهُ قاصِمْ الجّبارين»؛ فرشتگان خدا، همواره بلاها و خطرات را از [[قم]] و اهل آن برطرف مى‌سازند و هيچ ستمگرى، قصد نابودى قم را نمى‌كند مگر اين كه خداوند نابودش مى‌سازد.<ref> منتخب الاثر، صفحه 443.</ref>
+
*قم پناهگاه مردم: قال الصادق علیه السلام: اذا اصابتکم بلیه و عناء فعلیکم بقم فانه مأوى الفاطمین؛ امام صادق علیه السلام فرمودند: زمانى که رنج و زحمت و گرفتارى به شما روآورد، به قم روى آورید، زیرا قم پناهگاه فاطمیان و محل آسایش مؤمنان است.<ref> بحارالانوار، ۶۰/۲۱۵.</ref>
  
* قال على علیه السلام: «سلامُ اللّه عَلى اهلِ قُمْ وَ رَحْمَةَ اللّه على اهل قُمْ... هُمْ اهلُ رُكوُع وَ خُشوُع وَ سُجوُد وَ قيام وَ صيام هُمُ الفُقَها العُلَما الفهماء هُمْ اهلُ الديّنِ والولايَةِ وَ حُسْنِ العبادَةِ، صَلواتُ اللّه عَلَيْهم وَ رَحْمَةُ اللّهِ و بَركاتُه».
+
*دعوت و حرکت از قم: عن ابى الحسن الاول علیه السلام قال: رجل من اهل قم یدعوا الناس الى الحق یجتمع معه قوم کزبر الحدید لاتزلهم الریاح العواصف ولایجبنون و على الله یتوکلون والعاقبه للمتقین. [[امام علی علیه السلام|امام على]] علیه السلام فرمودند: مردى از قم، مردم را به سوى حق دعوت مى‌کند، گروهى با او همراه مى شوند که همانند پاره‌هاى آهن هستند، که بادهاى تند آنان را نمى‌لغزاند و از جنگ خسته نمى‌شوند. به خدا توکل مى‌کنند و عاقبت خبر براى پرهیزکاران است.
  
سلام خدا بر مردم قم باد و رحمت خدا بر آنان باد، آنان اهل ركوع و سجود و خشوع و [[نماز]] و [[روزه]]‌اند، آنان فقيهان و عالمان و هوشمندان هستند، آنان ديندار و دوستدار خاندان پيامبر و اهل [[عبادت]]‌هاى شايسته هستند درود خدا و رحمت و بركات او بر مردم قم باد.<ref> آينده و آينده سازان، صفحه 40.</ref>
+
*مردم قم همراه [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|مهدى]] علیه السلام: عن عفان البصرى عن ابى عبدالله علیه السلام قال لى: اتدرى لم سمى قم؟ قلت: الله و رسوله و انت اعلم قال: انما سمى قم لان اهله یجمعون مع قائم آل محمد صلوات الله علیه و یقومون معه و یستقیمون علیه و ینصرونه. عفان بصرى مى گوید: امام صادق علیه السلام به من فرمود: مى‌دانى چرا قم نامیده شد؟ گفتم: خدا و پیامبرش و شما آگاه‌ترید. فرمودند: قم نامیده شد چون اهل آن با قائم آل محمد صلی الله علیه و آله همراه مى‌شوند و با او قیام مى‌کنند و او را یارى مى‌کنند و استوار خواهند بود.<ref> بحارالانوار، ۶۰/۲۱۶.</ref>
  
* قال الصادق علیه السلام: «الا انَّ قُمْ حَرَمى وَ حَرَمَ ولْدى مِنْ بَعْدى»؛ بدانيد كه قم، حرم من و حرم فرزندان پس از من است.<ref> تاريخ قم، صفحه 7.</ref>
+
*برترى مردم قم: قال ابوالحسن علیه السلام: ان للجنه ثمانیه ابواب و واحد منها لاهل قم و هم خیار شیعتنا من بین سایر البلاد خمرالله تعالى ولایتنا فى طینتهم. امام هفتم علیه السلام فرمودند: [[بهشت]] داراى هشت در است و یکى از آن‌ها براى مردم قم است، و آنان در میان مردم سایر شهرها بهترین شیعیان ما هستند، خداوند ولایت ما را در طینت آنان قرار داد.<ref> بحارالانوار، ۶۰/۲۱۶.</ref>
  
* قال الصادق علیه السلام: «اذا اصابَتْكُمْ بَلِيَّةٌ وَ عِنا فَعَلَيكمْ بِقُم فَاِنَّهُ مَأْوى الفاطميّين»؛ آن گاه كه بلاها و مشكلات به شما روى كرد، به شهر قم روى آوريد كه قم جايگاه امن فرزندان فاطمه سلام الله علیها است.<ref> بحارالانوار، ج 60، صفحه 215.</ref>
+
*ستمگر در قم: قال الصادق علیه السلام: ان لعلى قم ملکا رفرف علیها بجناحیه لایریدها جبار بسوء الا اذابه الله کذوب الملح فى الماء. امام صادق علیه السلام فرمودند: براى قم فرشته‌اى است که بال‌هایش را بر آن گسترده است، هیچ ستمگرى قصد آزار قم نمى‌کند مگر این که خداوند او را ذوب مى‌کند همانند ذوب شدن نمک در آب.<ref> بحارالانوار، ۶۰/۲۱۷.</ref>
  
* قال على ابن موسى الرضا علیه السلام: «اِنّ لِلجَنَّةِ نَمانَيِة ِ اَبوْاب ولِأهْل ِ قُم واحِدٌ مِنْها فَطوبى لَهُمْ ثُمَّ طُوبى لَهُمْ ثُمَّ طوُبى لَهُمْ»؛ [[بهشت]] هشت در دارد كه يك در از آن ها ويژه مردم [[قم]] است. خوشا به حال آنان - خوشا به حال آنان - خوشا به حال آنان.<ref> سفينة البحار، ج 2، صفحه 445.</ref>
+
*قال الصادق علیه السلام: «انّ المَلائِکة لتَدْفَعُ البَلایا عَنْ قُمْ وَ اَهْلِهِ وَ ما قَصَدَهُ جَبّارٌ سوءا اِلّا قَصَمَهُ قاصِم الجّبارین»؛ فرشتگان خدا، همواره بلاها و خطرات را از قم و اهل آن برطرف مى‌سازند و هیچ ستمگرى، قصد نابودى قم را نمى‌کند مگر این که خداوند نابودش مى‌سازد.<ref> منتخب الاثر، صفحه ۴۴۳.</ref>
  
* قال الصادق علیه السلام: «تُرْبَة قُم مُقَدَّسَةٌ وَ اَهْلُها مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ لايُريدُهُمْ جَبّارَ الّا عُجِّلَتْ عُقُوبَتُهُ... اما اِنَّهُمْ اَنْصارُ قائِمِنا وَ دُعاةُ حَقِّنا»؛ خاك قم مقدس است و مردم آن از ما خاندان پيامبر هستند و ما نيز آنان هستيم، هيچ ستمگرى قصد آزار مردم قم را نو كند جز آن كه بزودى عقوبت مى‌شود. بدانيد كه مردم قم ياران قائم ما و مبلغان حق ما هستند.<ref> بحارالانوار، ج 60، صفحه 218.</ref>
+
*قال على علیه السلام: «سلامُ اللّه عَلى اهلِ قُمْ وَ رَحْمَة اللّه على اهل قُمْ... هُمْ اهلُ رُکوُع وَ خُشوُع وَ سُجوُد وَ قیام وَ صیام هُمُ الفُقَها العُلَما الفهماء هُمْ اهلُ الدینِ والولایةِ وَ حُسْنِ العبادَةِ، صَلواتُ اللّه عَلَیهم وَ رَحْمَةُ اللّهِ و بَرکاتُه». سلام خدا بر مردم قم باد و رحمت خدا بر آنان باد، آنان اهل رکوع و سجود و خشوع و [[نماز]] و [[روزه]]‌اند، آنان فقیهان و عالمان و هوشمندان هستند، آنان دیندار و دوستدار خاندان پیامبر و اهل [[عبادت|عبادت‌های]] شایسته هستند درود خدا و رحمت و برکات او بر مردم قم باد.<ref> آینده و آینده سازان، صفحه ۴۰.</ref>
  
* قال موسى بن جعفر علیه السلام: «قُمْ عُشِّ آل محمّد وَ مأوَى شيعَتِهِمْ و... يَدْفَعُ اللّهُ عنهم شر الأعادى وَ كُلُّ شُو»؛ قم خانه آل محمد و جايگاه پيروان آنان است. خداوند شر دشمنان را از شهر [[قم]] كوتاه و دفع مى‌كند و هر بدى را از آن دور مى‌سازد.<ref> بحارالانوار، ج 60، صفحه 218.</ref>
+
*قال الصادق علیه السلام: «الا انَّ قُمْ حَرَمى وَ حَرَمَ ولْدى مِنْ بَعْدى»؛ بدانید که قم، حرم من و حرم فرزندان پس از من است.<ref> تاریخ قم، صفحه ۷.</ref>
  
* قال على ابن موسى الرضا علیه السلام: «لُولا القُميّونَ لَضاعَ الدّينُ وَلولا القُميُّونَ لَانْدَرَسَ الِدّينُ»؛ اگر اهل قم نباشند دين اسلام از بين مى‌رود و يا كهنه شده و فراموش مى‌شود.<ref> سفينة البحار، ج صفحه 446.</ref>
+
*قال الصادق علیه السلام: «اذا اصابَتْکمْ بَلِیةٌ وَ عِناء فَعَلَیکمْ بِقُم فَاِنَّهُ مَأْوى الفاطمیین»؛ آن گاه که بلاها و مشکلات به شما روى کرد، به شهر قم روى آورید که قم جایگاه امن فرزندان فاطمه سلام الله علیها است.<ref> بحارالانوار، ج ۶۰، صفحه ۲۱۵.</ref>
  
* قال الصادق علیه السلام: «انَّما سُمّىَ قُمْ لِاَنَّ اَهْلَهُ يَجْتَمِعونَ مَعَ قائم آل مُحَمّد وَ تَقيمُونَ مَعَهُ و يَسْتقيمونِ عَلَيه وَ يَنْصُرُونَهُ»؛ قم را به اين جهت قم ناميدند كه مردم آن در كنار قائم آل محمد صلی الله علیه و آله گرد مى‌آيند و در راه او استقامت مى‌ورزند و او را يارى مى‌كنند.<ref> بحارالانوار، ج 57، صفحه 216، [[حديث]] 38.</ref>
+
*قال [[امام رضا علیه‌السلام|على ابن موسى الرضا]] علیه السلام: «اِنّ لِلجَنَّةِ ثمانَیة اَبوْاب ولِأهْل قُم واحِدٌ مِنْها فَطوبى لَهُمْ ثُمَّ طُوبى لَهُمْ ثُمَّ طوُبى لَهُمْ»؛ [[بهشت]] هشت در دارد که یک در از آن ها ویژه مردم قم است. خوشا به حال آنان - خوشا به حال آنان - خوشا به حال آنان.<ref> سفینة البحار، ج ۲، صفحه ۴۴۵.</ref>
  
* قال الصادق علیه السلام: «وَ ما أَرادَ احدٌ بِقُمْ وَ اَهْلِهُ سُوا الّا اَذَلَّهُ اللّهُ وَاَبْعَدَهُ مِنْ رَحَْمتِه»؛ و كسى اراده بد به شهر قم و اهل قم نمى‌كند مگر آن كه خداوند او را ذليل مى‌كند و از رحمت خويش دور می‌‌سازد.<ref> بحارالانوار، ج 57، صفحه 215.</ref>
+
*قال الصادق علیه السلام: «تُرْبَة قُم مُقَدَّسَةٌ وَ اَهْلُها مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ لایریدُهُمْ جَبّارَ الّا عُجِّلَتْ عُقُوبَتُهُ... اما اِنَّهُمْ اَنْصارُ قائِمِنا وَ دُعاةُ حَقِّنا»؛ خاک قم مقدس است و مردم آن از ما خاندان پیامبر هستند و ما نیز آنان هستیم، هیچ ستمگرى قصد آزار مردم قم را نو کند جز آن که بزودى عقوبت مى‌شود. بدانید که مردم قم یاران قائم ما و مبلغان حق ما هستند.<ref> بحارالانوار، ج ۶۰، صفحه ۲۱۸.</ref>
  
* قال موسى بن جعفر علیه السلام: «رَجُل مِن اَهْل قُمْ يَدعُو النّاسَ الىَ الحَّق يَجْتَمِعُ مَعَهُ قَوُمٌ كَزُبُرِ الحَديد لايعلمون عَن الحَرْب ولايَجْنُبُونَ وَلايُحَرِّكُهُمُ الرِّياحُ العَواصِفُ و عَلىَ اللّه يَتَوكَّلوُنَ وَالعاقِبَةُ للمُتَّقين»؛ شخصى از اهل قم مردم را به حق فراخواهد خواند و در اطراف او كسانى جمع مى‌شوند كه چونان قطعه‌هاى آهن مقاومند از جنگ خسته نمى‌شوند و نمى‌ترسند و هيچ باد سركش تندى آن ها را تكان نمى‌دهد و به خدا توكل دارند و عاقبت از آن متقين است.<ref> [[سيد بن طاووس]]-املهم والفتن، صفحه 38.</ref>
+
*قال [[امام موسی کاظم علیه السلام|موسى بن جعفر]] علیه السلام: «قُمْ عُشِّ آل محمّد وَ مأوَى شیعَتِهِمْ و... یدْفَعُ اللّهُ عنهم شر الأعادى وَ کلُّ سوء»؛ قم خانه آل محمد و جایگاه پیروان آنان است. خداوند شر دشمنان را از شهر قم کوتاه و دفع مى‌کند و هر بدى را از آن دور مى‌سازد.<ref> بحارالانوار، ج ۶۰، صفحه ۲۱۸.</ref>
  
* قال الصادق علیه السلام: «تَكُونُ بَلْدَةُ قُمْ وَأهْلُها حُجَّة علىَ الخلايِق...»؛ قم و مردم قم الگو و حجت بر جهانيان مى‌شوند.<ref> سفينة البحار، ج صفحه 445.</ref>
+
*قال على ابن موسى الرضا علیه السلام: «لُولا القُمیونَ لَضاعَ الدّینُ وَلولا القُمیونَ لَانْدَرَسَ الِدّینُ»؛ اگر اهل قم نباشند دین [[اسلام]] از بین مى‌رود و یا کهنه شده و فراموش مى‌شود.<ref> سفینة البحار، ج ۲، صفحه ۴۴۶.</ref>
  
==تاريخ شهر قم==
+
*قال الصادق علیه السلام: «انَّما سُمّىَ قُمْ لِاَنَّ اَهْلَهُ یجْتَمِعونَ مَعَ قائم آل مُحَمّد وَ تَقیمُونَ مَعَهُ و یسْتقیمونِ عَلَیه وَ ینْصُرُونَهُ»؛ قم را به این جهت قم نامیدند که مردم آن در کنار قائم آل محمد صلی الله علیه و آله گرد مى‌آیند و در راه او استقامت مى‌ورزند و او را یارى مى‌کنند.<ref> بحارالانوار، ج ۵۷، صفحه ۲۱۶، حدیث ۳۸.</ref>
  
در مورد قدمت شهر قم دو نظريه وجود دارد:
+
*قال الصادق علیه السلام: «وَ ما أَرادَ احدٌ بِقُمْ وَ اَهْلِه سُوا الّا اَذَلَّهُ اللّهُ وَاَبْعَدَهُ مِنْ رَحَْمتِه»؛ و کسى اراده بد به شهر قم و اهل قم نمى‌کند مگر آن که خداوند او را ذلیل مى‌کند و از رحمت خویش دور می‌‌سازد.<ref> بحارالانوار، ج ۵۷، صفحه ۲۱۵.</ref>
  
* بعضي آن را شهري اسلامی ‌‌می‌‌دانند كه در دوره اسلامي؛ يعني، در سال 83 هجري (زماني كه اعراب اشعري به قم آمدند) بنا شد.
+
*قال موسى بن جعفر علیه السلام: «رَجُل مِن اَهْل قُمْ یدعُو النّاسَ الىَ الحَّق یجْتَمِعُ مَعَهُ قَوُمٌ کزُبُرِ الحَدید لایألمون عَن الحَرْب ولایجْنُبُونَ وَلایحَرِّکهُمُ الرِّیاحُ العَواصِفُ و عَلىَ اللّه یتَوکلوُنَ وَالعاقِبَةُ للمُتَّقین»؛ شخصى از اهل قم مردم را به حق فراخواهد خواند و در اطراف او کسانى جمع مى‌شوند که چونان قطعه‌هاى آهن مقاومند از جنگ خسته نمى‌شوند و نمى‌ترسند و هیچ باد سرکش تندى آن ها را تکان نمى‌دهد و به خدا توکل دارند و عاقبت از آن متقین است.<ref> [[سید بن طاووس]]-املهم والفتن، صفحه ۳۸.</ref>
  
* بعضي می‌‌گويند: قم قبل از [[اسلام]] بوده، منتها اعراب اشعري در عمران و آباداني آن كوشيدند. بعضي بناي آن را به بهرام گور نسبت می‌‌دهند و برخي می‌‌گويند: هنگامی ‌‌كه قباد ساساني به نزد هياطله می‌‌رفت، چون به قم رسيد آن را در نهايت خرابي ديد، علت را پرسيد گفتند: در اثر حمله اسكندر خراب شده است. چون قباد برگشت دستور آباداني آن را داد و آن را "ويران آبادان كردكُواد"؛ يعني، خراب و ويران بود قباد آن را آباد گردانيد، نام نهاد. اين نام تا زمان يزدگرد سوم نيز بود.  
+
*قال الصادق علیه السلام: «تَکونُ بَلْدَةُ قُمْ وَأهْلُها حُجَّة علىَ الخلایق...»؛ قم و مردم قم الگو و حجت بر جهانیان مى‌شوند.<ref> سفینة البحار، ج ۲، صفحه ۴۴۵.</ref>
  
برخي گويند: تهمورث، سومين پادشاه سلسله پيشدادي ـ‌ نخستين سلسله داستاني ايران به گفته فردوسي ـ‌ آن را ساخته است. برخي سازنده آن را طليحه بن احوص اشعري می‌‌دانند. به هر حال، قرايني در دست است كه از قدمت و سوابق تاريخي قم حكايت می‌‌كند. از آن جمله اين كه، از زعفران قمی‌‌ و نزهتگاه قم در عهد ساساني ياد شده است و فردوسي ـ‌ كه مأخذ شاهنامه او به افسانه‌هاي پيش از اسلامی ‌‌می‌‌رسد ـ سه بار نام قم را در شاهنامه آورده است. دهكده‌ها، آسياب‌ها، رودخانه‌ها، پل‌ها، آتشكده معروف آن در تاريخ قديم قم، همه دلالت بر اين سابقه تاريخي می‌‌كنند.
+
==اماکن متبرکه قم==
 
 
قرار داشتن شهر قم بر سر راه محورهاي اصلي ارتباطي كشور و عبور روزمره هزاران مسافر از اين شهر و مهاجرت‌هاي ديگر، رشد جمعيت، گسترش كشاورزي، محدود بودن برخي كالاها، مكانيزه شدن كشاورزي، صنايع، وجود حرم [[حضرت معصومه]] سلام الله علیها و بخصوص حوزه‌هاي علمی‌‌ و نيز گسترش صنايع مختلف در اطراف قم از عوامل مهاجرت و اهميت اين شهر در سطح كشور است.
 
 
 
قم در ادوار مختلف، گاه توسعه يافته و گاه به عللي، چون قحطي، بيماريهاي مْسري و جنگ از جمعيت خالي شده است. در تواريخ نوشته‌اند كه، قم پيش از اسلام شهري زيبا و بزرگ بوده است. به هنگام حمله مسلمانان به ايران، هزاران سپاهي از قم در جنگ قادسيه و نيز در جنگ نهاوند به سرداري شرزاد شركت داشته‌اند.
 
 
 
قم چنان آباد بوده است كه از يك ده، چهار هزار مرد بيرون آمد كه هر يك خدمتكار، مهتر، نان‌پز و آشپز به همراه داشت. قم در سال 23 هجري به دست ابوموسي اشعري فتح شد. از آن تاريخ به بعد مردم قم به تشيع معروف شدند. در طول زمان، اقوام مختلفي به قم مهاجرت كردند كه از آن جمله اعراب اشعري ـ كه اصالتاً يمني بودند ـ هستند.
 
  
در قرون دوم و سوم هجري (در زمان خلفاي عباسي) به ويژه در دوران هارون، مأمون، معتصم، واثق، متوكل، مستنصر، مستين و معتز به علت نافرماني مردم قم از پرداخت خراج و علاقه‌شان به [[اهل بيت]] علیهم السلام جنگ‌هاي خونين ر‎ ُخ داد. در اين نبردها، سرداران خليفه خانه‌ها و باغ‌ها را خراب كردند و به كشتار مردم پرداختند.
+
*[[حرم حضرت معصومه عليها السلام|حرم مطهر حضرت معصومه]] سلام الله علیها، میدان آستانه؛
 +
*امامزاده‌های معروف:
  
در قرن سوم و چهارم هجري، قم چنان وسعت يافت كه 52 آسياب در آن گردش می‌‌كرده است. در قرن پنجم و ششم، دو سوي قم، بيش از سه ميل (يك فرسخ) فاصله داشت و در دو جاي آن [[نماز جمعه]] برگزار می‌‌شد. در سال 616 چنگيز، 651 هلاكو و يك قرن و نيم بعد تيمور به اين شهر حمله كردند كه البته برخي حمله تيمور به قم را رد كرده‌اند. در دوره شاهرخ و تركمانان آق قويونلو و قرقويونلو، قم رونق يافت به طوري كه بيست هزار خانه در قم وجود داشت. در دوره صفوي جمعيت قم را، پنجاه هزار تن ذكر كرده‌اند.<ref> قم در گذرگاه تاريخ، علي‌اصغر پيله‌وريان.</ref>
+
#امامزاده [[علی بن جعفر العریضی|علی بن جعفر]] (برادر [[امام موسی کاظم علیه السلام|امام هفتم]] علیه السلام و عموی [[حضرت فاطمه معصومه علیها السلام|حضرت معصومه]] سلام الله علیها، انتهای خیابان انقلاب (چهارمردان))؛
 +
#[[موسی مبرقع|موسی مبرقع]] (فرزند بلافصل [[امام جواد]] علیه السلام)، خیابان طالقانی، کوچه‌ شماره ۵۹؛
 +
#[[امامزاده شاه جمال (ع) قم|امامزاده شاه جمال]]، ابتدای جاده اراک؛
 +
#شاهزاده احمد، خیابان امام موسی صدر (میدان الهادی)؛
 +
#[[امامزاده ابراهيم (عليه السلام) قم|امامزاده ابراهیم]] و شاه محمد، میدان سعیدی، خیابان امامزاده ابراهیم؛
 +
#امامزاده شاه جعفر غریب،‌ نزدیک مسجد جمکران؛
 +
#شاهزاده ابراهیم و گنبد سبز، انتهای خیابان انقلاب؛
 +
#امامزاده هادی و مهدی،‌ نزدیک مسجد جمکران؛
 +
#شاهزاده زید و چهل اختران، خیابان طالقانی، کوچه شماره ۵۹؛
 +
#امامزاده احمد بن محمد حنیفه،‌ میدان جهاد، بلوار ۱۵ خرداد؛
 +
#امامزاده شاه جعفر، میدان سعیدی، خیابان امامزاده ابراهیم؛
 +
#[[امامزاده احمد بن قاسم قم|شاهزاده احمد قاسم]]، خیابان سمیه، میدان امامزاده احمد قاسم؛
 +
#امامزاده سید علی، میدان جهاد، بلوار ۱۵ خرداد؛
 +
#امامزاده حمزه و امامزاده احمد، ۴۵ متری عماریاسر، کوچه لب چال؛
 +
#چهارتن از فرزندان [[ائمه اطهار]] علیهم السلام، حرم مطهر [[حضرت معصومه]] سلام الله علیها؛
 +
#چهار امامزاده، فلکه جهاد، بلوار ۱۵ خرداد؛
 +
#[[امامزاده اسماعيل (ع) قم|شاهزاده اسماعیل]]، خیابان طالقانی، کوچه شماره ۸۲؛
 +
#شاهزاده طیب و طاهر، بلوار ۱۵ خرداد، جاده سراجه؛
 +
#امامزاده سلطان محمد شریف، خیابان انقلاب، کوچه شماره ۱۷.
  
==اماکن متبرکه قم==
+
طبق تحقیقات به عمل آمده امامزادگان مدفون در قم چهارصد و چهل نفر می‌‌باشند. در ضمن قبور بسیاری از علما، شهدا و بزرگان در "[[قبرستان شیخان قم|مقبره شیخان]]" ـ خیابان آستانه ـ قرار دارد.
  
* [[حرم حضرت معصومه عليها السلام|حرم مطهر حضرت معصومه]] سلام الله علیها، ميدان آستانه؛
+
*[[مسجد|مساجد]] مهم:
* امامزاده‌هاي معروف:
 
  
# امامزاده علي بن جعفر (برادر امام هفتم علیه السلام و عموي حضرت معصومه سلام الله علیها، انتهاي خيابان انقلاب (چهارمردان))؛
+
#مسجد مقدس صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه شریف، معروف به [[مسجد جمکران|مسجد جمکران]]،‌ (کیلومتر ۶ جاده قم ـ کاشان
# موسي مبرقع (فرزند بلافصل [[امام جواد]] علیه السلام)، خيابان طالقاني، كوچه‌ شماره 59؛
+
#مسجد [[امام حسن عسکری]] علیه السلام، چهارراه بازار؛
# امامزاده شاه جمال، ابتداي جاده اراك؛
+
#مسجد جامع، خیابان طالقانی (آذر)، کوچه شماره ۷۳، کوچه مسجد جامع؛
# شاهزاده احمد، خيابان امام موسي صدر (ميدان الهادي)؛
+
#[[مسجد اعظم قم|مسجد اعظم]]، خیابان موزه.
# امامزاده ابراهيم و شاه محمد، ميدان سعيدي، خيابان امامزاده ابراهيم؛
 
# امامزاده شاه جعفر غريب،‌ نزديك مسجد جمكران؛
 
# شاهزاده ابراهيم و گنبد سبز، انتهاي خيابان انقلاب؛
 
# امامزاده هادي و مهدي،‌ نزديك مسجد جمكران؛
 
# شاهزاده زيد و چهل اختران، خيابان طالقاني، كوچه شماره 59؛
 
# امامزاده احمد بن محمد حنيفه،‌ ميدان جهاد، بلوار 15 خرداد؛
 
# امامزاده شاه جعفر، ميدان سعيدي، خيابان امامزاده ابراهيم؛
 
# شاهزاده احمد قاسم، خيابان سميه، ميدان امامزاده احمد قاسم؛
 
# امامزاده سيد علي، ميدان جهاد، بلوار 15 خرداد؛
 
# شاهزاده جمال الدين، ورودي قم از جاده اراك (مقابل كمربندي)؛
 
# امامزاده حمزه و امامزاده احمد، 45 متري عمارياسر، كوچه لب چال؛
 
# چهارتن از فرزندان [[ائمه اطهار]] علیهم السلام، حرم مطهر [[حضرت معصومه]] سلام الله علیها؛
 
# چهار امامزاده، فلكه جهاد، بلوار 15 خرداد؛
 
# شاهزاده اسماعيل، خيابان طالقاني، كوچه شماره 82؛
 
# شاهزاده طيب و طاهر، بلوار 15 خرداد، جاده سراجه؛
 
# امامزاده سلطان محمد شريف، خيابان انقلاب، كوچه شماره 17.
 
 
 
طبق تحقيقات به عمل آمده امامزادگان مدفون در قم چهارصد و چهل نفر می‌‌باشند. در ضمن قبور بسياري از علما، شهدا و بزرگان در "[[مقبره شيخان]]" ـ خيابان آستانه ـ قرار دارد.
 
 
 
* مساجد مهم:
 
# مسجد مقدس صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه شریف جمكران،‌ (كيلومتر 6 جاده قم ـ كاشان
 
# مسجد [[امام حسن عسکری]] علیه السلام، چهارراه بازار؛
 
# مسجد جامع، خيابان طالقاني (آذر)، كوچه شماره 73، كوچه مسجد جامع؛
 
# مسجد اعظم، خيابان موزه.
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
قم در گذرگاه تاريخ، علي‌اصغر پيله‌وريان.
+
 
 +
* قم در گذرگاه تاریخ، علی‌اصغر پیله‌وریان.
  
 
[[رده:شهرهای اسلامی]]
 
[[رده:شهرهای اسلامی]]
 
[[رده:قم]]
 
[[رده:قم]]
 
[[رده:شهرهای ایران]]
 
[[رده:شهرهای ایران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۰۷

قم شهری در ایران است که پس از ورود اسلام و تشیع به ایران، مهد تشیع شد و چنان که امام هفتم علیه السلام فرمود: "قم، آشیانه خاندان پیامبر و پناهگاه شیعیان ایشان است." در این شهر بسیاری از فرزندان ائمه اطهار علیهم السلام مدفونند که در رأس آنها حضرت معصومه سلام الله علیها قرار دارد.

بارگاه منور حضرت معصومه سلام الله علیها در شهر قم

وجه تسمیه قم

اقوال مختلفی در این مورد وجود دارد که به بعضی از آن ها اشاره می‌‌شود:

  • قم را قمسارة بن لهراسب بنا کرد و نام قم از قمساره گرفته شده است.
  • پیامبر صلی الله علیه و آله در شب معراج، ابلیس را دید که در آن جا (قم) نشسته و سر به زانو نهاده است، پس فرمود: "قم، یا ملعون؛ ای ملعون، برخیز". از آن به بعد سرزمین قم را ـ که به "ارض جبل" مشهور بود ـ‌ قم نامیدند.
  • حمزة اصفهانی می‌‌گوید: چون اعراب اشعری به قم آمدند در اطراف قم در خیمه‌هایی از مو، ساکن شدند. آنان در صحرا، هفت دِه ساختند به نام‌های: ممجان، قزدان، مالون، جمر، سکن، جلنبادان و کمیدان. چون این هفت ده وسعت یافت و به یکدیگر نزدیک شد از نام‌های هفت ده، نام قریه کمیدان را برگزیدند و به مجموع این هفت ده، کمیدان گفتند. پس از مدتی آن را به اختصار "کم" نامیدند. البته مؤلف تاریخ قم، وجه تسمیه حمزه را نمی‌‌پذیرد و دلیل می‌‌آورد که هم نام قم به تنهایی و هم نام کمیدان به تنهایی ـ هر دو با هم ـ در قدیم شنیده شده است.
  • وجود آب رودخانه اناربار، باعث شد که مردم در این ناحیه، تمرکز یابند به طوری که نوشته‌اند: قم مجمع آب‌های اناربار بود و به سبب گیاه و علف، صحرانشینان و چوپانان احشام خود را در آن جا رها کردند و خیمه‌ها و خانه‌ها ساختند، خانه‌هایی از چوب و گیاه. آن خانه‌ها را "کومه" نامیدند بعد تخفیف دادند و گفتند: کم و بعد آن را معرب گردانیدند و گفتند: قم، چرا که در لغت عرب گودال‌های پر آب را "قمقمه" می‌‌گویند و چنین گودال‌هایی در این ناحیه، فراوان بود. لذا نام قم بر این شهر تثبیت شد.
  • بعضی گفته‌اند: در مقابل تیمره (دیمره) و برق رود، چشمه‌ای قرار داشت بسیار پر آب، که به آن "کب" می‌‌گفتند و آبی که در زمین قم جمع می‌‌شد از این چشمه بود. رودخانه‌ای که در آن چشمه می‌‌آمد "کب رود" نام داشت. سپس کب رود معرب گشت و "قمرود" نامیده شد و آن محل را به مناسبت نام آن رودخانه، قم گفتند.[۱]

القاب قم

قم از شهرهایی است که لقب‌های[۲] متعدد به آن داده شده است (مقصود لقب‌هائی است که در عصر اسلامی ‌‌بر آن اطلاق شده است) و این لقب‌ها مانند لقب‌هایی که به دیگر شهرهای اسلامی ‌‌داده‌اند مفهوم دینی و مذهبی دارد. آن چهار القاب قم در آثار نویسندگان از دوره مغول به بعد به نظر نویسنده رسیده عبارت است از:

دارالمؤمنین، دارالعباده، دارالموحدین، خیرالمدقدمین (از یک سند جغرافیایی)، دارالعلم، خاک فرج، مدینه المؤمنین‌، بلده المؤمنین، دار مدینه المؤمنین. (لقب اخیر در نوشته‌ای به مهر و امضای شاه سلمان صفوی دیده شده و دارای معنی صحیحی نیست) پاره از القاب مزبور، به شهرهای دیگر غیر از قم نیز اطلاق شده است.[۳]

موقعیت جغرافیایی قم

استان قم با وسعتى در حدود ۱۱۲۳۸ کیلومتر مربع در بخش مرکزى ایران واقع شده است. این استان از طرف شمال به استان تهران، از شرق به استان سمنان، و از جنوب به استان اصفهان و از طرف جنوب غربى تا شمال غربى به استان مرکزى محدود مى‌گردد.

این استان کمتر از یک درصد کل مساحت کشور، بیست و هشتمین و در واقع کوچکترین استان کشور محسوب مى شود. ارتفاع مرکز شهرستان از سطح دریا ۹۲۸ متر و ارتفاع بلندترین نقطه استان در مناطق کوهستانى، (کوه ولیجا) با ۳۳۳۰ متر ارتفاع و پست‌ترین نقطه آن در حاشیه دریاچه نمک قم حدود ۷۰۰ متر است.

استان قم از نظر تقسیمات کشورى در سال ۱۳۷۹ داراى یک شهرستان، ۴ بخش، ۵ شهر و ۹ دهستان و ۹۳۶ آبادى بوده که از این تعداد ۳۵۶ آبادى داراى سکنه و ۵۸۰ آبادى بدون سکنه بوده است.

تاریخ شهر قم

در مورد قدمت شهر قم دو نظریه وجود دارد:

  • بعضی آن را شهری اسلامی ‌‌می‌‌دانند که در دوره اسلامی؛ یعنی، در سال ۸۳ هجری (زمانی که اعراب اشعری به قم آمدند) بنا شد.
  • بعضی می‌‌گویند: قم قبل از اسلام بوده، منتها اعراب اشعری در عمران و آبادانی آن کوشیدند. بعضی بنای آن را به بهرام گور نسبت می‌‌دهند و برخی می‌‌گویند: هنگامی ‌‌که قباد ساسانی به نزد هیاطله می‌‌رفت، چون به قم رسید آن را در نهایت خرابی دید، علت را پرسید گفتند: در اثر حمله اسکندر خراب شده است. چون قباد برگشت دستور آبادانی آن را داد و آن را "ویران آبادان کرد کواد"؛ یعنی، خراب و ویران بود قباد آن را آباد گردانید، نام نهاد. این نام تا زمان یزدگرد سوم نیز بود.

برخی گویند: تهمورث، سومین پادشاه سلسله پیشدادی ـ‌ نخستین سلسله داستانی ایران به گفته فردوسی ـ‌ آن را ساخته است. برخی سازنده آن را طلیحه بن احوص اشعری می‌‌دانند. به هر حال، قراینی در دست است که از قدمت و سوابق تاریخی قم حکایت می‌‌کند. از آن جمله این که، از زعفران قمی‌‌ و نزهتگاه قم در عهد ساسانی یاد شده است و فردوسی ـ‌ که مأخذ شاهنامه او به افسانه‌های پیش از اسلامی ‌‌می‌‌رسد ـ سه بار نام قم را در شاهنامه آورده است. دهکده‌ها، آسیاب‌ها، رودخانه‌ها، پل‌ها، آتشکده معروف آن در تاریخ قدیم قم، همه دلالت بر این سابقه تاریخی می‌‌کنند.

قرار داشتن شهر قم بر سر راه محورهای اصلی ارتباطی کشور و عبور روزمره هزاران مسافر از این شهر و مهاجرت‌های دیگر، رشد جمعیت، گسترش کشاورزی، محدود بودن برخی کالاها، مکانیزه شدن کشاورزی، صنایع، وجود حرم حضرت معصومه سلام الله علیها و بخصوص حوزه‌های علمیه و نیز گسترش صنایع مختلف در اطراف قم از عوامل مهاجرت و اهمیت این شهر در سطح کشور است.

قم در ادوار مختلف، گاه توسعه یافته و گاه به عللی، چون قحطی، بیماریهای مْسری و جنگ از جمعیت خالی شده است. در تواریخ نوشته‌اند که، قم پیش از اسلام شهری زیبا و بزرگ بوده است. به هنگام حمله مسلمانان به ایران، هزاران سپاهی از قم در جنگ قادسیه و نیز در جنگ نهاوند به سرداری شرزاد شرکت داشته‌اند.

قم چنان آباد بوده است که از یک ده، چهار هزار مرد بیرون آمد که هر یک خدمتکار، مهتر، نان‌پز و آشپز به همراه داشت. گفته شده قم در سال ۲۳ هجری به دست ابوموسی اشعری فتح شد. از آن تاریخ به بعد مردم قم به تشیع معروف شدند. در طول زمان، اقوام مختلفی به قم مهاجرت کردند که از آن جمله اعراب اشعری ـ که اصالتاً یمنی بودند ـ هستند.

در قرون دوم و سوم هجری (در زمان خلفای عباسی) به ویژه در دوران هارون، مأمون، معتصم، واثق، متوکل، مستنصر، مستعین و معتز به علت نافرمانی مردم قم از پرداخت خراج و علاقه‌شان به اهل بیت علیهم السلام جنگ‌های خونین رخ داد. در این نبردها، سرداران خلیفه خانه‌ها و باغ‌ها را خراب کردند و به کشتار مردم پرداختند.

در قرن سوم و چهارم هجری، قم چنان وسعت یافت که ۵۲ آسیاب در آن گردش می‌‌کرده است. در قرن پنجم و ششم، دو سوی قم، بیش از سه میل (یک فرسخ) فاصله داشت و در دو جای آن نماز جمعه برگزار می‌‌شد. در سال ۶۱۶ چنگیز، ۶۵۱ هلاکو و یک قرن و نیم بعد تیمور به این شهر حمله کردند که البته برخی حمله تیمور به قم را رد کرده‌اند. در دوره شاهرخ و ترکمانان آق قویونلو و قراقویونلو، قم رونق یافت به طوری که بیست هزار خانه در قم وجود داشت. در دوره صفوی جمعیت قم را، پنجاه هزار تن ذکر کرده‌اند.[۴]

قم در احادیث

  • سلام بر مردم قم: قال الصادق علیه السلام: سلام الله على قم یستسقى الله بلادهم الغیث و ینزل الله علیهم البرکات و یبدل الله سیأتهم حسنات، هم اهل رکوع و سجود و قیام و قعود، هم الفقهاء العلماء، اهل الدرایه والروایه و حسن العباده. امام صادق علیه السلام فرمودند: سلام بر مردم قم، خداوند شهرهاى آنان را با باران سیراب مى‌کند، برکت‌ها را بر آنان نازل مى‌کند، و بدی‌هاى آنان را به خوبى تبدیل مى‌کند، آن‌ها اهل رکوع و سجود و قیام و قعود هستند. آنان فقیه و دانشمند هستند. آنان اهل درک حقایق و روایت و عبادت نیکو هستند.[۵]
  • قم پناهگاه مردم: قال الصادق علیه السلام: اذا اصابتکم بلیه و عناء فعلیکم بقم فانه مأوى الفاطمین؛ امام صادق علیه السلام فرمودند: زمانى که رنج و زحمت و گرفتارى به شما روآورد، به قم روى آورید، زیرا قم پناهگاه فاطمیان و محل آسایش مؤمنان است.[۶]
  • دعوت و حرکت از قم: عن ابى الحسن الاول علیه السلام قال: رجل من اهل قم یدعوا الناس الى الحق یجتمع معه قوم کزبر الحدید لاتزلهم الریاح العواصف ولایجبنون و على الله یتوکلون والعاقبه للمتقین. امام على علیه السلام فرمودند: مردى از قم، مردم را به سوى حق دعوت مى‌کند، گروهى با او همراه مى شوند که همانند پاره‌هاى آهن هستند، که بادهاى تند آنان را نمى‌لغزاند و از جنگ خسته نمى‌شوند. به خدا توکل مى‌کنند و عاقبت خبر براى پرهیزکاران است.
  • مردم قم همراه مهدى علیه السلام: عن عفان البصرى عن ابى عبدالله علیه السلام قال لى: اتدرى لم سمى قم؟ قلت: الله و رسوله و انت اعلم قال: انما سمى قم لان اهله یجمعون مع قائم آل محمد صلوات الله علیه و یقومون معه و یستقیمون علیه و ینصرونه. عفان بصرى مى گوید: امام صادق علیه السلام به من فرمود: مى‌دانى چرا قم نامیده شد؟ گفتم: خدا و پیامبرش و شما آگاه‌ترید. فرمودند: قم نامیده شد چون اهل آن با قائم آل محمد صلی الله علیه و آله همراه مى‌شوند و با او قیام مى‌کنند و او را یارى مى‌کنند و استوار خواهند بود.[۷]
  • برترى مردم قم: قال ابوالحسن علیه السلام: ان للجنه ثمانیه ابواب و واحد منها لاهل قم و هم خیار شیعتنا من بین سایر البلاد خمرالله تعالى ولایتنا فى طینتهم. امام هفتم علیه السلام فرمودند: بهشت داراى هشت در است و یکى از آن‌ها براى مردم قم است، و آنان در میان مردم سایر شهرها بهترین شیعیان ما هستند، خداوند ولایت ما را در طینت آنان قرار داد.[۸]
  • ستمگر در قم: قال الصادق علیه السلام: ان لعلى قم ملکا رفرف علیها بجناحیه لایریدها جبار بسوء الا اذابه الله کذوب الملح فى الماء. امام صادق علیه السلام فرمودند: براى قم فرشته‌اى است که بال‌هایش را بر آن گسترده است، هیچ ستمگرى قصد آزار قم نمى‌کند مگر این که خداوند او را ذوب مى‌کند همانند ذوب شدن نمک در آب.[۹]
  • قال الصادق علیه السلام: «انّ المَلائِکة لتَدْفَعُ البَلایا عَنْ قُمْ وَ اَهْلِهِ وَ ما قَصَدَهُ جَبّارٌ سوءا اِلّا قَصَمَهُ قاصِم الجّبارین»؛ فرشتگان خدا، همواره بلاها و خطرات را از قم و اهل آن برطرف مى‌سازند و هیچ ستمگرى، قصد نابودى قم را نمى‌کند مگر این که خداوند نابودش مى‌سازد.[۱۰]
  • قال على علیه السلام: «سلامُ اللّه عَلى اهلِ قُمْ وَ رَحْمَة اللّه على اهل قُمْ... هُمْ اهلُ رُکوُع وَ خُشوُع وَ سُجوُد وَ قیام وَ صیام هُمُ الفُقَها العُلَما الفهماء هُمْ اهلُ الدینِ والولایةِ وَ حُسْنِ العبادَةِ، صَلواتُ اللّه عَلَیهم وَ رَحْمَةُ اللّهِ و بَرکاتُه». سلام خدا بر مردم قم باد و رحمت خدا بر آنان باد، آنان اهل رکوع و سجود و خشوع و نماز و روزه‌اند، آنان فقیهان و عالمان و هوشمندان هستند، آنان دیندار و دوستدار خاندان پیامبر و اهل عبادت‌های شایسته هستند درود خدا و رحمت و برکات او بر مردم قم باد.[۱۱]
  • قال الصادق علیه السلام: «الا انَّ قُمْ حَرَمى وَ حَرَمَ ولْدى مِنْ بَعْدى»؛ بدانید که قم، حرم من و حرم فرزندان پس از من است.[۱۲]
  • قال الصادق علیه السلام: «اذا اصابَتْکمْ بَلِیةٌ وَ عِناء فَعَلَیکمْ بِقُم فَاِنَّهُ مَأْوى الفاطمیین»؛ آن گاه که بلاها و مشکلات به شما روى کرد، به شهر قم روى آورید که قم جایگاه امن فرزندان فاطمه سلام الله علیها است.[۱۳]
  • قال على ابن موسى الرضا علیه السلام: «اِنّ لِلجَنَّةِ ثمانَیة اَبوْاب ولِأهْل قُم واحِدٌ مِنْها فَطوبى لَهُمْ ثُمَّ طُوبى لَهُمْ ثُمَّ طوُبى لَهُمْ»؛ بهشت هشت در دارد که یک در از آن ها ویژه مردم قم است. خوشا به حال آنان - خوشا به حال آنان - خوشا به حال آنان.[۱۴]
  • قال الصادق علیه السلام: «تُرْبَة قُم مُقَدَّسَةٌ وَ اَهْلُها مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ لایریدُهُمْ جَبّارَ الّا عُجِّلَتْ عُقُوبَتُهُ... اما اِنَّهُمْ اَنْصارُ قائِمِنا وَ دُعاةُ حَقِّنا»؛ خاک قم مقدس است و مردم آن از ما خاندان پیامبر هستند و ما نیز آنان هستیم، هیچ ستمگرى قصد آزار مردم قم را نو کند جز آن که بزودى عقوبت مى‌شود. بدانید که مردم قم یاران قائم ما و مبلغان حق ما هستند.[۱۵]
  • قال موسى بن جعفر علیه السلام: «قُمْ عُشِّ آل محمّد وَ مأوَى شیعَتِهِمْ و... یدْفَعُ اللّهُ عنهم شر الأعادى وَ کلُّ سوء»؛ قم خانه آل محمد و جایگاه پیروان آنان است. خداوند شر دشمنان را از شهر قم کوتاه و دفع مى‌کند و هر بدى را از آن دور مى‌سازد.[۱۶]
  • قال على ابن موسى الرضا علیه السلام: «لُولا القُمیونَ لَضاعَ الدّینُ وَلولا القُمیونَ لَانْدَرَسَ الِدّینُ»؛ اگر اهل قم نباشند دین اسلام از بین مى‌رود و یا کهنه شده و فراموش مى‌شود.[۱۷]
  • قال الصادق علیه السلام: «انَّما سُمّىَ قُمْ لِاَنَّ اَهْلَهُ یجْتَمِعونَ مَعَ قائم آل مُحَمّد وَ تَقیمُونَ مَعَهُ و یسْتقیمونِ عَلَیه وَ ینْصُرُونَهُ»؛ قم را به این جهت قم نامیدند که مردم آن در کنار قائم آل محمد صلی الله علیه و آله گرد مى‌آیند و در راه او استقامت مى‌ورزند و او را یارى مى‌کنند.[۱۸]
  • قال الصادق علیه السلام: «وَ ما أَرادَ احدٌ بِقُمْ وَ اَهْلِه سُوا الّا اَذَلَّهُ اللّهُ وَاَبْعَدَهُ مِنْ رَحَْمتِه»؛ و کسى اراده بد به شهر قم و اهل قم نمى‌کند مگر آن که خداوند او را ذلیل مى‌کند و از رحمت خویش دور می‌‌سازد.[۱۹]
  • قال موسى بن جعفر علیه السلام: «رَجُل مِن اَهْل قُمْ یدعُو النّاسَ الىَ الحَّق یجْتَمِعُ مَعَهُ قَوُمٌ کزُبُرِ الحَدید لایألمون عَن الحَرْب ولایجْنُبُونَ وَلایحَرِّکهُمُ الرِّیاحُ العَواصِفُ و عَلىَ اللّه یتَوکلوُنَ وَالعاقِبَةُ للمُتَّقین»؛ شخصى از اهل قم مردم را به حق فراخواهد خواند و در اطراف او کسانى جمع مى‌شوند که چونان قطعه‌هاى آهن مقاومند از جنگ خسته نمى‌شوند و نمى‌ترسند و هیچ باد سرکش تندى آن ها را تکان نمى‌دهد و به خدا توکل دارند و عاقبت از آن متقین است.[۲۰]
  • قال الصادق علیه السلام: «تَکونُ بَلْدَةُ قُمْ وَأهْلُها حُجَّة علىَ الخلایق...»؛ قم و مردم قم الگو و حجت بر جهانیان مى‌شوند.[۲۱]

اماکن متبرکه قم

  1. امامزاده علی بن جعفر (برادر امام هفتم علیه السلام و عموی حضرت معصومه سلام الله علیها، انتهای خیابان انقلاب (چهارمردان))؛
  2. موسی مبرقع (فرزند بلافصل امام جواد علیه السلام)، خیابان طالقانی، کوچه‌ شماره ۵۹؛
  3. امامزاده شاه جمال، ابتدای جاده اراک؛
  4. شاهزاده احمد، خیابان امام موسی صدر (میدان الهادی)؛
  5. امامزاده ابراهیم و شاه محمد، میدان سعیدی، خیابان امامزاده ابراهیم؛
  6. امامزاده شاه جعفر غریب،‌ نزدیک مسجد جمکران؛
  7. شاهزاده ابراهیم و گنبد سبز، انتهای خیابان انقلاب؛
  8. امامزاده هادی و مهدی،‌ نزدیک مسجد جمکران؛
  9. شاهزاده زید و چهل اختران، خیابان طالقانی، کوچه شماره ۵۹؛
  10. امامزاده احمد بن محمد حنیفه،‌ میدان جهاد، بلوار ۱۵ خرداد؛
  11. امامزاده شاه جعفر، میدان سعیدی، خیابان امامزاده ابراهیم؛
  12. شاهزاده احمد قاسم، خیابان سمیه، میدان امامزاده احمد قاسم؛
  13. امامزاده سید علی، میدان جهاد، بلوار ۱۵ خرداد؛
  14. امامزاده حمزه و امامزاده احمد، ۴۵ متری عماریاسر، کوچه لب چال؛
  15. چهارتن از فرزندان ائمه اطهار علیهم السلام، حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها؛
  16. چهار امامزاده، فلکه جهاد، بلوار ۱۵ خرداد؛
  17. شاهزاده اسماعیل، خیابان طالقانی، کوچه شماره ۸۲؛
  18. شاهزاده طیب و طاهر، بلوار ۱۵ خرداد، جاده سراجه؛
  19. امامزاده سلطان محمد شریف، خیابان انقلاب، کوچه شماره ۱۷.

طبق تحقیقات به عمل آمده امامزادگان مدفون در قم چهارصد و چهل نفر می‌‌باشند. در ضمن قبور بسیاری از علما، شهدا و بزرگان در "مقبره شیخان" ـ خیابان آستانه ـ قرار دارد.

  1. مسجد مقدس صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه شریف، معروف به مسجد جمکران،‌ (کیلومتر ۶ جاده قم ـ کاشان)؛
  2. مسجد امام حسن عسکری علیه السلام، چهارراه بازار؛
  3. مسجد جامع، خیابان طالقانی (آذر)، کوچه شماره ۷۳، کوچه مسجد جامع؛
  4. مسجد اعظم، خیابان موزه.

پانویس

  1. قم در گذرگاه تاریخ، علی‌اصغر پیله وریان.
  2. سابقاً به همان گونه که لقب دادن به افراد، به فراخور حالشان معمول بود، لقب دادن به شهرها نیز معمول بود، و این رسم ضاهراً از دوره مغول معمول گردیده است. نویسندگان دوره قاجاریه گاهی به شهرهایی از قبیل پاریس و لندن هم، لقب می‌‌داده‌اند.
  3. تاریخ مذهبی قم، علی‌اصغر فقیهی.
  4. قم در گذرگاه تاریخ، علی‌اصغر پیله‌وریان.
  5. بحارالانوار، ۶۰/۲۱۷.
  6. بحارالانوار، ۶۰/۲۱۵.
  7. بحارالانوار، ۶۰/۲۱۶.
  8. بحارالانوار، ۶۰/۲۱۶.
  9. بحارالانوار، ۶۰/۲۱۷.
  10. منتخب الاثر، صفحه ۴۴۳.
  11. آینده و آینده سازان، صفحه ۴۰.
  12. تاریخ قم، صفحه ۷.
  13. بحارالانوار، ج ۶۰، صفحه ۲۱۵.
  14. سفینة البحار، ج ۲، صفحه ۴۴۵.
  15. بحارالانوار، ج ۶۰، صفحه ۲۱۸.
  16. بحارالانوار، ج ۶۰، صفحه ۲۱۸.
  17. سفینة البحار، ج ۲، صفحه ۴۴۶.
  18. بحارالانوار، ج ۵۷، صفحه ۲۱۶، حدیث ۳۸.
  19. بحارالانوار، ج ۵۷، صفحه ۲۱۵.
  20. سید بن طاووس-املهم والفتن، صفحه ۳۸.
  21. سفینة البحار، ج ۲، صفحه ۴۴۵.

منابع

  • قم در گذرگاه تاریخ، علی‌اصغر پیله‌وریان.