آیه 12 سوره احقاف
<<11 | آیه 12 سوره احقاف | 13>> | ||||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
و پیش از قرآن کتاب تورات بر موسی که امام و پیشوای مهربان خلق بود نازل گردید و این کتاب قرآن مصدّق کتب آسمانی پیشین به زبان فصیح عربی نازل شده تا ستمکاران عالم را (از عذاب خدا) بترساند و نیکوکاران را بشارت (به رحمت ایزد) دهد.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
- بشرى: بشارت و بشرى: خبر مسرت بخش. كه اثر آن در چهره ظاهر مىشود، استقاموا: استقامت: پايدارى و ثبات. اصل آن ايستادن در كارى است.[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتابُ مُوسى إِماماً وَ رَحْمَةً وَ هذا كِتابٌ مُصَدِّقٌ لِساناً عَرَبِيًّا لِيُنْذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ بُشْرى لِلْمُحْسِنِينَ «12»
و پيش از قرآن، كتاب موسى امام و رحمت بود و اين كتاب كه به زبان عربى است، تصديق كننده (كتاب هاى آسمانى) است تا به ظالمان هشدار دهد و براى نيكوكاران بشارت باشد.
نكته ها
در آيه ى 9، از قول پيامبر صلى الله عليه و آله خوانديم كه فرمود: پيامبرىِ من، نوظهور و بى سابقه نيست، اين آيه همان مطلب را دنبال مى كند و مى فرمايد: قبل از قرآن، كتاب موسى، امام بود.
البتّه قبل از قرآن، انجيل كتاب حضرت عيسى مطرح بوده و شايد علّت اين كه از تورات نام برده شده، اين است كه بيشتر مخالفان پيامبر در مدينه، يهوديان بودند. علاوه بر آنكه شريعت حضرت عيسى، استمرار شريعت حضرت موسى بوده و انجيل، مكمّل تورات است.
در قرآن، حضرت ابراهيم به عنوان امام مطرح شده، «إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً» «1» و كتاب حضرت موسى، امام دانسته شده، «كِتابُ مُوسى إِماماً وَ رَحْمَةً» و سيره و روش پيامبر اسلام الگو معرفى شده است، «لَقَدْ كانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ» «2» مؤمنان نيز از خداوند پيشوايى اهل تقوا را خواهانند. «وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً» «3»
آيه ى 9، پيامبر را «نَذِيرٌ» خواند و اين آيه، قرآن را «نذير» مى خواند. لِيُنْذِرَ الَّذِينَ ...
همان گونه كه خداوند، پيامبر را بشير ناميده، «رُسُلًا مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ» «4» و اين آيه، قرآن را نيز بشير مى نامد. «بُشْرى لِلْمُحْسِنِينَ»
پيام ها
1- فرستادن كتاب آسمانى، از سنّت هاى الهى است. «وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتابُ مُوسى»
(1). بقره، 124.
(2). احزاب، 21.
(3). فرقان، 74.
(4). نساء، 165.
تفسير نور، ج 9، ص: 30
2- مردم نياز به الگو و راهبر دارند و كتاب هاى آسمانى كه جلوه اى از رحمت الهى مى باشند، امام مردم هستند. «كِتابُ مُوسى إِماماً وَ رَحْمَةً»
3- بر خلاف حكومت سلاطين كه غالباً با سلطه و ضلالت همراه است، امامت دينى، آميخته با هدايت و رحمت است. «إِماماً وَ رَحْمَةً»
4- در تجليل از حاضران، قبلى ها را فراموش نكنيد. وَ مِنْ قَبْلِهِ ... وَ هذا كِتابٌ ...
5- هماهنگى و همسويى ميان كتب آسمانى، دليلى بر حقانيّت آنهاست. وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتابُ مُوسى ... وَ هذا كِتابٌ مُصَدِّقٌ
6- در برابر تخريب و تهمت، تجليل و تأييد لازم است. هذا إِفْكٌ قَدِيمٌ ... هذا كِتابٌ مُصَدِّقٌ
7- قرآن با تصديق كتب آسمانى پيشين، حق بزرگى بر آنان دارد. «مُصَدِّقٌ»
8- كتاب آسمانى، وسيله ى هشدار ستمگران و بشارت نيكوكاران است. لِيُنْذِرَ ... وَ بُشْرى
9- پذيرش كتاب آسمانى، احسان و انكار آن، ظلم به خويشتن است. ظَلَمُوا ... لِلْمُحْسِنِينَ
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج10، ص136
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم