کتابت (علم الحدیث)

«کتابت» یکی از طُرق تحمل حدیث است، که در آن شيخ براى شخص حاضر يا غايب، ابتدائاً يا به خواهش‌ او احاديثى می نویسد.

این شیوه تحمّل حدیث به دو گونه است؛ گاه با اجازه روایت همراه است، که در این صورت هم ارزش با اجازه و معتبر خواهد بود؛ و گاه بدون اجازه است، که در این صورت، میان عالمان در اعتبار این نوع تحمّل حدیث، اختلاف شده است. بیشتر عالمان، به دلایل مختلفی که امکان تزویر در نگاشته های خطّی را افزون می کند، به این طریق در تحمّل حدیث، اعتمادی ندارند و از نقل آن بدون اجازه استاد منع كرده‌ اند، بلكه بايد بگوید: «كتبَ الىّ فلان، قال حدّثنا» يا «أخبرَنى فلان مكاتبةً يا كتابةً».

منابع

• درایة الحدیث، کاظم مدیر شانه‌چی.
• شناخت‌نامه حدیث، محمد محمدی ری‌شهری، قم، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۹۷ش.