آیه 36 سوره نور
<<35 | آیه 36 سوره نور | 37>> | ||||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
(و آن مشکات) در خانههایی (قرار دارد مانند معابد و مساجد و منازل انبیاء و اولیاء) که خدا رخصت داده که آنجا رفعت یابد و در آنها ذکر او شود و صبح و شام تسبیح و تنزیه ذات پاک او کنند.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
- غدو: غدوه و غلاة: بامداد يا از اول صبح تا طلوع شمس جمع غدوه غدو و جمع غداة غدوات است.
- آصال: اصيل: از وقت عصر تا مغرب. جمع آن آصال است.[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ «36»
(اين نور هدايت) در خانههايى است كه خدا اذن داده رفعت يابند و نام او در آنها ذكر شود. در آنها بامدادان و شامگاهان او را تسبيح گويند.
نکته ها
در زيارت جامعه خطاب به ائمّه معصومين عليهم السلام مىخوانيم: جعلكم فى بيوت أذن الله أن ترفع ... بنابراين حرم امامان معصوم عليهم السلام، يكى از مصاديق اين آيه است.
كلمهى «تُرْفَعَ» در آيه به معناى بلندى مكانى نيز مىتواند باشد، نظير آيهى «إِذْ يَرْفَعُ إِبْراهِيمُ الْقَواعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَ إِسْماعِيلُ» «1» كه حضرت ابراهيم پايههاى كعبه را بلند ساخت.
امام باقر عليه السلام فرمود: مراد از «بيوت» در اين آيه، خانههاى انبيا و حكما و امامان معصوم
«1». بقره، 127.
جلد 6 - صفحه 190
مىباشد. «1» و «ثعلبى» در تفسير خود نقل مىكند: روزى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مشغول تلاوت اين آيه بود. ابوبكر برخاست و پرسيد: آيا خانهى فاطمه عليها السلام و على عليه السلام از مصاديق اين آيه است؟ فرمود: آرى، از بهترين مصاديق اين آيه است. «2»
امام كاظم عليه السلام فرمود: مراد از «بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ» در آيه، اوقات نماز است. «3»
در فرهنگ قرآن، در موارد متعدّدى به جاى نماز، واژه تسبيح آمده است، مانند: «وَ سَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكارِ» «4»، «وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ» «5»
پیام ها
1- راهيابى به نور هدايت خداوند، با رفت و آمد به مساجد به دست مىآيد. اللَّهُ نُورُ ... يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ ... فِي بُيُوتٍ ...
2- مكانها يكسان نيستند و بعضى از آنها، بر بعضى ديگر برترى دارند. «فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ»
3- مساجد بايد از خانههاى ديگر بهتر و برتر باشند. «أَنْ تُرْفَعَ»
4- بزرگى و عظمت، مخصوص خدا و مواردى است كه او اجازه مىدهد. «أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ»
5- اصل در استفاده از مساجد، نماز و ذكر خداست، نه مراسم ديگر. «يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ»
6- درهاى مسجد بايد در اوقات نماز باز باشد و كسى حقّ ندارد آن را ببندد.
«يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ»
7- تسبيح خداوند، بايد هر صبح و شام تكرار شود. يُسَبِّحُ ... بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ (عنصر زمان و مكان در عبادت مؤثّر است.)
«1». تفسير نورالثقلين.
«2». تفسير روحالمعانى.
«3». بحار، ج 23، ص 326.
«4». آلعمران، 41.
«5». ق، 39.
تفسير نور(10جلدى)، ج6، ص: 191
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج7، ص220
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
عکس نوشته ها
