غزالی مشهدی
غزالی مشهدی
قرن: ۱۰ (ح ۹۸۰-۹۳۶ ق)
شاعر ملقب به ملک الشعرا. وى در شهر مشهد به دنیا آمد و همانجا به تحصیل ادب پرداخت و شاعرى را آغاز کرد و شهرتى بسزا پیدا نمود. در اوان جوانى به دربار شاه طهماسب راه یافت ولى به الحاد متهم شد و ناگزیر به هند رفت و على قلى خان بن حیدر سلطان شیبانى او را به خدمت پذیرفت.
غزالى منظومه ى «نقش بدیع» خود را که به نام شاه طهماسب آغاز کرده بود به نام على قلى‌خان به پایان رسانید. وى نخستین شاعرى است که در دولت گورکانى هند مرتبه ملک الشعرایى یافت. او در هند با شیخ فیض دکنى صحبت داشت. غزالی عاقبت در احمدآباد گجرات درگذشت.
از دیگر آثارش: «گنج اکبرى»، حاوى اشعارى در ستایش جلال‌الدین اکبر؛ «آثار الشباب»؛ «اسرار مکتوم»؛ «سنت الشعراء» که مجموعه ای است از قصائد به نظم الفبایى با مقدمه‌اى به نثر؛ «اسرار المکنونه»؛ «رشحات الحیات»؛ «مرآت الکاینات»؛ دیوان شعر.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۴، ص۲۳۳.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
