عبدالله بن ابى طلحه
«عبدالله بن ابى طلحة» فرزند ابوطلحه انصاری و از نیکان اصحاب امیرالمؤمنین علیهالسلام بود و عبدالله همان است که رسول خدا صلى الله علیه وآله براى او در وقت حاملهشدن مادرش ام انس (امّ سُلیم) به او، دعا کرده است.
ولادت عبدالله بن ابىطلحة
مادر عبدالله یعنی ام انس یا امّ سُلیم، همان مادر انس بن مالک است و او افضل زنهاى انصار بوده است. ام انس بعد از مالک -پدر انس-، با ابوطلحه زید انصاری ازدواج نمود و ابوطلحه از اَخیار صحابه و انصار بود و در بیعت عقبه دوم حضور یافت و به اسلام گروید و از نقیبان دوازدهگانه شد.[۱] او اهل عبادت و روزه و انفاق بود.
خداوند از ام انس به ابوطلحه فرزندى داده بود، ولی آن پسر ناخوش شد. ابوطلحه شبها که به خانه مىآمد احوال او را مىپرسید و به او نظر مىکرد تا آن که در یکى از روزها وفات کرد. ابوطلحه شب که به خانه آمد احوال بچه را پرسید. مادرش گفت: امشب بچه ساکن و راحت شده! ابوطلحه خوشحال شد، پس آن شب را با مادر بچه مقاربت نمود.
همین که صبح شد مادر طفل به ابوطلحه گفت که اگر یکى از همسایگان به قومى چیزى را عاریه بدهد و ایشان به آن عاریه تمتع برند و چون عاریه را صاحبش پس گرفت آن قوم شروع کنند به گریستن، حال ایشان چگونه است؟ گفت: ایشان مَجانین مىباشند. گفت: پس ملاحظه کن ما مجانین نباشیم، پسرت وفات کرد و آن عاریه بود خدا گرفت، پس صبر کن و تسلیم باش از براى خدا و او را دفن کن.
ابوطلحه این مطلب را براى رسول خدا صلى الله علیه و آله نقل کرد، آن جناب از امر آن زن تعجب کرد و دعا کرد براى او و گفت: «اَللّهُمَّ بارِک لَهُما فى لَیلَتِها» و از آن شب آبستن شد به عبدالله ابى طلحة و چون عبدالله متولد شد (سال هشتم هجری)، او را در خرقه پیچید و به اَنَس داد که خدمت حضرت رسول صلى الله علیه و آله برد، آن جناب کام عبدالله را برداشت و در حق او دعا فرمود، لاجَرَم عبدالله از افضل ابناء انصار گشت.[۲] تاريخ وفات عبدالله بن ابى طلحه را سال ۸۴ یا ۸۷ هجری گفته اند.
پانویس
منابع
- منتهی الامال، شیخ عباس قمی، قسمت اول، باب سوم، در تاریخ حضرت علی علیهالسلام.
- دائرةالمعارف قرآن کریم، محمد خراسانى، ج ۲، ص ۲۹-۳۲.
مطالب مرتبط
