مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

سند حدیث: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۱۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{ضعیف}}
+
{{خوب}}
==معنای لغوی==
+
'''سند حدیث''' به مجموعه افرادی گفته می شود که متن [[حدیث]] را یکی پس از دیگری از گوینده آن نقل می کنند. دانشمندان مسلمان به وسیله دو علم «رجال» و «درایه» به بررسی اسناد حدیث پرداخته و میزان اعتبار احادیث از نظر سند را تشخیص می دهند.
  
'''سند''' در لغت به معنای تکیه گاه و جمع آن اسناد است.
+
==تعریف سند==
  
در اصطلاح به مجموعه افرادی گفته می شود که متن حدیث را یکی پس از دیگری از گوینده آن نقل می کنند.
+
[[حدیث]] کلامی است که بیانگر قول، فعل یا تقریر و تأیید [[معصوم]] است<ref>فرهنگ اصطلاحات حدیث، ص ۳۸</ref> و از دو قسمت '''''متن''''' و '''''سند''''' تشکیل شده است. '''متن حدیث''' جمله یا عبارتی است که بیانگر کلام، فعل و یا تقریر معصوم (ع) باشد. و '''سند حدیث'''  به سلسله راويان حديث تا معصوم عليه السّلام اطلاق مى ‏شود.<ref>فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم السلام، ج‏3، ص: 593</ref> سند حدیث به مرور زمان ایجاد می شود؛ زیرا [[محدث|محدثان]] و راویان، احادیث را برای یکدیگر نقل می‌کردند، نقل این افراد موجب پدید آمدن ضلع دیگری برای حدیث به عنوان «سند» شد؛ مثلاً وقتی به کتاب [[الکافی (کتاب)|کافی]] نگاه می‌کنیم در روایتی چنین آمده است: [[شیخ کلینی|محمد بن یعقوب]] از [[علی بن ابراهیم قمی|علی بن ابراهیم]] از پدرش از نوفلی از سکونی و او از [[امام صادق علیه السلام|امام صادق]](ع) روایت می‌کند که حضرت فرمود:... . به این قسمت از حدیث که اسامی راویان حدیث است و در واقع جزو تعریف اصطلاحی حدیث نیست، بلکه از لوازم حدیث می‌باشد، سند گفته می شود.<ref>[http://http://www.islamquest.net/fa/archive/question/id۲۱۷۳۷ اسلام کوئست]</ref>
  
==تعریف==
+
==بررسی سند حدیث==
 +
جایگاه ویژه ی حدیث در انتقال آموزه های دینی باعث شده است کسانی برای کسب منافع شخصی یا دشمنی و ضربه زدن به دین در پی [[جعل حدیث]] و نسبت دادن آن به پیشوایان دین باشند. از این رو دانشمندان مسلمان اهتمام ویژه ای به احادیث نقل شده از پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام داشته و  هر نقلی را که مستند به ایشان باشد پیش از نقد متنی و سندی نپذیرند.
  
حدیث؛ کلامی است که بیانگر قول، فعل یا تقریر و تأیید معصوم است<ref>حریری، محمد یوسف، فرهنگ اصطلاحات حدیث، ص 38، انتشارات هجرت، قم، 1381ش.</ref> و از دو قسمت '''''متن''''' و '''''سند''''' تشکیل شده است.
+
آنان علاوه بر بررسی دقیق «متن حدیث» به بررسی «سند حدیث» نیز توجه ویژه داشته و  علوم خاصی را در این رابطه وضع کرده اند که مهمترین آنها «[[علم رجال]]» و  «[[مصطلح الحدیث|علم درایه]]» است.  
متن حدیث؛ متنی است که بیانگر کلام، فعل و یا تقریر معصوم(ع) باشد.
 
  
'''سند حدیث''' آن چیزی است که به مرور زمان ایجاد می شود؛ زیرا محدثان و راویان، احادیث را برای یکدیگر نقل می‌کردند، نقل این افراد موجب پدید آمدن ضلع دیگری برای حدیث به عنوان سند شد؛ مثلاً وقتی به کتاب کافی نگاه می‌کنیم در روایتی چنین آمده است: محمد بن یعقوب از علی بن ابراهیم از پدرش از نوفلی از سکونی و او از امام صادق(ع) روایت می‌کند که حضرت فرمود:... . به این قسمت از حدیث که اسامی راویان حدیث است و در واقع جزو تعریف اصطلاحی حدیث نیست بلکه از لوازم حدیث می‌باشد، سند گفته می شود. <ref>[http://http://www.islamquest.net/fa/archive/question/id21737 اسلام کوئست]</ref>
+
==='''علم رجال'''===
 +
در «علم رجال» درباره  مشخصات راویان حدیث و صفات آنان گفتگو می شود. به وسیله ی این علم، حدیث شناسان می توانند نام و نشان راویان احادیث را بشناسند و با توجه به صفات آنها درباره اینکه تا چه اندازه می توان به روایتهایشان اعتماد کرد تصمیم بگیرند. به عنوان مثال وقتی نام یکی از راویان حدیث در کتابهای رجالی در میان دورغ پردازان دیده شود دیگر به روایتی که نقل کرده اعتمادی نیست.
  
==پالایش سند حدیث==
+
تألیف کتاب در [[علم رجال]]: قبل از کتب رجالی فهرستی اربعه ([[رجال کشی (کتاب)|رجال کشی]]، [[رجال نجاشی (کتاب)|فهرست نجاشی]]، [[رجال شیخ طوسی (کتاب)|رجال طوسی]]، [[فهرست شیخ طوسی (کتاب)|فهرست طوسی]])، اصحاب دارای کتب رجالی زیادی بودند؛ یعنی پالایش احادیث از زمان حضرات معصومین (ع) شروع شد و محدّثین ما با آگاهی از رجال احادیث اقدام به نوشتن احادیث می کردند، نه چشم بسته و بدون نقد و [[جرح و تعدیل]]. به عنوان مثال عبدالله بن جبله کنانی (م ۲۱۹ هـ)، محمد بن عیسی یقطینی، [[حسن بن محبوب]] (م ۲۲۴ هـ) و [[حسن بن علی بن فضال]] (م ۲۲۴ هـ) و دیگر اصحاب نیز هر کدام کتاب رجالی داشتند. بعد از این، کتب رجالی و فهرستی اربعه تألیف شد که سعی زیادی در شناخت روات و شناخت کتب روایات و صحت استناد آن به نویسندگانش نمودند.  
یکی از معیارهای قبول حدیث، صحت سند حدیث است. [[علم رجال]] و [[علم درایه]] به بررسی سند احادیث می پردازند.
 
  
راه هایی برای اعتماد به احادیث از حیث سند در تاریخ انجام شده است که در این جا به صورت هایی از آن می پردازیم:
+
===علم درایه===
 +
علم درایه نیز در کنار علم رجال به حدیث شناسان کمک می کند تا درجه اعتبار حدیث را بشناسند. علم درایه به بررسی و تحلیل سند می پردازد و معیارهایی برای نشان دادن قوت و ضعف سند حدیث ارائه می دهد؛ مثل اینکه آیا  سند حدیث متصل است یعنی آیا هر راوی مستقیماً از روای دیگری نقل کرده یا اینکه نام تعدادی از راویان در سند حدیث از قلم افتاده است؟ یا اینکه آیا راوی این حدیث را خودش از معصوم شنیده یا از دیگری شنیده ولی به معصوم نسبت داده است؟ یا اینکه فلان حدیث از چند طریق نقل شده و نقاط ضعف و قوت هر طریق چیست. 
  
۱-اولین روشن گری درباره جلوگیری از ورود احادیث جعلی در تراث شیعی توسط خود امامان معصوم(ع) انجام گرفت. ایشان اشخاصی را که واضع و جاعل احادیث بودند معرفی نموده و در ضمن به نوع افکار و معانی که در احادیث جعل کرده اند اشاره می فرمودند.
+
==اقسام حدیث از نظر سند==
 +
دانشمندان علوم حدیث تقسیم بندی های مختلفی از لحاظ چگونگی سند حدیث ارائه نموده اند
  
عبدالله بن مشکان از بعضی از اصحاب امام صادق (ع) نقل می کند که حضرت فرمود:
+
*'''از نظر اعتبار سند''': حدیث از نظر میزان اعتبار سند به پنج دسته تقسیم شده است: [[حدیث صحیح]] • [[حدیث حسن‌‌‌‌‌‌]] • [[حدیث موثق]] • [[حدیث ضعیف]] • [[حدیث قوی]]
«خداوند مغیره بن سعید را لعنت کند، او پیوسته بر پدرم امام باقر (ع) دروغ می بست، خداوند گرمای آتش را به او بچشاند، خداوند لعنت کند کسی را که دربارۀ ما چیزی می گوید که ما نسبت به خود چنین اعتقادی نداشته باشیم، خداوند لعنت کند کسی را که ما را از درجۀ بندگی خداوندی که ما را خلق کرد و به سوی او باز می گردیم و همۀ امور ما به دست او است خلع کند».
+
*'''از نظر تعداد راویان''' به پنج گروه تقسیم می شود: [[حدیث مستفیض]] • [[حدیث مشهور‌]] • [[حدیث عزیز]] • [[حدیث مفرد]] • [[حدیث غریب]]
این گونه روشن گری ها باعث طرد سندها و متونی بود که اسامی و افکار این گروه های منحرف در آن وجود داشت. یاران ائمه (ع) و محدثان شیعه با دقّت نظر و تیزبینی این گونه انحرافات را تا حد زیادی حذف کردند.
+
*'''از نظر اتصال یا انقطاع سند''' سه دسته کلی است: [[حدیث متصل]] • [[حدیث مسند]] • [[حدیث منقطع]] (شامل:[[حدیث مرسل]] • [[حدیث معضل‌]] • [[حدیث معلّق‌]] • [[حدیث مقبول]] • [[حدیث مقطوع‌]] • [[حدیث مرفوع‌‌]])
  
۲- نویسندگان کتب اربعه (کافی، من لا یحضره الفقیه، استبصار، تهذیب) که اشخاص متخصّص و متعهّدی بودند، احادیثی را جمع کرده اند که حجت بین خدا و ایشان باشد؛ یعنی احادیثی که به نظر خودشان صحیح بود. از طرفی می دانیم که اصطلاح صحیح در نزد قدماء، یعنی روایتی که از صدور آن اطمینان داشته باشد که نتیجه بررسی سندی و متنی یک حدیث اطمینان از صدور آن از معصوم (ع) است.
+
==پانویس==
 +
<references />
 +
==منابع==
  
۳- تألیف کتاب در علم رجال: قبل از کتب رجالی فهرستی اربعه (رجال کشی، فهرست نجاشی، رجال طوسی، فهرست طوسی)، اصحاب دارای کتب رجالی زیادی بودند؛ یعنی پالایش احادیث از زمان حضرات معصومین (ع) شروع شد و محدّثین ما با آگاهی از رجال احادیث اقدام به نوشتن احادیث می کردند، نه چشم بسته و بدون نقد و جرح و تعدیل. به عنوان مثال عبدالله بن جبله کنانی (م ۲۱۹ هـ)، محمد بن عیسی یقطینی، حسن بن محبوب (م ۲۲۴ هـ) و حسن بن علی بن فضال (م ۲۲۴ هـ) و دیگر اصحاب نیز هر کدام کتاب رجالی داشتند. بعد از این، کتب رجالی و فهرستی اربعه تألیف شد که سعی زیادی در شناخت روات و شناخت کتب روایات و صحت استناد آن به نویسندگانش نمودند.
+
*شادی نفیسی، درایة الحدیث: بازپژوهی مصطلحات حدیثی در نگاه فریقین، انتشارات سمت.
اینها و دیگر امور بسیار دقیق و فنّی راه هایی است که امروزه علما و مجتهدین برای قبول یا ردّ سند یک روایت به کار می گیرند.<ref>[http://www.http://islampedia.ir/fa/1390/05/%D8%B9%D9%84%D9%85-%D8%AD%D8%AF%DB%8C%D8%AB/ دایرةالمعارف اسلام پدیا]</ref>
+
*هاشمى شاهرودى، محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم السلام، 5جلد، موسسه دائرة المعارف فقه اسلامى بر مذهب اهل بيت عليهم السلام، مركز پژوهشهاى فارسى الغدير - ايران - قم، چاپ: 1، 1426 ه.ق.
 +
*حریری، محمد یوسف، فرهنگ اصطلاحات حدیث، انتشارات هجرت، قم، ۱۳۸۱ش
  
== پانویس ==
+
{{اصطلاحات حدیثی}}
<references/>
 
  
== منابع ==
+
[[رده:اصطلاحات حدیثی]]
* [http://www.islamquest.net/fa/archive/question/id21737 اسلام کوئست]
+
[[رده:مقاله های مهم]]
* [http://www.http://islampedia.ir/fa/1390/05/%D8%B9%D9%84%D9%85-%D8%AD%D8%AF%DB%8C%D8%AB/ دایرة المعارف اسلام پدیا]
 
* شادی نفیسی، دراية الحديث: بازپژوهي مصطلحات حديثي در نگاه فريقين، انتشارات سمت{{اصطلاحات حدیثی}}
 
  
[[رده:اصطلاحات حدیثی]]
+
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= خوب
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده= دارد
 +
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۰۴:۴۶

سند حدیث به مجموعه افرادی گفته می شود که متن حدیث را یکی پس از دیگری از گوینده آن نقل می کنند. دانشمندان مسلمان به وسیله دو علم «رجال» و «درایه» به بررسی اسناد حدیث پرداخته و میزان اعتبار احادیث از نظر سند را تشخیص می دهند.

تعریف سند

حدیث کلامی است که بیانگر قول، فعل یا تقریر و تأیید معصوم است[۱] و از دو قسمت متن و سند تشکیل شده است. متن حدیث جمله یا عبارتی است که بیانگر کلام، فعل و یا تقریر معصوم (ع) باشد. و سند حدیث به سلسله راويان حديث تا معصوم عليه السّلام اطلاق مى ‏شود.[۲] سند حدیث به مرور زمان ایجاد می شود؛ زیرا محدثان و راویان، احادیث را برای یکدیگر نقل می‌کردند، نقل این افراد موجب پدید آمدن ضلع دیگری برای حدیث به عنوان «سند» شد؛ مثلاً وقتی به کتاب کافی نگاه می‌کنیم در روایتی چنین آمده است: محمد بن یعقوب از علی بن ابراهیم از پدرش از نوفلی از سکونی و او از امام صادق(ع) روایت می‌کند که حضرت فرمود:... . به این قسمت از حدیث که اسامی راویان حدیث است و در واقع جزو تعریف اصطلاحی حدیث نیست، بلکه از لوازم حدیث می‌باشد، سند گفته می شود.[۳]

بررسی سند حدیث

جایگاه ویژه ی حدیث در انتقال آموزه های دینی باعث شده است کسانی برای کسب منافع شخصی یا دشمنی و ضربه زدن به دین در پی جعل حدیث و نسبت دادن آن به پیشوایان دین باشند. از این رو دانشمندان مسلمان اهتمام ویژه ای به احادیث نقل شده از پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام داشته و  هر نقلی را که مستند به ایشان باشد پیش از نقد متنی و سندی نپذیرند.

آنان علاوه بر بررسی دقیق «متن حدیث» به بررسی «سند حدیث» نیز توجه ویژه داشته و  علوم خاصی را در این رابطه وضع کرده اند که مهمترین آنها «علم رجال» و  «علم درایه» است.

علم رجال

در «علم رجال» درباره مشخصات راویان حدیث و صفات آنان گفتگو می شود. به وسیله ی این علم، حدیث شناسان می توانند نام و نشان راویان احادیث را بشناسند و با توجه به صفات آنها درباره اینکه تا چه اندازه می توان به روایتهایشان اعتماد کرد تصمیم بگیرند. به عنوان مثال وقتی نام یکی از راویان حدیث در کتابهای رجالی در میان دورغ پردازان دیده شود دیگر به روایتی که نقل کرده اعتمادی نیست.

تألیف کتاب در علم رجال: قبل از کتب رجالی فهرستی اربعه (رجال کشی، فهرست نجاشی، رجال طوسی، فهرست طوسی)، اصحاب دارای کتب رجالی زیادی بودند؛ یعنی پالایش احادیث از زمان حضرات معصومین (ع) شروع شد و محدّثین ما با آگاهی از رجال احادیث اقدام به نوشتن احادیث می کردند، نه چشم بسته و بدون نقد و جرح و تعدیل. به عنوان مثال عبدالله بن جبله کنانی (م ۲۱۹ هـ)، محمد بن عیسی یقطینی، حسن بن محبوب (م ۲۲۴ هـ) و حسن بن علی بن فضال (م ۲۲۴ هـ) و دیگر اصحاب نیز هر کدام کتاب رجالی داشتند. بعد از این، کتب رجالی و فهرستی اربعه تألیف شد که سعی زیادی در شناخت روات و شناخت کتب روایات و صحت استناد آن به نویسندگانش نمودند.

علم درایه

علم درایه نیز در کنار علم رجال به حدیث شناسان کمک می کند تا درجه اعتبار حدیث را بشناسند. علم درایه به بررسی و تحلیل سند می پردازد و معیارهایی برای نشان دادن قوت و ضعف سند حدیث ارائه می دهد؛ مثل اینکه آیا سند حدیث متصل است یعنی آیا هر راوی مستقیماً از روای دیگری نقل کرده یا اینکه نام تعدادی از راویان در سند حدیث از قلم افتاده است؟ یا اینکه آیا راوی این حدیث را خودش از معصوم شنیده یا از دیگری شنیده ولی به معصوم نسبت داده است؟ یا اینکه فلان حدیث از چند طریق نقل شده و نقاط ضعف و قوت هر طریق چیست.

اقسام حدیث از نظر سند

دانشمندان علوم حدیث تقسیم بندی های مختلفی از لحاظ چگونگی سند حدیث ارائه نموده اند

پانویس

  1. فرهنگ اصطلاحات حدیث، ص ۳۸
  2. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم السلام، ج‏3، ص: 593
  3. اسلام کوئست

منابع

  • شادی نفیسی، درایة الحدیث: بازپژوهی مصطلحات حدیثی در نگاه فریقین، انتشارات سمت.
  • هاشمى شاهرودى، محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم السلام، 5جلد، موسسه دائرة المعارف فقه اسلامى بر مذهب اهل بيت عليهم السلام، مركز پژوهشهاى فارسى الغدير - ايران - قم، چاپ: 1، 1426 ه.ق.
  • حریری، محمد یوسف، فرهنگ اصطلاحات حدیث، انتشارات هجرت، قم، ۱۳۸۱ش