حدیث شاذ: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «یث شاذ به حدیث خلاف مشهورگویند واز اقسام خبر واحد می باشد. به بیان دیگر؛ حدیث...» ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''«حدیث شاذ»''' از اصطلاحات [[مصطلح الحدیث|علم درایه]] و از اقسام [[خبر واحد]] بوده و به معنای [[حدیث]] نقل شده از راوی ثقه، امّا مخالف [[حدیث مشهور|روایت مشهور]] یا روایت اکثر علما می باشد. به بیان دیگر، خبر شاذ، مقابل خبر مشهور می‌باشد و به حدیثی گفته می‌شود که با وجود ثقه بودن راوی آن، مخالف با روایتی است که بیشتر راویان آن را نقل کرده‌اند. | |
| + | در کتاب «[[قوانین الاصول (کتاب)|قوانین الاصول]]» آمده است: | ||
| + | «و هو ما رواه الثقه مخالفا لما رواه الاکثر».<ref>قوانین الاصول، میرزای قمی، ج۱، ص۴۸۶. </ref> | ||
| + | بنابراین، خبر شاذ مقابل خبری است که شهرت روایی دارد و در صورت تعارض بین مفاد حدیث مشهور و حدیث شاذ، حدیث مشهور مقدم مى‌شود.<ref>اصول الفقه، محمدرضا مظفر، ج۲، ص ۲۲۱.</ref> برخى نیز گفته‌اند: حدیث شاذ حدیثى است که جز نزد تعدادى اندک ناشناخته است.<ref>نهایة الدرایة، حسن صدر، ص۲۲۰.</ref> عنوان شاذّ نزد [[فقها]] در بسیارى موارد بر حدیثى اطلاق مى‌شود که فقها به مفاد آن عمل نکرده‌اند؛ هرچند صحیح و بدون معارض باشد.<ref>نهایة الدرایة، ص۲۲۲.</ref> | ||
| + | مشهور علماء، «[[حدیث مفرد]]» را «شاذّ» هم می نامند،<ref>و مخالف المشهور شاذ (وجیزه). الشاذ ما رواه الثقة مخالفا لما رواه الجمهور (درایه شهید، ص ۴۵).</ref> ولی [[شافعی]] و علمای [[حجاز]] و نیز جمعی از علمای [[شیعه]] در تعریف حدیث شاذ گفته اند: شاذ حدیثی است که در مقابل و معارض [[حدیث مشهور]] یا حدیثی که رواتش حافظتر است واقع شود.<ref>قال الشافعی: الشاذ ما رواه المقبول مخالفا لروایة من هو اولی منه لا ان یروی ما لایروی غیره (قواعد التحدیث، ص ۱۳۱؛ مقدمه ابن صلاح، ص ۳۶).</ref> چنین حدیثی «نادر» هم نامیده می شود. | ||
| − | + | چنانچه راوی حدیث شاذ (یعنی مخالف مشهور) غیر ثقه باشد، حدیث مزبور را «منکر» و «مردود» نیز نامند.<ref>درایه شهید، ص ۴۶-مقدمه ابن صلاح، ص۳۷.</ref> عکس حدیث شاذ را حدیث «محفوظ» گویند،<ref>شرح نخبة الفکر، ص ۲۰.</ref> بنابراین حدیث محفوظ، حدیث مشهوری است که حدیث شاذی با آن مخالف باشد. طبق تعریف مشهور، حدیث «انّما الاعمالُ بالنّیات» شاذ است، زیرا در طبقه اول فقط [[عمر بن خطاب|عمر خطاب]] آن را روایت کرده و در طبقه دوم فقط علقمه از وی و در طبقه سوم فقط محمد بن ابراهیم از علقمه و در طبقه چهارم، یحیی بن سعید.<ref>مقدمه ابن صلاح، ص۳۶؛ تدریب الراوی، ص۸۰.</ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| − | + | <references /> | |
| − | + | == منابع == | |
| − | + | *[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام]]، ج۳، ص ۲۶۴. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | چنانچه راوی حدیث شاذ (یعنی مخالف مشهور) غیر ثقه باشد، حدیث مزبور را «منکر» و «مردود» نیز نامند.<ref>درایه شهید، ص | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | منابع | ||
| − | |||
| − | *فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم | ||
*فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۴۰، برگرفته از مقاله «خبر شاذ». | *فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۴۰، برگرفته از مقاله «خبر شاذ». | ||
| − | *درایة | + | *[[درایة الحدیث (شانه‌چی) (کتاب)|درایة الحدیث]]، کاظم مدیر شانه چی. |
{{اصطلاحات حدیثی}} | {{اصطلاحات حدیثی}} | ||
[[رده:اصطلاحات حدیثی]] | [[رده:اصطلاحات حدیثی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۳۸
«حدیث شاذ» از اصطلاحات علم درایه و از اقسام خبر واحد بوده و به معنای حدیث نقل شده از راوی ثقه، امّا مخالف روایت مشهور یا روایت اکثر علما می باشد. به بیان دیگر، خبر شاذ، مقابل خبر مشهور می‌باشد و به حدیثی گفته می‌شود که با وجود ثقه بودن راوی آن، مخالف با روایتی است که بیشتر راویان آن را نقل کرده‌اند. در کتاب «قوانین الاصول» آمده است: «و هو ما رواه الثقه مخالفا لما رواه الاکثر».[۱]
بنابراین، خبر شاذ مقابل خبری است که شهرت روایی دارد و در صورت تعارض بین مفاد حدیث مشهور و حدیث شاذ، حدیث مشهور مقدم مى‌شود.[۲] برخى نیز گفته‌اند: حدیث شاذ حدیثى است که جز نزد تعدادى اندک ناشناخته است.[۳] عنوان شاذّ نزد فقها در بسیارى موارد بر حدیثى اطلاق مى‌شود که فقها به مفاد آن عمل نکرده‌اند؛ هرچند صحیح و بدون معارض باشد.[۴]
مشهور علماء، «حدیث مفرد» را «شاذّ» هم می نامند،[۵] ولی شافعی و علمای حجاز و نیز جمعی از علمای شیعه در تعریف حدیث شاذ گفته اند: شاذ حدیثی است که در مقابل و معارض حدیث مشهور یا حدیثی که رواتش حافظتر است واقع شود.[۶] چنین حدیثی «نادر» هم نامیده می شود.
چنانچه راوی حدیث شاذ (یعنی مخالف مشهور) غیر ثقه باشد، حدیث مزبور را «منکر» و «مردود» نیز نامند.[۷] عکس حدیث شاذ را حدیث «محفوظ» گویند،[۸] بنابراین حدیث محفوظ، حدیث مشهوری است که حدیث شاذی با آن مخالف باشد. طبق تعریف مشهور، حدیث «انّما الاعمالُ بالنّیات» شاذ است، زیرا در طبقه اول فقط عمر خطاب آن را روایت کرده و در طبقه دوم فقط علقمه از وی و در طبقه سوم فقط محمد بن ابراهیم از علقمه و در طبقه چهارم، یحیی بن سعید.[۹]
پانویس
- ↑ قوانین الاصول، میرزای قمی، ج۱، ص۴۸۶.
- ↑ اصول الفقه، محمدرضا مظفر، ج۲، ص ۲۲۱.
- ↑ نهایة الدرایة، حسن صدر، ص۲۲۰.
- ↑ نهایة الدرایة، ص۲۲۲.
- ↑ و مخالف المشهور شاذ (وجیزه). الشاذ ما رواه الثقة مخالفا لما رواه الجمهور (درایه شهید، ص ۴۵).
- ↑ قال الشافعی: الشاذ ما رواه المقبول مخالفا لروایة من هو اولی منه لا ان یروی ما لایروی غیره (قواعد التحدیث، ص ۱۳۱؛ مقدمه ابن صلاح، ص ۳۶).
- ↑ درایه شهید، ص ۴۶-مقدمه ابن صلاح، ص۳۷.
- ↑ شرح نخبة الفکر، ص ۲۰.
- ↑ مقدمه ابن صلاح، ص۳۶؛ تدریب الراوی، ص۸۰.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۳، ص ۲۶۴.
- فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۴۰، برگرفته از مقاله «خبر شاذ».
- درایة الحدیث، کاظم مدیر شانه چی.
