آیه 40 سوره انعام
| <<39 | آیه 40 سوره انعام | 41>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
-بگو: اگر راست می‌گویید، مرا گویید که اگر عذاب خدا یا ساعت مرگ بر شما فرا رسد آیا (در آن ساعت سخت) غیر خدا را می‌خوانید؟!
بگو: اگر راستگویید به من خبر دهید چنانچه عذاب خدا بر شما درآید یا قیامت به شما رسد، آیا کسی را جز خدا [برای یاری خویش] می خوانید؟
بگو: «به نظر شما، اگر عذاب خدا شما را دررسد يا رستاخيز شما را دريابد، اگر راستگوييد، كسى غير از خدا را مى‌خوانيد؟»
بگو: چه مى‌بينيد كه اگر بر شما عذاب خدا فرود آيد يا قيامت در رسد -اگر راست مى‌گوييد- باز هم جز خدا را مى‌خوانيد؟
بگو: «به من خبر دهید اگر عذاب پروردگار به سراغ شما آید، یا رستاخیز برپا شود، آیا (برای حل مشکلات خود،) غیر خدا را می‌خوانید اگر راست می‌گویید؟!»
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«أَرَأَیْتَکُمْ»: مراد عربها از چنین ترکیب و شیوه‌ای این است که: آیا هیچ فکر کرده‌اید که؟ مرا خبر دهید که آیا؟ مرا آگاه سازید که آیا؟ «السَّاعَةُ»: قیامت. هنگام مرگ.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
قُلْ أَ رَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتاكُمْ عَذابُ اللَّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَ غَيْرَ اللَّهِ تَدْعُونَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ «40»
بگو: اگر راست مى‌گوييد چه خواهيد كرد آنگاه كه عذاب خدا در دنيا بيايد يا قيامت فرا رسد، آيا غير خدا را مى‌خوانيد؟
نکته ها
انسان در حال رفاه و زندگى عادّى معمولًا غافل است، ولى هنگام برخورد با سختى‌ها پرده‌ى غفلت كنار رفته و فطرت خداجويى و يكتاپرستى انسان ظاهر مى‌شود.
پیام ها
1- تجربه نشان مى‌دهد كه در همه‌ى انسان‌ها (گرچه به ظاهر كفر ورزند،) فطرت خداجويى هست و به هنگام حوادث در انسان جلوه مى‌كند و پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مأمور است مردم را به اين فطرت خفته توجّه دهد. قُلْ أَ رَأَيْتَكُمْ ...
2- هنگام حوادث وسختى‌ها، پرده‌ها كنار رفته وانسان فقط به خدا توجّه مى‌كند و توجّه نكردن به معبودهاى ديگر، نشانه‌ى پوچى آنهاست. «أَ غَيْرَ اللَّهِ تَدْعُونَ»
تفسير نور(10جلدى)، ج2، ص: 454
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
قُلْ أَ رَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتاكُمْ عَذابُ اللَّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَ غَيْرَ اللَّهِ تَدْعُونَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ (40)
«1» يس آيه 62.
«2» طه، آيه 79.
«3» انسان، آيه 3.
«4» بحار الانوار، جلد 13، صفحه 328، حديث 5.
تفسير اثنا عشرى، ج3، ص: 267
قُلْ أَ رَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتاكُمْ عَذابُ اللَّهِ: بگوى اى پيغمبر صلى اللّه عليه و آله به كفار، چه مى‌بينيد اگر بيايد به شما عذاب الهى چنانچه به كافران سلف آمد مانند عاد و ثمود و لوط أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ: يا بيايد شما را قيامت. مراد هول و عذاب الهى است در آخرت أَ غَيْرَ اللَّهِ تَدْعُونَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ: آيا غير خداى را بخوانيد در وقت مشاهده عذاب تا آن عذاب را از شما بردارد، اگر هستيد راستگويان و اصنام، خدا باشند؟ نه چنان است كه بتان را بخوانند در آن وقت.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
قُلْ أَ رَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتاكُمْ عَذابُ اللَّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَ غَيْرَ اللَّهِ تَدْعُونَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ (40)
ترجمه
بگو خبر دهيد مرا اگر آيد شما را عذاب خدايا آيد شما را روز قيامت آيا جز خدا را ميخوانيد اگر باشيد راستگويان.
تفسير
خداوند دليل ديگرى بر توحيد اقامه فرموده كه آنرا دليل ارتكازى گويند و آن اينست كه هر كس خواه مشرك باشد خواه موحّد خواه بيدين وقتى در شدّت و مصيبت و خطر بزرگى افتاد بى‌اختيار متوجّه بيك مبدء غيبى ميشود و از آن استمداد مى‌كند و اين كاشف از آنستكه هر كس بارتكاز عقلى و فطرت اصلى قائل بصانع عالم قادرى است نهايت آنكه شبهات موجب شده است كه توجه بحكم عقل فطرى ارتكازى خود ندارد لذا خداوند براى اخذ اقرار از مشركان و اتمام حجّت بر ايشان به پيغمبر خود فرموده بگو بآنها كه بگوئيد بمن اگر عذاب خدا بر شما در دنيا نازل شود يا قيامت بر پا شود و بهول محشر گرفتار شويد آيا بغير خدا متوجه ميشويد يا باو اگر راست ميگوئيد در اين ادّعا كه بت خداى ما است تا بفطرت خود مراجعه نمايند و حق را دريابند و لفظ كم در أ رأيتكم براى مجرد خطاب است و با وجود آن معمولا تا كه ضمير فاعل است تغييرى پيدا نمى‌كند و در بيان افراد و تثنيه و جمع و تذكير و تائيث بآن اكتفا ميشود ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
قُل أَ رَأَيتَكُم إِن أَتاكُم عَذابُ اللّهِ أَو أَتَتكُم‌ُ السّاعَةُ أَ غَيرَ اللّهِ تَدعُونَ إِن كُنتُم صادِقِينَ (40)
بگو اي رسول اكرم صلّي اللّه عليه و آله و سلّم بكسي که در ضلالت افتاده که شما كفار صم‌ّ بكم اگر آمد شما را عذاب الهي يا آمد شما را ساعت قيامت آيا غير خدا را ميخوانيد اگر هستيد راستگو.
قُل أَ رَأَيتَكُم اينکه جمله سبب اشكال عويصي شده زيرا اگر خطاب بجمع باشد بايد گفت ا فرأيتم و اگر مفرد باشد ا فرأيت لذا مفسرين گفتند كلمه كم منسلخ از معناي اسميت است فقط حرف خطاب است مثل كاف در ذلک و تلك و ذاك اشاره بجمع است لكن ممكن است گفته شود که مراد اينکه باشد که آيا شما خودتان را مي‌بينيد که چه مي‌گوييد يا چه ميكنيد نظير كلام امير (ع) در دعاء كميل
(ا فتراك معذبي بنارك) (ا فتراك سبحانك يا الهي و بحمدك.)
توضيحا ا رايت فعل است داراي دو مفعول و فاعل ارايت راجع بمن است در آيه قبل مَن يَشَأِ اللّه‌ُ يُضلِله‌ُ يعني اي كسي که در ضلالت هستي آيا خود و اهل ضلال را مي‌بيني إِن أَتاكُم اگر آمد شما را عَذابُ اللّهِ مراد بليات دنيويست که بر امم سابقه نازل ميشد از غرق و خسف و صاعقه و صيحه و امثال آنها أَو أَتَتكُم‌ُ السّاعَةُ قيامت که يكي از اسامي قيامت ساعة است أَ غَيرَ اللّهِ تَدعُونَ
جلد 7 - صفحه 64
مفعول ثاني است يعني آلهه شما در موقع نزول عذاب يا در روز رستاخيز بفرياد شما نخواهند رسيد و جز خداوند دادرسي نيست إِن كُنتُم صادِقِينَ که اصنام را مؤثّر و آلهه ميدانيد بايد فريادرس شما باشند و بتوانند دفع عذاب از شماها نمايند با اينكه خود آنها هم با شماها در جهنم وارد خواهند شد إِنَّكُم وَ ما تَعبُدُون‌َ مِن دُون‌ِ اللّهِ حَصَب‌ُ جَهَنَّم‌َ انبياء آيه 98.
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 40)
توحید فطری
بار دیگر روی سخن را به مشرکان کرده و از راه دیگری برای توحید و یگانه پرستی، در برابر آنها، استدلال می کند، به این طریق که لحظات فوق العاده سخت و دردناک زندگی را به خاطر آنها می آورد، و از وجدان آنها استمداد می کند که در این گونه لحظات که همه چیز را به دست فراموشی می سپارند آیا پناهگاهی جز «خدا» برای خودشان فکر می کنند؟ «ای پیامبر؟ به آنها بگو: اگر عذاب دردناک خداوند به سراغ شما بیاید و یا قیامت با آن همه هول و هیجان و حوادث وحشتناک برپا شود، راست بگویید آیا غیر خدا را برای برطرف ساختن شداید خود می خوانید»؟ (قُل أَ رَأَیتَکم إِن أَتاکم عَذابُ اللّهِ أَو أَتَتکمُ السّاعَةُ أَ غَیرَ اللّهِ تَدعُونَ إِن کنتُم صادِقِینَ).
روح معنی این آیه نه تنها برای مشرکان، بلکه برای همه کس به هنگام بروز شداید و حوادث سخت، قابل درک است، ممکن است در حال عادی و در حوادث کوچک انسان به غیر خدا متوسل گردد، اما هنگامی که حادثه فوق العاده شدید باشد انسان همه چیز را فراموش می کند ولی در همین حال در اعماق دل خود یک نوع امیدواری به نجات که از منبع قدرت مرموز و نامشخصی سر چشمه می گیرد احساس می کند این همان توجه به خدا و حقیقت توحید است.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
