آیه 10 سوره سبأ
<<9 | آیه 10 سوره سبأ | 11>> | ||||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
و ما حظّ و بهره داود را به فضل و کرم خود کاملا افزودیم (و امر کردیم که) ای کوهها و ای مرغان شما نیز با (تسبیح و نغمه الهی) داود هم آهنگ شوید، و آهن سخت را (چون موم) بر دست او نرم گردانیدیم.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
- اوبى: اوب رجوع. «اوبى» صيغه مفرد مؤنث امر حاضر است يعنى: برگردان. رجوع بده.
- النا: يعنى نرم كرديم لين: نرمى، اليان: نرم كردن.[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلًا يا جِبالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَ الطَّيْرَ وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ «10»
و همانا داوود را از سوى خود فضيلتى داديم (و گفتيم:) اى كوهها! با او (در تسبيح خدا) هم نوا شويد و (اى) پرندگان! (همراهى كنيد) و آهن را براى او نرم كرديم.
نکته ها
شايد توبه و نالهى كوهها با داوود، همان تسبيح آنها باشد. «إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِشْراقِ» «1»
«1». ص، 18.
جلد 7 - صفحه 424
خداوند به حضرت داوود عليه السلام دوازده فضيلت داده است:
1. علم الهى. «وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ وَ سُلَيْمانَ عِلْماً» «1»
2. نبوّت و رسالت. «آتاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَ الْحِكْمَةَ» «2»
3. كتاب آسمانى. «آتَيْنا داوُدَ زَبُوراً» «3»*
4. خلافت. «يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ» «4»
5. استوارى حكومت. «شَدَدْنا مُلْكَهُ» «5»
6. امكانات فراوان. «أُوتِينا مِنْ كُلِّ شَيْءٍ» «6»
7. حكمت. «آتَيْناهُ الْحِكْمَةَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ» «7»
8. قضاوت. «فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ» «8»
9. نرم شدن آهن در دست او. «أَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ»
10. فهميدن سخن پرندگان. «عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّيْرِ» «9»
11. هم صدايى كوهها و پرندگان با او. «يا جِبالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَ الطَّيْرَ»
12. فرزندى مثل سليمان. «وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَيْمانَ» «10»
در حديث مىخوانيم كه خداوند به داوود فرمود: «تو بنده خوبى هستى اگر از بيت المال مصرف نكنى! او چهل روز گريه كرد تا خداوند آهن را بدست او نرم و مشغول زرهبافى شد و هر روز يك زره به قيمت هزار درهم مىبافت و تا سيصد و شصت زره بافت». «11»
پیام ها
1- خداوند، به بندگان برگزيدهى خود، عطاياى ويژهاى مىدهد. «وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلًا»
«1». نمل، 15.
«2». بقره، 251.
«3». اسراء، 55.
«4». ص، 26.
«5». ص، 20.
«6». نمل، 16.
«7». ص، 20.
«8». ص، 26.
«9». نمل، 16.
«10». ص، 30.
«11». كافى، ج 5، ص 74 و تفسير نورالثقلين، ج 3، ص 446 به نقل از تفسير راهنما.
جلد 7 - صفحه 425
2- هستى، شعور دارد و مورد خطاب الهى قرار مىگيرد. «يا جِبالُ أَوِّبِي»
3- مناجات موجودات، امرى حقيقى است، نه مجازى. «أَوِّبِي مَعَهُ»
4- دنيا و آخرت قابل جمع است. (نبوّت و تصرّف در هستى براى داوود جمع شد). «أَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ»
5- اولياى خدا، ولايت تكوينى و قدرت بر تصّرف در هستى دارند. «أَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ»
6- استفاده از طبيعت ارزش است. فَضْلًا ... وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ
7- كسى كه دل خود را براى خدا نرم كند، خداوند هم آهن را براى او نرم مىكند.
أَوِّبِي ... أَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ
8- ذوب آهن، سابقهى ديرينهاى دارد. «أَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ»
9- اولياى خدا با صنعت ارتباط داشتند. «أَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ»
پانویس
- پرش به بالا ↑ تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی ، ج8، ص: 415
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم