قاسم انوار: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''قاسم انوار، معین‌الدین، صفی‌الدین علی'''...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۶: | سطر ۶: | ||
* قرن: 9 | * قرن: 9 | ||
| − | (838/837/835-757 ق)، صوفى، عارف و شاعر متخلص به قاسم یا قاسمى. معروف به شاه قاسم انوار. وى از خاندان سادات حسینى و تبریز و از پیروان خاندان شیخ | + | (838/837/835-757 ق)، صوفى، عارف و شاعر [[تخلص|متخلص]] به قاسم یا قاسمى. معروف به شاه قاسم انوار. وى از خاندان سادات حسینى و تبریز و از پیروان خاندان شیخ صفى الدین اردبیلى بود. در سراب به دنیا آمد. در جوانى به تبریز براى كسب علم رفت و در حلقه ى مریدان شیخ صدرالدین موسى، پسر و جاشنین شیخ صفى الدین درآمد. |
| − | قاسم انوار از او به عنوان صدر ولایت یاد | + | قاسم انوار از او به عنوان صدر ولایت یاد مى كند. سپس به گیلان رفت و روابط دوستانه اى با جانشینان شیخ زاهد گیلانى برقرار كرد. در ادامه سفرش به [[خراسان]] رفت و در هرات مستقر شد و شهرت و مریدان بسیار یافت. در 830 ق به تهمت سیاسى از هرات به سمرقند تبعید شد و چند سال بعد به خراسان مراجعت نمود و در قریه خرجرد جام یا به قولى در قصبه ى لنگر از توابع نیشابور ساكن شد و در همان جا وفات یافت. |
| − | بنایى به دستور امیر علیشیر نوایى بر مزارش ساخته شده است. | + | بنایى به دستور امیر علیشیر نوایى بر مزارش ساخته شده است. گفته اند كه چهار سفر پیاده به [[حج]] رفته كه دو دفعه آن پابرهنه بوده است. از آثارش: «كلیات» شامل [[مثنوی]] هاى: «انیس العارفین»، 583 بیت به [[بحر رمل]] مسدس، «صد مقام» یا «مقامات العارفین» یا «مقامات السالكین» یا «تذكره الاولیاء» در بیان مقامات و اصطلاحات صوفیه، «بیان واقعه دیدن امیر تیمور» و همچنین [[قصیده|قصاید]]و[[غزل|غزلیات]]و[[ملمع|ملمعات]]و[[قطعه|مقطعات]] |
| + | گیلكى و تركى و [[رباعی|رباعیات]]؛ «رساله ى سؤال و جواب»؛ «رساله در بیان علم»؛ مثنوى «انیس العاشقین» یا «رساله الامانه». | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج4، ص322. | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج4، ص322. | ||
| + | {{شعر فارسی}} | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن نهم]] | ||
[[رده:عارفان]] | [[رده:عارفان]] | ||
| − | |||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۷:۰۱
قاسم انوار، معین‌الدین، صفی‌الدین علی
- ملیت: ایرانی
- قرن: 9
(838/837/835-757 ق)، صوفى، عارف و شاعر متخلص به قاسم یا قاسمى. معروف به شاه قاسم انوار. وى از خاندان سادات حسینى و تبریز و از پیروان خاندان شیخ صفى الدین اردبیلى بود. در سراب به دنیا آمد. در جوانى به تبریز براى كسب علم رفت و در حلقه ى مریدان شیخ صدرالدین موسى، پسر و جاشنین شیخ صفى الدین درآمد.
قاسم انوار از او به عنوان صدر ولایت یاد مى كند. سپس به گیلان رفت و روابط دوستانه اى با جانشینان شیخ زاهد گیلانى برقرار كرد. در ادامه سفرش به خراسان رفت و در هرات مستقر شد و شهرت و مریدان بسیار یافت. در 830 ق به تهمت سیاسى از هرات به سمرقند تبعید شد و چند سال بعد به خراسان مراجعت نمود و در قریه خرجرد جام یا به قولى در قصبه ى لنگر از توابع نیشابور ساكن شد و در همان جا وفات یافت.
بنایى به دستور امیر علیشیر نوایى بر مزارش ساخته شده است. گفته اند كه چهار سفر پیاده به حج رفته كه دو دفعه آن پابرهنه بوده است. از آثارش: «كلیات» شامل مثنوی هاى: «انیس العارفین»، 583 بیت به بحر رمل مسدس، «صد مقام» یا «مقامات العارفین» یا «مقامات السالكین» یا «تذكره الاولیاء» در بیان مقامات و اصطلاحات صوفیه، «بیان واقعه دیدن امیر تیمور» و همچنین قصایدوغزلیاتوملمعاتومقطعات گیلكى و تركى و رباعیات؛ «رساله ى سؤال و جواب»؛ «رساله در بیان علم»؛ مثنوى «انیس العاشقین» یا «رساله الامانه».
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج4، ص322.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
