عبیدالله بن زیاد: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (افزودن مطلب و منبع) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | {{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | ||
| − | والى [[كوفه]] در زمان حادثه عاشورا كه شهادت [[امام حسين]] علیه السلام و يارانش به دستور او انجام گرفت | + | والى [[كوفه]] در زمان حادثه عاشورا كه شهادت [[امام حسين]] علیه السلام و يارانش به دستور او انجام گرفت. |
| − | او از سرداران مشهور اموى بود كه در سال 54 هجرى از طرف معاويه به حكومت خراسان منصوب شد. در سال 56 از آنجا معزول و به حكمرانى بصره منصوب گشت. پس از [[مرگ]] معاويه و روى كار آمدن يزيد، وقتى نهضت مسلم بن عقيل در [[كوفه]] آغاز شد، با حفظ سمت، والى كوفه نيز شد | + | ==نام و نسب== |
| + | ابن زياد را «ابن مرجانه» هم مى‌گويند، زيرا نام مادرش كنيزى زناكار و مجوسى به نام «مرجانه» بود. در كوفه پس از [[عاشورا]] كه اسراى اهل بيت علیهم السلام را وارد دارالاماره كردند، [[حضرت زینب]] سلام الله علیها در خطاب به ابن زياد، او را «يابن مرجانه» خواند و اين اشاره به نسبت ناپاك او بود که همیشه مایه رسوایی او بود. نسب پدر ابن زیاد هم نامعلوم بوده است.از این رو پدرش را را «زیاد بن ابیه» یعنی «پسر پدرش» می خواندند.ابوسفیان، زیاد را حاصل زنای خود با سمیه(مرجانه)، مادر زیاد می‌دانست و به همین دلیل معاویه، زیاد را برادر خویش می‌خواند. «زیاد» فردی قسی القلب بود که در سرکوب شورشهایی که علیه بنی امیه در مناطق مختلف اسلامی اتفاق می افتاد بی رحمی زیادی از خود نشان می داد.<ref>نک:الاستیعاب، ج ۲، ص۵۲۵.</ref> | ||
| + | ابن زیاد هم کم از پدر خونریزش نداشت و فردی سنگدل و جبار بود<ref>زرکلی، الاعلام، ج۴، ص۱۹۳.</ref> همین ویژگی باعث شده بود بخصوص در جنگ با غیر مسلمانان به پیروزی های زیادی دست پیدا کند <ref>نک: زرکلی، الاعلام، ج۴، ص۱۹۳.</ref> | ||
| + | |||
| + | == مناسب حکومتی ابن زیاد== | ||
| + | او از سرداران مشهور اموى بود كه در سال 54 هجرى از طرف معاويه به حكومت خراسان منصوب شد. در سال 56 از آنجا معزول و به حكمرانى بصره منصوب گشت. عبیدالله در بصره شورش خوارج را با خشونت فروان سرکوب کرد و بسیاری از آنها را به قتل رساند<ref>تاریخ الطبری، ج۷، ص۱۸۵-۱۸۷و ج۷، ص۲۲۸.</ref>پس از [[مرگ]] معاويه و روى كار آمدن يزيد، وقتى نهضت مسلم بن عقيل در [[كوفه]] آغاز شد، با حفظ سمت، والى كوفه نيز شد | ||
| + | ==نقش ابن زیاد در شهادت امام حسین علیه السلام == | ||
پس از حركت امام حسين علیه السلام از [[مكه]] به سوى عراق، وى عمر سعد را با لشكرى گسيل داشت تا با آن حضرت بجنگد يا او را به بيعت با يزيد وادارد. فرمان كشتن [[سیدالشهدا]] و يارانش و اسير گرفتن اهل بيت او را به عمر سعد (كه فرمانده سپاه كوفه در كربلا بود) داد.<ref> سفینة البحار ، ج 1 ، ص 580 .</ref> | پس از حركت امام حسين علیه السلام از [[مكه]] به سوى عراق، وى عمر سعد را با لشكرى گسيل داشت تا با آن حضرت بجنگد يا او را به بيعت با يزيد وادارد. فرمان كشتن [[سیدالشهدا]] و يارانش و اسير گرفتن اهل بيت او را به عمر سعد (كه فرمانده سپاه كوفه در كربلا بود) داد.<ref> سفینة البحار ، ج 1 ، ص 580 .</ref> | ||
| سطر ۱۷: | سطر ۲۳: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف. | + | * جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف. |
| + | * تاریخ طبری | ||
| + | * الاعلام زرکلی | ||
[[رده:عاملان واقعه کربلا]] | [[رده:عاملان واقعه کربلا]] | ||
[[رده:بنی امیه]] | [[رده:بنی امیه]] | ||
{{الگو:واقعه عاشورا}} | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
نسخهٔ ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۵۲
والى كوفه در زمان حادثه عاشورا كه شهادت امام حسين علیه السلام و يارانش به دستور او انجام گرفت.
محتویات
نام و نسب
ابن زياد را «ابن مرجانه» هم مى‌گويند، زيرا نام مادرش كنيزى زناكار و مجوسى به نام «مرجانه» بود. در كوفه پس از عاشورا كه اسراى اهل بيت علیهم السلام را وارد دارالاماره كردند، حضرت زینب سلام الله علیها در خطاب به ابن زياد، او را «يابن مرجانه» خواند و اين اشاره به نسبت ناپاك او بود که همیشه مایه رسوایی او بود. نسب پدر ابن زیاد هم نامعلوم بوده است.از این رو پدرش را را «زیاد بن ابیه» یعنی «پسر پدرش» می خواندند.ابوسفیان، زیاد را حاصل زنای خود با سمیه(مرجانه)، مادر زیاد می‌دانست و به همین دلیل معاویه، زیاد را برادر خویش می‌خواند. «زیاد» فردی قسی القلب بود که در سرکوب شورشهایی که علیه بنی امیه در مناطق مختلف اسلامی اتفاق می افتاد بی رحمی زیادی از خود نشان می داد.[۱] ابن زیاد هم کم از پدر خونریزش نداشت و فردی سنگدل و جبار بود[۲] همین ویژگی باعث شده بود بخصوص در جنگ با غیر مسلمانان به پیروزی های زیادی دست پیدا کند [۳]
مناسب حکومتی ابن زیاد
او از سرداران مشهور اموى بود كه در سال 54 هجرى از طرف معاويه به حكومت خراسان منصوب شد. در سال 56 از آنجا معزول و به حكمرانى بصره منصوب گشت. عبیدالله در بصره شورش خوارج را با خشونت فروان سرکوب کرد و بسیاری از آنها را به قتل رساند[۴]پس از مرگ معاويه و روى كار آمدن يزيد، وقتى نهضت مسلم بن عقيل در كوفه آغاز شد، با حفظ سمت، والى كوفه نيز شد
نقش ابن زیاد در شهادت امام حسین علیه السلام
پس از حركت امام حسين علیه السلام از مكه به سوى عراق، وى عمر سعد را با لشكرى گسيل داشت تا با آن حضرت بجنگد يا او را به بيعت با يزيد وادارد. فرمان كشتن سیدالشهدا و يارانش و اسير گرفتن اهل بيت او را به عمر سعد (كه فرمانده سپاه كوفه در كربلا بود) داد.[۵]
ابن زياد پس از مرگ يزيد، ادعاى خلافت كرد و اهل بصره و كوفه را به بيعت فراخواند ولى كوفيان دعوتگران او را از شهر بيرون كردند، وى سپس از بيم انتقام فرارى شد و مدتى به شام رفت، همزمان با نهضت توابين، ماموريت سركوب توابين را يافت.[۶]
در سال 65 هجرى با لشكرى به جنگ سليمان بن صرد رفت و در عين الورده با او درگير شد. سرانجام در يكى از درگيري ها با سپاه مختار، در سال 67 هجرى خودش و جمعى از همراهانش كشته شدند و باقى سپاهيانش پراكنده گشتند. سر ابن زياد را نزد مختار بردند. مختار هم آن سر را نزد محمد حنفيه و امام سجاد علیه السلام فرستاد. برخى هم گفته‌اند كه سر را پيش عبدالله زبير فرستاد.[۷]
وى از كسانى است كه در زیارت عاشورا، مورد لعن قرار گرفته است: «لعن الله ابن مرجانة» و «العن عبيدالله بن زياد وابن مرجانة».
پانویس
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
- تاریخ طبری
- الاعلام زرکلی
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
