آیه 135 سوره بقره

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَقَالُوا كُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ تَهْتَدُوا ۗ قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۖ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ

مشاهده آیه در سوره


<<134 آیه 135 سوره بقره 136>>
سوره : سوره بقره (2)
جزء : 1
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

یهود و نصاری گفتند که به آیین ما درآیید تا راه راست یافته و طریق حق پویید. (ای پیغمبر در جواب آنها) بگو: بلکه ما آیین ابراهیم را پیروی می‌کنیم که به راه راست توحید بود و از مشرکان نبود.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

They say, ‘Be either Jews or Christians, that you may be [rightly] guided.’ Say, ‘No, rather, [we will follow] the creed of Abraham, a Hanif, and he was not one of the polytheists.’

معانی کلمات آیه

حنيف: حنف (بر وزن عمل) ميل به حق. حنيف يعنى مايل به حق. حنيف يعنى مايل از باطل، مراد از آن در آيه موحد بودن است.

مشركين: شرك (بكسر شين) به معنى عمل شرك و شريك و نصيب آيد، اشتراك: شريك قرار دادن است. شرك اقسامى دارد: شرك در خلقت، شرك در تدبير عالم، شرك در عبادت و غيره (قاموس قرآن).[۱]

نزول

محل نزول:

این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۲]

شأن نزول:

«شیخ طوسی» گوید: از ابن عباس روايت كنند: كه ابن صوريا الاعور به رسول خدا صلى الله عليه و آله گفت: هدايت آنست كه ما در آن هستيم و غير راه ما هدايت نيست. بنابراين اى محمد از ما پيروى كن تا هدايت يابى و مسيحيان نيز به رسول خدا صلى الله عليه و آله چنين مى گفتند: سپس اين آيه نازل گرديد[۳][۴].[۵]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


«135» وَ قالُوا كُونُوا هُوداً أَوْ نَصارى‌ تَهْتَدُوا قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ‌

(اهل كتاب) گفتند: يهودى يا مسيحى شويد تا هدايت يابيد، بگو: (چنين نيست،) بلكه (پيروى از) آئين حقگراى ابراهيم (مايه هدايت است، زيرا) او از مشركان نبود.

نکته ها

كلمه «يهود» از «هود» به معناى بازگشت به خدا، گرفته شده است. در مجمع البحرين از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه لقب يهود از آيه 156 سوره اعراف اقتباس شده است،

جلد 1 - صفحه 210

آنجا كه بنى‌اسرائيل به خدا گفتند: «إِنَّا هُدْنا إِلَيْكَ» و كلمه نصارى نيز از كلام حضرت عيسى عليه السلام گرفته شده است آنجا كه فرمود: «مَنْ أَنْصارِي إِلَى اللَّهِ»* امّا كلمه «حنيف» از «حنف» به معناى در راه مستقيم آمدن است، همانگونه كه «جنف» به معناى در راه كج قرار گرفتن آمده است.

در آيه 113 خوانديم كه يهوديان، نصارى را قبول نداشتند و نصارى نيز يهوديان را پوچ مى‌دانستند وهر يك خيال مى‌كرد كه تنها خودش بر هدايت مى‌باشد. در حالى كه هر دو گروه دچار شكّ گرديده و از راه مستقيم منحرف شده‌اند و راه حقّ راه ابراهيم عليه السلام است كه هرگز دچار شكّ نگرديد.

امام صادق عليه السلام فرمودند: دين حنيف و حقگرا، همان گرايش به حقّ واسلام است. «1»

پیام ها

1- انحصار طلبى بى‌جا، ممنوع است. يهود و نصارى بدون داشتن دليل، هركدام هدايت را تنها در آئين خود مى‌دانند. «كُونُوا هُوداً أَوْ نَصارى‌ تَهْتَدُوا»

2- نام وعنوان مهم نيست، ايمان وعمل اهميّت دارد. يهودى يا نصرانى يك لقب بيش نيست، آنچه ارزشمند است، توحيد ويكتاپرستى است. «بَلْ مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً»

3- به تبليغات سوء ديگران پاسخ دهيد. «قالُوا ... قُلْ»

4- ابراهيم عليه السلام هيچگاه از مشركان نبوده است، در حالى كه يهود و نصارى گرفتار شرك شده‌اند. «وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
  2. پرش به بالا طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.
  3. پرش به بالا در تفسير ابن ابى‌حاتم از عامه نيز اين روايت از ابن عباس نقل شده است.
  4. پرش به بالا صاحب مجمع البيان بنا به نقل از ابن عباس چنين گويد: كه عبدالله بن صوريا و كعب بن الاشرف و مالك بن الصنيف و جماعتى از يهود و نصارى اهل نجران با مسلمين به مخاصمه و دشمنى برخاسته بودند و هر فرقه اى دين و پيامبر و كتاب خويش را افضل و بهتر مى شمردند و هر يك به افراد مسلمين مى گفتند: در دين ما داخل شويد سپس اين آيه نازل گرديد.
  5. پرش به بالا محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 39.

منابع