آیه 61 سوره زمر

از دانشنامه‌ی اسلامی
(تغییرمسیر از آیه ۶۱ زمر)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَيُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا بِمَفَازَتِهِمْ لَا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ

مشاهده آیه در سوره


<<60 آیه 61 سوره زمر 62>>
سوره : سوره زمر (39)
جزء : 24
نزول : مکه

ترجمه های فارسی

و خدا اهل تقوا را به موجبات رستگاری (و اعمال صالح) از عذاب نجات خواهد داد که هیچ رنج و المی به آنها نرسد و هرگز غم و اندوهی بر دلشان راه نیابد.

و خدا کسانی را که پرهیزکاری پیشه کردند، به سبب اعمالی که مایه رستگاری شان بود نجات می دهد، عذاب به آنان نمی رسد، و اندوهگین هم نمی شوند.

و خدا كسانى را كه تقوا پيشه كرده‌اند، به [پاس‌] كارهايى كه مايه رستگارى‌شان بوده، نجات مى‌دهد. عذاب به آنان نمى‌رسد و غمگين نخواهند گرديد.

خدا پرهيزكاران را به سبب راه رستگارى كه در پيش گرفته بودند مى‌رهاند. به آنها هيچ بدى نرسد و از اندوه بدور باشند.

و خداوند کسانی را که تقوا پیشه کردند با رستگاری رهایی می‌بخشد؛ هیچ بدی به آنان نمی‌رسد و هرگز غمگین نخواهند شد.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Allah will deliver those who were Godwary with their salvation. No ill shall touch them, nor will they grieve.

And Allah shall deliver those who guard (against evil) with their achievement; evil shall not touch them, nor shall they grieve.

And Allah delivereth those who ward off (evil) because of their deserts. Evil toucheth them not, nor do they grieve.

But Allah will deliver the righteous to their place of salvation: no evil shall touch them, nor shall they grieve.

معانی کلمات آیه

  • مفازتهم: فوز: نجات و رستگارى. «مفازة» مصدر ميمى و اسم مكان است.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ يُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا بِمَفازَتِهِمْ لا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ «61»

و خداوند كسانى را كه تقوا پيشه كرده‌اند، همراه با كاميابى‌شان نجات مى‌دهد، در حالى كه هيچ بدى به آنان نرسد و ايشان اندوهگين نشوند.

نکته ها

در آيه‌ى قبل سخن از روسياهى كسانى كه به خدا دروغ مى‌بندند و دوزخيان بود و در اين آيه سخن از رستگارى متّقين است.

پیام ها

1- تقوا وسيله نجات و رستگارى است. «وَ يُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا بِمَفازَتِهِمْ»

2- هيچ گونه بدى بيرونى به متّقين نزديك نمى‌شود. «لا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ»

3- متّقين هيچ گونه اندوه درونى ندارند. «وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)



وَ يُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا بِمَفازَتِهِمْ لا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ (61)

وَ يُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا: و نجات دهد خداى تعالى از عذاب جهنم آنانكه پرهيز نمودند از شرك و معاصى، بِمَفازَتِهِمْ‌: به سبب ايمان و انواع طاعات كه اسباب فوزند و رستگارى «تسميه اعمال صالحه به مفازاة از قبيل تسميه سبب است به اسم مسبب». لا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ: در حالتى كه نرسد به ايشان هيچ بدى و سختى، وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ‌: و نه ايشان اندوهگين شوند از فقدان نعمت و لذت.

تبصره:

آيات شريفه بينائى است براى اهل بصيرت، و آگاهى است براى اتمام حجت به ابلاغ عاقبت دو دسته متقين و متكبّرين از رو سياهى و عذاب اليم نسبت به متمردين، و عدم مس بدى و رفع حزن از مطيعين.


تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)


وَ يُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا بِمَفازَتِهِمْ لا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ (61) اللَّهُ خالِقُ كُلِّ شَيْ‌ءٍ وَ هُوَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ وَكِيلٌ (62) لَهُ مَقالِيدُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِ اللَّهِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ (63) قُلْ أَ فَغَيْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّي أَعْبُدُ أَيُّهَا الْجاهِلُونَ (64) وَ لَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ (65)

بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَ كُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ (66)

ترجمه‌

و نجات ميدهد خدا آنانرا كه پرهيزكار شدند بسبب رستگاريشان نميرسد بايشان بدى و نه ايشان اندوهناك مى‌شوند

خدا آفريننده همه چيز است‌

جلد 4 صفحه 508

و او بر همه چيز نگهبان و كارگزار است‌

براى او است كليدهاى آسمان‌ها و زمين و آنها كه كافر شدند بآيتهاى خدا آن گروه آنها زيانكارانند

بگو آيا پس غير خدا را امر ميكنيد بمن كه بپرستم اى نادانان‌

و هر آينه بتحقيق وحى شد بتو و بآنانكه بودند پيش از تو كه اگر مشرك شوى هر آينه باطل خواهد شد عملت و هر آينه خواهى بود البته از زيانكاران‌

بلكه خدا را پس بپرست و بوده باش از شكرگزاران.

تفسير

خداوند سبحان بعد از تهديد كفار نويد داده است اهل ايمان و تقوى را بنجات از آتش جهنم براى فلاح و رستگارى ايشان در دنيا بأعمال صالحه و اجتناب از معاصى كبيره و اصرار بر صغيره و آنكه نميرسد به آنان بهيچ وجه شدّت و مكروهى و نه آنها محزون مى‌شوند در روزى كه غير آنها محزون خواهند شد و خداوند خالق تمام موجودات و نگهبان و نگهدار و متصرّف و مدبّر امور آنها است و هر كس را بمقام لايق خود خواهد رسانيد در دست او است كليدهاى خزانه‌هاى آسمانها و زمين و هر كس را بقدر قابليّت او عطا مى- فرمايد از نعمت و روزى و رحمت و كفار زيانكارانند كه نعيم بهشت را از دست داده و عذاب جهنّم را خريدارى نموده‌اند و در جوامع نقل نموده كه اهل شرك به پيغمبر صلى اللّه عليه و اله گفتند تو بعضى از خدايان ما را قبول كن ما بخداى تو ايمان مى- آوريم لذا خداوند فرموده بآنها بگو مرا امر بعبادت غير خداى يگانه ميكنيد اى نادانان و بتحقيق وحى شد بتو و ساير انبياء قبل هر يك در زمان خودش كه اگر در عبادت خداى يگانه غير او را شريك كنى عملت باطل ميگردد و قبول نخواهد شد و البته چنين كسى از زيانكاران ميباشد پس عبادت كن خدا را بدون دخالت غير و بوده باش از شكرگزاران نعم حق بر خود و خانواده‌ات و معلوم است كه خطاب به پيغمبر اكرم شده براى تأديب و تعليم امّت والا ساحت مقدّس نبوى اجلّ از احتياج باين تكاليف است چنانچه در روايت قمى ره از امام صادق عليه السّلام بيان شده و از امام باقر عليه السّلام نقل شده كه مراد آنستكه اگر با ولايت على عليه السّلام امر بولايت احدى نمائى بعد از خودت عملت باطل ميشود و از زيانكاران خواهى بود و در كافى از امام صادق عليه السّلام اينمعنى تأييد شده و آنكه مراد از بل اللّه فاعبد و كن من الشّاكرين اطاعت‌

جلد 4 صفحه 509

خدا و شكر بر آنستكه خداوند برادر و پسر عمّش را معاضد و كمك براى او قرار داد و الحمد للّه على ما انعمنا به من ولايته.

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)


وَ يُنَجِّي‌ اللّه‌ُ الَّذِين‌َ اتَّقَوا بِمَفازَتِهِم‌ لا يَمَسُّهُم‌ُ السُّوءُ وَ لا هُم‌ يَحزَنُون‌َ (61)

و نجات‌ ميبخشد خداوند متعال‌ كساني‌ ‌را‌ ‌که‌ تقوي‌ داشتند بمنجيات‌ ‌آنها‌ هيچگونه‌ سويي‌ بآنها تماس‌ نميگيرد و هيچگونه‌ حزني‌ ‌از‌ ‌براي‌ ‌آنها‌ نيست‌.

وَ يُنَجِّي‌ اللّه‌ُ الَّذِين‌َ اتَّقَوا نجات‌ ‌از‌ كليه مهالك‌ ‌که‌ موت‌ اول‌ راحت‌ ‌آنها‌ ‌است‌.

بِمَفازَتِهِم‌ مفازه‌ ‌از‌ ماده فاز و فوز بمعني‌ رستگاريست‌ ‌که‌ نجات‌ ‌است‌ و مفازه‌ بمعني‌ منجيات‌ و اسباب‌ نجات‌ و پناهگاه‌ ‌است‌ لذا مفازه‌ جايگاهيست‌ ‌که‌

جلد 15 - صفحه 337

‌از‌ حيوانات‌ و سباع‌ و دشمن‌ حفظ ميكند و مفازه‌ متقين‌ اعمال‌ صالحه آنهاست‌ ‌که‌ ‌هر‌ كدام‌ ‌از‌ منجيات‌ ‌است‌ و سبب‌ نجات‌ و پناهگاه‌ متقين‌ حفظ الهي‌ ‌که‌ خداوند ‌از‌ كليه خطرات‌ ‌آنها‌ ‌را‌ حفظ ميفرمايد فَاللّه‌ُ خَيرٌ حافِظاً وَ هُوَ أَرحَم‌ُ الرّاحِمِين‌َ يوسف‌ آيه 64.

لا يَمَسُّهُم‌ُ السُّوءُ زيرا حصن‌ الهي‌ موجب‌ امن‌ ‌از‌ عذاب‌ ‌است‌ ‌که‌ بفرمايد

«و ‌من‌ دخل‌ ‌في‌ حصني‌ امن‌ ‌من‌ عذابي‌»

حديث‌ سلسلة الذهب‌.

وَ لا هُم‌ يَحزَنُون‌َ ‌از‌ هيچ‌ نعمتي‌ و تفضلي‌ محروم‌ نميشوند ‌که‌ موجب‌ حزن‌ ‌آنها‌ ‌باشد‌ و مراد ‌از‌ ‌الّذين‌ اتقوا ‌در‌ مقابل‌ ‌الّذين‌ كذبوا ‌علي‌ اللّه‌ و مسوده‌‌-‌ الوجوه‌ كساني‌ هستند ‌که‌ كذب‌ ‌علي‌ اللّه‌ نداشتند و مبيضة الوجوه‌ و ‌با‌ صورت‌ نوراني‌ وارد محشر ميشوند وَ أَمَّا الَّذِين‌َ ابيَضَّت‌ وُجُوهُهُم‌ فَفِي‌ رَحمَت‌ِ اللّه‌ِ هُم‌ فِيها خالِدُون‌َ آل‌ عمران‌ آيه 103 و ميفرمايد يَوم‌َ تَرَي‌ المُؤمِنِين‌َ وَ المُؤمِنات‌ِ يَسعي‌ نُورُهُم‌ بَين‌َ أَيدِيهِم‌ وَ بِأَيمانِهِم‌ ‌الي‌ ‌قوله‌ ‌تعالي‌ يَوم‌َ يَقُول‌ُ المُنافِقُون‌َ وَ المُنافِقات‌ُ لِلَّذِين‌َ آمَنُوا انظُرُونا نَقتَبِس‌ مِن‌ نُورِكُم‌ قِيل‌َ ارجِعُوا وَراءَكُم‌ فَالتَمِسُوا نُوراً‌-‌ الايه‌ حديد آيه 12 و 13 ‌اينکه‌ آيه شريفه‌ نيز دلالت‌ دارد ‌که‌ مسودة الوجوه‌ كيان‌ هستند زيرا منافق‌ ظاهر مسلمان‌ و باطن‌ كافر ‌است‌ و دزد داخليست‌.

برگزیده تفسیر نمونه


]

(آیه 61)- در این آیه سخن از نقطه مقابل این گروه یعنی گروه پرهیزکاران و سعادت آنها در قیامت در میان است، می‌فرماید: «و خداوند کسانی را که تقوا پیشه کردند با رستگاری رهایی می‌بخشد» (وَ یُنَجِّی اللَّهُ الَّذِینَ اتَّقَوْا بِمَفازَتِهِمْ).

سپس این فلاح و پیروزی را با این دو جمله کوتاه و پر معنی توضیح می‌دهد:

«هیچ بدی به آنها نمی‌رسد و هرگز غمگین نخواهند شد» (لا یَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ).

در جهانی زندگی می‌کنند که جز نیکی و پاکی و وجد و سرور چیزی وجود ندارد، این تعبیر کوتاه در حقیقت تمام مواهب الهی را در خود جمع کرده است.

ج4، ص241

سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:

تفسیر های فارسی

ترجمه تفسیر المیزان

تفسیر خسروی

تفسیر عاملی

تفسیر جامع

تفسیر های عربی

تفسیر المیزان

تفسیر مجمع البیان

تفسیر نور الثقلین

تفسیر الصافی

تفسیر الکاشف

پانویس

  1. تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج9، ص309

منابع