مجذوب علیشاه همدانی: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''مجذوب علیشاه همدانی، محمدجعفر''' قرن: 13 (و...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
(وف 1239 ق) | (وف 1239 ق) | ||
| − | عالم دینى، فقیه، عارف، صوفى و شاعر متخلص به مجذوب. ملقب به مجذوب علیشاه و معروف به كبودر آهنگى. وى از | + | عالم دینى، فقیه، عارف، صوفى و شاعر [[تخلص|متخلص]] به مجذوب. ملقب به مجذوب علیشاه و معروف به كبودر آهنگى. وى از طایفه ى قراگوزلو از طوایف همدان بود. در محضر ملا محمدمهدى نراقى و میرزاى قمى تلمذ نمود و [[فقه]] و [[اصول]] را فراگرفت. |
| − | او از میرزاى قمى | + | او از میرزاى قمى اجازه ى [[اجتهاد]] داشت گرچه هیچ‌گاه به اجتهاد نپرداخت. وى همزمان با تحصیل فقه و اصول به مطالعه‌ى آثار بزرگانى چون: [[ابن طاووس]]، خواجه نصیر، ابن فهد حلى، [[شیخ بهائى]]، ابن میثم، [[میرداماد]]، [[میرفندرسكى]]، فیض كاشانى و دیگران كه روح عرفانى داشتند، مى‌پرداخت و اوقات خود را به [[عبادت]] و ریاضت مى‌گذراند. |
| − | فضلاى روزگارش او را سلمان زمان مى‌خواندند و ملا حسنقلى همدانى، قطب عرفاى روحانى او را بسیار مى‌ستوده است. در تبریز درگذشت و در نزدیكى | + | فضلاى روزگارش او را سلمان زمان مى‌خواندند و ملا حسنقلى همدانى، قطب عرفاى روحانى او را بسیار مى‌ستوده است. در تبریز درگذشت و در نزدیكى مقبره ى سید حمزه دفن شد. از آثارش: «اثبات النبوة الخاصة» به فارسى؛ «مرآة الحق»، تحقیقى در تصوف، حلول، اتحاد و تناسخ؛ «مراحل السالكین»؛ شرح «دعاء الامیر علیه السلام»؛ «الاعتقادات»؛ حواشى بر «كفایة» محقق سبزوارى و «مدارك» و «شرح لمعه»؛ [[دیوان]] شعر. |
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج5، ص134. | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج5، ص134. | ||
| + | {{شعر فارسی}} | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن سیزدهم]] | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
[[رده:عارفان]] | [[رده:عارفان]] | ||
| − | |||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۸:۱۵
مجذوب علیشاه همدانی، محمدجعفر
قرن: 13
(وف 1239 ق)
عالم دینى، فقیه، عارف، صوفى و شاعر متخلص به مجذوب. ملقب به مجذوب علیشاه و معروف به كبودر آهنگى. وى از طایفه ى قراگوزلو از طوایف همدان بود. در محضر ملا محمدمهدى نراقى و میرزاى قمى تلمذ نمود و فقه و اصول را فراگرفت.
او از میرزاى قمى اجازه ى اجتهاد داشت گرچه هیچ‌گاه به اجتهاد نپرداخت. وى همزمان با تحصیل فقه و اصول به مطالعه‌ى آثار بزرگانى چون: ابن طاووس، خواجه نصیر، ابن فهد حلى، شیخ بهائى، ابن میثم، میرداماد، میرفندرسكى، فیض كاشانى و دیگران كه روح عرفانى داشتند، مى‌پرداخت و اوقات خود را به عبادت و ریاضت مى‌گذراند.
فضلاى روزگارش او را سلمان زمان مى‌خواندند و ملا حسنقلى همدانى، قطب عرفاى روحانى او را بسیار مى‌ستوده است. در تبریز درگذشت و در نزدیكى مقبره ى سید حمزه دفن شد. از آثارش: «اثبات النبوة الخاصة» به فارسى؛ «مرآة الحق»، تحقیقى در تصوف، حلول، اتحاد و تناسخ؛ «مراحل السالكین»؛ شرح «دعاء الامیر علیه السلام»؛ «الاعتقادات»؛ حواشى بر «كفایة» محقق سبزوارى و «مدارك» و «شرح لمعه»؛ دیوان شعر.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج5، ص134.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
