نصرت خراسانی
نصرت خراسانی، عبدالحسین
قرن: 14
(ح 1334-1251 ش)
شاعر، متخلص به نصرت. مشهور به منشى باشى. در اصفهان به دنیا آمد. نسبش از طرف پدر به میرزا حسن خوشنویس كرمانى و از طرف مادر به معتمدالدوله نشاط مى رسد. در كودكى به مشهد رفت و پس از طى تحصیلات مقدماتى، علم فقه را نزد میرزا حبیب مجتهد شهیدى و علم كلام را از محضر محمدصادق حكمى سبزوارى و حكمت را نزد میرزا محمدعلى فاضل و غلامحسین شیخ الاسلام و میرزا محمد خادم باشى فراگرفت و در فقه و كلام و حكمت و ادبیات به درجه ى كمال رسید.
سپس وارد خدمات دولتى شد و به همراه محمدتقى میرزا ركن الدوله، برادر ناصرالدین شاه به شیراز و پس از آن با سمت رئیس دفترى به همراه محمدتقى میرزا به مشهد رفت. او همچنین مدتى حاكم كاشمر و درگز بود.
استادانى از جمله: بهار، فرخ، شكسته و دانش از شاگردان وى بودند. او سرانجام در مشهد درگذشت.
از آثارش: مثنوى «فروزنده»، بر وزن «حدیقه» سنایى؛ «فرازنده» در رد فرقه ى بهائیه؛ «جامع المتفرقة» یا «جامع المتفرقات» به سبك «كشكول» شیخ بهائى؛ دیوان شعر.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج6، ص43.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
