آیه 174 سوره بقره
<<173 | آیه 174 سوره بقره | 175>> | ||||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
آنان که پنهان دارند آیاتی از کتاب آسمانی را که خدا فرستاده بود و آن را به بهای اندک فروشند، جز آتش جهنّم در شکم نمیبرند و در قیامت خدا با آنها سخن نگوید و (از پلیدی عصیان) پاکشان نگرداند، و هم آنان را در قیامت عذابی دردناک خواهد بود.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
يكلمهم: تكليم، سخن گفتن.[۱]
نزول
محل نزول:
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۲]
شأن نزول:
عكرمة گويد: اين آيه و آيه 77 از سوره آل عمران «إِنَّ الَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِاللَّهِ» درباره يهود نازل گرديده است.[۳] و نيز از طريق كلبى از ابوصالح او از ابن عباس و نيز به عنوان اجماع چنين نقل نمايند كه اين آيه درباره رؤساى يهود و علماء آنها نازل گرديده كه از عوام يهود هدايائى مى گرفتند و اميدوار بودند كه پيامبر آينده از طائفه خودشان باشد وقتى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله مبعوث گرديد. اينان از ترس زوال رياست خود صفات رسول خدا را تغيير دادند و گفتند اين پيامبر آن رسول معهود در تورات نيست و خداوند اين آيه را نازل فرمود.[۴]
و نيز گويند: رؤساى مزبور كعب اشرف و كعب اسد و مالك بن الصنيف و حيى و ياسر پسران اخطب بودند كه به عوام يهود مى گفتند: خداوند پيامبرى خواهد برگزيد كه از شرب خمر و عمل زنا و گرفتن ربا نهى نمايد و نام او محمد است سپس وقتى كه پيامبر اسلام مبعوث گرديد، گفتند: اين پيامبر آن رسول معهود نيست كه ما ميگفتيم او هنوز نيامده و نشانه او كوتاهى قد و ازرقى چشم اوست. با اين گفتار صفات رسول خدا صلی الله علیه و آله را تغيير دادند و خداوند اين آيه را نازل فرمود[۵][۶].[۷]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
«174» إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتابِ وَ يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَلِيلًا أُولئِكَ ما يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ
كسانى كه آنچه را خداوند از كتاب نازل كرده، كتمان مىكنند و بدان بهايى اندك مىستانند، آنها جز آتش در شكمهاى خود فرو نمىبرند، و خداوند روز قيامت با آنها سخن نمىگويد و پاكشان نمىكند و براى آنها عذاب دردناكى است.
نکته ها
دانشمندانِ يهود و نصارى تا قبل از آمدن پيامبر اسلام، به مردم وعدهى آمدن آن حضرت را مىدادند و نشانههايى را كه در تورات و انجيل آمده بود براى مردم مىگفتند، ولى همين كه پيامبر اسلام مبعوث شد و آنها اقرار به رسالت آن حضرت را مساوى با از دست دادن مقام، مال و ... خود ديدند، حقيقت را كتمان نمودند، تا چند روزى بيشتر در مسند خود بمانند و تحفه و هدايايى بخورند، ولى اين بهاى اندكى است كه در برابر گناه بزرگ خود دريافت مىدارند و اين درآمدها نيز چيزى جز آتش نيست كه مىخورند. همچنان كه در آيهاى
جلد 1 - صفحه 265
ديگر، از خوردن اموال يتيمان به خوردن آتش تعبير شده است. «1»
خداوند در روز قيامت با اين كتمان كنندگان، سخنى از روى محبّت نخواهد گفت، با آنكه در آن روز، مؤمنان با خدا هم سخن خواهند شد. البتّه اين گفتگو يا از راه ايجاد موج در فضا و يا از طريق الهام و با زبان دل است و همه خوبان در آن روز كليماللّه مىشوند.
در آيه قبل، به دنبال تحريم گوشت خوك و مردار، سخنى از مغفرت آمده است، ولى در اين آيه كه سخن از تحريم كتمان حقّ و گناهان مربوط به مسائل فكرى و فرهنگى است، لحن آيه بسيار تندتر شده و سخنى از مغفرت نيامده است. بگذريم كه در آيه بعد اين تهديدات شديدتر مىشود.
كتمان حقيقت، تنها درباره رسالت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نبوده است. كسانى كه درباره جانشين واقعى پيامبر نيز كتمان حقيقت كنند، دچار اين عقوبت خواهند شد. آنانكه ماجراى غدير خم را در كتب تفسير و تاريخ خود محو و مسير آيات را تحريف و توجيه مىكنند و مردم را به جاى امام معصوم به سراغ ديگران مىفرستند، دچار كتمان حقيقت شدهاند.
پیام ها
1- دنياگرايى، بزرگترين خطر براى علما و دانشمندان است. «يَكْتُمُونَ، يَشْتَرُونَ»
2- دين فروشى، به هر قيمتى كه باشد خسارت است، زيرا حقايق و معارف كتب آسمانى ارزشمندتر از همه منافع است. «ثَمَناً قَلِيلًا»
3- خوردنىهاى حرام، به صورت آتش تجسّم مىيابند. «ما يَأْكُلُونَ ... إِلَّا النَّارَ»
4- اشيا داراى يك وجهه باطنى و ملكوتى هستند كه در قيامت به آن شكل تجسّم مىيابند. «فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ»
5- كيفر، بايد متناسب با جرم باشد. آنانكه در دنيا راه شنيدن كلام خدا را بر مردم بستهاند، در قيامت از لذّت استماع كلام خدا محروم مىشوند. «لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ»
6- عذابهاى قيامت، هم جسمى وهم روحى است. «لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ»
«1». نساء، 10.
تفسير نور(10جلدى)، ج1، ص: 266
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
- پرش به بالا ↑ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 1، ص 111.
- پرش به بالا ↑ تفسير جامع البيان.
- پرش به بالا ↑ تفسير ثعلبى و تفسير مجمع البيان.
- پرش به بالا ↑ تفسير روض الجنان.
- پرش به بالا ↑ شيخ بزرگوار ما در اين باره به عنوان نزول چيزى عنوان ننموده و فقط متذكر شدند كه اين آيه متوجه علماى يهود است كه كتمان حقيقت نموده بودند.
- پرش به بالا ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 51.
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.