بنگر كه چگونه عليه خود دروغ گفتند و (تمام بتها و شريكان كه همواره مىساختند از نزد آنان محو شد و) آنچه به دروغ و افترا به خدا نسبت مىدادند از دستشان رفت.
نکته ها
امام صادق عليه السلام فرمود: «مراد از «فتنه» در «لَمْ تَكُنْ فِتْنَتُهُمْ»، معذرتخواهى مشركان مىباشد». «3» «ضلّ الشىء» به معناى ضايع شدن، هلاكت و نابودى چيزى است. «4»
«3». تفسير مجمعالبيان.
«4». لسان العرب.
جلد 2 - صفحه 432
دروغگويان به مقتضاى خصلتى كه در دنيا كسب كردهاند، در قيامت نيز دروغ مىگويند. «وَ اللَّهِ رَبِّنا ما كُنَّا مُشْرِكِينَ»،
حضرت على عليه السلام در ذيل آيه در حديثى مىفرمايد: «بعد از اين دروغ، بر لبشان مهر زده مىشود و ساير اعضاى آنان حقّ را بازگو مىكنند». «2»
امام صادق عليه السلام فرمود: روز قيامت خداوند آن چنان عفو وبخشش مىكند كه به ذهن هيچ كس خطور نمىكند، تا آن اندازه كه مشركان نيز مىگويند: ما مشرك نبوديم، (تا مشمول عفو الهى شوند). «3»
پیام ها
1- قيامت، آن چنان حتمى است كه گويا هم اكنون نيز حاضر است. «انْظُرْ» و نفرمود: «ستنظر». (پيامبر صلى الله عليه و آله در دنيا نيز مىتواند باچشم ملكوتى، شاهد صحنههاى قيامت باشد.)
2- تكيهگاههاى غير الهى نابود خواهد شد. «ضَلَّ عَنْهُمْ»
3- در دادگاه الهى، نه دروغ انسان كارساز است، نه سوگند او. «ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ»
4- آن همه اصرار بر تكيهگاههاى غير الهى، خيالى بيش نيست. «وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ»
انْظُرْ كَيْفَ كَذَبُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ: نظر نما چگونه دروغ گويند بر نفسهاى خود به نفى شرك از آن وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ: و گم شود از آنها آنچه بوده باشند كه افترا مىكردند از شركاء يعنى نفع به ايشان نرسانند در تخلص از عذاب ابدى، و خائب و خاسر مىباشد. در «احتجاج» «1»- حضرت امير المؤمنين عليه السّلام ذكر اهوال روز قيامت فرمايد: پس جمع شوند در موطن ديگر و استنطاق شوند در آن. پس گويند قسم به خداى، اى پروردگار ما، نبوديم ما مشرك و اين جماعت مقر به توحيدند در دار دنيا، پس فايده ندهد ايشان را ايمان آنها به خدا با مخالفت پيغمبران و شك در آنچه خدا نازل فرموده به ايشان و به سبب نقض عهد در اوصياى انبياء و تبديل كردن آنها چيز پست را به مقابل آنچه خير است. پس تكذيب فرمايد خداى تعالى آنان را در نسبت دادن ايمان به خود، و حال آنكه اين نسبت دروغ است. على بن ابراهيم رحمه اللّه فرمايد: آيه در شأن قدريه اين امت است، محشور فرمايد حق تعالى ايشان را روز قيامت با صابئين و نصارى و مجوس. پس گويند «وَ اللَّهِ رَبِّنا ما كُنَّا مُشْرِكِينَ» خداوند فرمايد «انْظُرْ كَيْفَ كَذَبُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ» (الخ) «2». عقاب الاعمال- ابن بابويه رحمه اللّه از حضرت باقر عليه السّلام فرمود: محشور مىشوند تكذيب كنندگان قدر الهى از قبور به حالتى كه مسخ شدهاند به ميمون و خوك. «3»
بنگر چگونه دروغ بستند بر خودهاشان و گمشد از آنها آنچه بودند كه افترا ميزدند.
تفسير
اظهار تعجب است از كيفيت دروغ آنها كه چه قدر واضح است بنابر آنكه مراد مشركان باشند و چه اندازه راست نما است در صورتى كه مراد اهل سنت باشند به بيانيكه در آيه سابقه گذشت و در هر حال مراد از گمشدن افتراء آنها بخدا باطل و بىنتيجه شدن ادعاء آنها است كه خدا شريك دارد و شفاعت بتان را قبول ميفرمايد يا سلطنت ظاهرى را حق غير ولى فرموده است و در احتجاج از امير المؤمنين (ع) نقل نموده كه در يكى از مواقف قيامت سؤال و جواب ميشود بر طبق دو آيه قبل از اين آيه از كسانيكه در دنيا اقرار بتوحيد نمودند ولى بحال آنها فائده نداشت چون با پيغمبران مخالفت نمودند و شك كردند در آنچه ايشان از طرف خداوند اظهار نمودند و نقض كردند عهود خودشان را در باره اوصياء ايشان مانند بنى اسرائيل كه بجاى خير ادنى را اختيار نمودند پس تكذيب فرمود خداوند آنها را در ايمانيكه بخود بسته بودند بمفاد اين آيه شريفه و قمى ره مقطوعا روايت فرموده است كه اين آيه در شأن قدريّه اين امت است كه خداوند آنها را با صابئان و نصارى و مجوس محشور ميفرمايد پس قسم ياد ميكنند بر طبق آيه سابقه كه ما مشرك نبوديم و خداوند اين آيه را بآنها جواب ميدهد بعد امام ميفرمايد كه پيغمبر (ص) فرمود از براى هر امتى مجوسى است و مجوس اين امت آنانند كه ميگويند قدر نيست و گمان مىكنند كه مشيت و قدرت از براى آنها است و خدا امر را بآنها واگذار فرموده است بنظر حقير اشاره است بگمان اهل سنت كه تصوّر نمودند تعيين خليفه را خداوند بآنها واگذار كرده است زيرا اين امر از اعظم امورى است كه خداوند مقدر فرموده است و اختيار آنرا بكسى واگذار نكرده تا منطبق شود بر آيات و روايات سابقه و اللّه اعلم.
وَ ضَلَّ عَنهُم ما كانُوا يَفتَرُونَ فاعل ضل ماء در ما كانوا است که عبارت از اصنام و آلهه آنها است فرداي قيامت از دست آنها ميرود هر چه بگردند که بوسيله آنها نجات يابند آنها را پيدا نميكنند تا موقعي که در جهنم وارد شدند آنها را ميبينند که در عذاب هستند و بآنها افتراء بسته بودند و خداي خود ميدانستند.
36
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 24)
در این آیه برای این که مردم از سرنوشت رسوای این افراد عبرت گیرند می گوید: «درست توجه کن ببین اینها کارشان به کجا می رسد که بکلی از روش و مسلک خویش بیزاری جسته و آن را انکار می کنند و حتی به خودشان نیز دروغ می گویند» (انظُر کیفَ کذَبُوا عَلی أَنفُسِهِم). «و تمام تکیه گاه هایی که برای خود انتخاب کرده بودند و آنها را شریک خدا می پنداشتند همه را از دست می دهند و دستشان به جایی نمی رسد» (وَ ضَلَّ عَنهُم ما کانُوا یفتَرُونَ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید: