آیه 98 سوره توبه

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَمِنَ الْأَعْرَابِ مَنْ يَتَّخِذُ مَا يُنْفِقُ مَغْرَمًا وَيَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوَائِرَ ۚ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

مشاهده آیه در سوره


<<97 آیه 98 سوره توبه 99>>
سوره : سوره توبه (9)
جزء : 11
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و برخی از اعراب بادیه‌نشین مخارجی را که (در راه جهاد دین) می‌کنند بر خود ضرر و زیانی می‌پندارند و برای شما مسلمین مترصد حوادث و عواقب ناگوارند و حال آنکه عواقب و حوادث بد بر خود آنها خواهد بود و خدا شنوا و داناست.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Among the Bedouins are those who regard what they spend as a loss, and they watch for a reversal of your fortunes. Theirs shall be an adverse turn of fortune, and Allah is all-hearing, all-knowing.

معانی کلمات آیه

مغرم: غرامت و بلايى كه به مال انسان نازل مى ‏شود بدون خيانت. غرم در اصل به معنى لزوم امر است. «إِنَّ عَذابَها كانَ غَراماً» عذاب آن لازم و پيوسته است.

يتربص: ربص و تربص: انتظار كشيدن.

دوائر: جمع دائره. منظور از آن حوادث ناگوار است كه بر انسانها دور مى‏ زنند و مى‏ گردند. به قول بعضى، دائره حالتى است مبدل شده از نعمت به بلاء.

السوء: سوء (به ضم- س) اسم است. به معنى بد و به فتح سين مصدر است به معنى بدى. در آياتى كه به فتح سين آمده، مصدر به معنى فاعل است، مثل اين آيه.[۱]

نزول

این آیه درباره منافقین عرب نازل شده که نفقه و بخشش می‌کردند و زکات می‌دادند و درباره این کار امید ثواب نمى داشتند و از عقاب خدا هم نمى ترسیدند و اعتقاد آن را نیز بر خود واجب نمى دیدند[۲].[۳]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ مَغْرَماً وَ يَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوائِرَ عَلَيْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ «98»

بعضى از باديه‌نشينان، كسانى هستند كه آنچه را انفاق مى‌كنند، (به خاطر نفاق يا ضعف ايمان،) ضرر حساب مى‌كنند وبراى شما پيش آمدهاى بد را انتظار مى‌كشند. بر خود آنان پيش آمد بد باد! و خداوند شنوا و داناست.

نکته ها

«مَغرَم»، از «غرامت»، به معناىِ ملازمت است. به بدهكار وطلبكار كه يكديگر را رها نمى‌كنند، «غَريم» گفته مى‌شود. و به بدهكارى كه ملازم انسان است تا آن بدهى را بپردازد، «مَغْرَمٍ» گويند.

«دوائر»، جمع «دائرة»، حوادثى است كه از هر طرف انسان را احاطه مى‌كند.

جلد 3 - صفحه 492

پیام ها

1- منافق وآنكه علم وايمان به حدود الهى و فرهنگ اسلامى ندارد، انفاق را ضرر مى‌پندارد. «يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ مَغْرَماً»

2- منافق، حسود است وبراى ديگران جز شرّ نمى‌خواهد. «يَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوائِرَ»

3- كسى‌كه براى ديگران تمنّاى شرّ دارد، خودش گرفتار آن مى‌شود. «يَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوائِرَ، عَلَيْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ»

4- خداوند، به گفته‌ها و خصلت‌هاى انسان آگاه است. «اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
  2. پرش به بالا تفسیر کشف الاسرار.
  3. پرش به بالا محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص434.

منابع