شیعه امام حسین علیه السلام

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


«شیعه» یعنى پیرو. پیروى در فکر، عمل، اخلاق، مواضع سیاسى و عقاید دینى. گرچه‌ شیعه حسین، شیعه امام على و ائمه دیگر -علیهم السلام- نیز هست و تشیع در خط ائمه و اهل بیت بودن است، اما حسین بن على علیه السلام در ابعاد خاصى که زندگى و جانش را بر سر آنها نهاد، حالت الگویى دارد و اسوه است.

آن حضرت، براى احیاء دین قیام کرد و خود را فداى راه خدا ساخت. شیعه او نیز باید این گونه باشد. شیعه سیدالشهدا علیه السلام، باید در خصلت هایى‌ و اعمالى چون: خودسازى، خداترسى، گناه گریزى، تقوا، اطاعت امر خدا، امر به معروف‌ و نهى از منکر، اقامه و احیاء نماز، تلاش در مسیر رضاى حق، جود و کرامت، عزت نفس، گریز از ذلت و زبونى و عدم سازش با طاغوت و حکومت هاى ستم، مبارزه با باطل، جهاد و شهادت، روحیه ایثار و شهادت طلبى، قاطعیت و صلابت در راه عقیده و... به آن پیشواى‌ شهید تأسّى کند. این، راه حسین و راه پدران و فرزندان حسین است و شیعگى یعنى‌ دیندارى و ورع.

شیعه باید آبها را گل کند خط سوم را به خون کامل کند

خط سوم خط سرخ اولیاست کربلا بارزترین منظور ماست

شیعه یعنى تشنه جام بلا شیعگى یعنى قیام کربلا

شیعه یعنى بازتاب آسمان بر سر نى جلوه رنگین کمان

از لب نى بشنوم صوت تو را صوت‌ «انى لا ارى الموت‌» تو را

شیعه یعنى امتزاج ناز و نور شیعه یعنى راس خونین در تنور

شیعه یعنى هفت وادى اضطراب شیعه یعنى تشنگى در شط آب[۱]

از انبوه روایات مربوط به اوصاف شیعه تنها به یکى اشاره مى ‌کنیم؛ از امام صادق علیه السلام که به مفضل فرمود: از فرومایگان بپرهیز، چرا که شیعه على‌ علیه السلام شکم و شهوت خود را حفظ مى ‌کنند و اهل جهادند و تلاش براى خدا: «انما شیعة على من عف بطنه و فرجه و اشتد جهاده و عمل لخالقه و رجا ثوابه و خاف عقابه فاذا رایت اولئک فاولئک شیعة ‌جعفر».[۲]

محبتى که در دل شیعیان و دوستداران شهید کربلا است، بجاست که آنان را به همرنگى‌ و همسویى و سنخیت فکرى، اخلاقى و عملى با مولایشان بکشد و در گفتار و کردار، شیعه حسین باشند نه تنها در ادعا و شعار.

خود امام‌ علیه السلام نیز هنگام حرکت از مکه به سوى‌ کربلا، کسانى را به همراهى خویش در این سفر مقدس و نهضت‌ خدایى دعوت کرد که ‌اهل فداکردن جان در راه ائمه که راه خداست باشند و شوق دیدار الهى در دلشان باشد: «من کان فینا باذلا مُهجته موطنا على لقاءالله نفسه فلیرحل معنا...».[۳]

پانویس

  1. از مثنوى بلند «شیعه‌ نامه‌» محمدرضا آقاسى، کیهان، تاریخ ۱۲/۶/۷۱.
  2. سفینة البحار، ج ۱، ص ۷۲۳.
  3. لهوف، ص ۵۳.

منابع

11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها