حدیث مقطوع‌

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو


Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


حدیثى را «مقطوع» گویند که بعض راویان آن ناشناخته باشند، یا اتصال اسناد آن به معصوم (علیه‌السلام) معلوم نباشد. در اصطلاح عامه، حدیث مقطوع به هر حدیثى که بیانگر گفتار یا کردار تابعین (تابعى) باشد، اطلاق مى‌شود.[۱]

در کلمات فقها، حدیث مقطوع گاه مرادف حدیث منقطع به معناى اخص آمده است.[۲]

حدیث مقطوع به معناى نامعلوم بودن اتصال اسناد آن به معصوم و نیز به معناى مصطلح نزد عامه اعتبار ندارد. حدیث مقطوع به معناى ناشناخته بودن بعض راویان آن در صورت اتصال به معصوم (علیه‌السلام) مصداق حدیث ضعیف مى‌باشد.

پانویس

  1. نهایة الدرایة (سید حسن صدر)، ۱۹۸.
  2. ذکرى الشیعة، ۱/۴۸؛ المهذّب البارع، ۱/۶۶؛ مدارک الاحکام، ۸/۴۸۰.

منابع