سخنان امام حسین(ع) با یارانشان در روز عاشورا: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{خوب}}
 
{{خوب}}
'''معانی الاخبار''' به نقل از [[امام زین العابدین علیه السلام]] سخنان حضرت را این گونه نقل می کنند: چون كار [نبرد] بر حسين عليه السلام سخت شد، همراهانش به او نگريستند و او حالى متفاوت داشت. همراهانش هر چه كار سخت تر مى شد، رنگشان دگرگون مى شد و مضطرب مى شدند و دلهايشان به تپش مى افتاد اما امام و برخى ياران ويژه اش رنگشان، گلگون مى شد و اندامشان آرامش مى يافت و جانهايشان قرار مى گرفت.
 
  
برخى به برخى ديگر گفتند: بنگريد كه او باكى از مرگ ندارد! حسين عليه السلام به آنان فرمود: «اى بزرگ زادگان! شكيبا باشيد. مرگ، جز پلى نيست كه شما را از سختى و ناخوشى به سوى بهشتِ پُرگستره و نعمتِ جاويدان عبور مى دهد. كدامتان خوش ندارد كه از زندان به قصر منتقل شود؟! و آن براى دشمنانتان مانند انتقال از قصر به زندان و شكنجه شدن است. پدرم از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله برايم نقل كرد: دنيا، زندانِ مؤمن و بوستانِ كافر است و مرگ پل مؤمنان به سوى بهشتهايشان و پل كافران به دوزخشان است. نه دروغ مى گويم و نه به من دروغ گفته شده است».
+
* '''[[معانى الأخبار (کتاب)|معانی الاخبار]]''' به نقل از [[امام سجاد علیه السلام|امام زین العابدین]] علیه السلام سخنان حضرت را این گونه نقل می کنند: چون کار بر [[امام حسین علیه السلام|حسین]] علیه السلام سخت شد، همراهانش به او نگریستند و او حالى متفاوت داشت. همراهانش هر چه کار سخت تر مى شد، رنگشان دگرگون مى شد و مضطرب مى شدند و دلهایشان به تپش مى افتاد، اما امام و برخى یاران ویژه اش، رنگشان گلگون مى شد و اندامشان آرامش مى یافت و جانهایشان قرار مى گرفت. برخى به برخى دیگر گفتند: بنگرید که او باکى از مرگ ندارد! حسین علیه السلام به آنان فرمود: «اى بزرگ زادگان! شکیبا باشید. مرگ، جز پلى نیست که شما را از سختى و ناخوشى به سوى [[بهشت]] پُرگستره و نعمت جاویدان عبور مى دهد. کدامتان خوش ندارد که از زندان به قصر منتقل شود؟! و آن براى دشمنانتان مانند انتقال از قصر به زندان و شکنجه شدن است. پدرم از [[پیامبر اسلام|پیامبر خدا]] صلى الله علیه و آله برایم نقل کرد: دنیا، زندان مؤمن و بوستان کافر است و [[مرگ]] پل مؤمنان به بهشتهایشان و پل کافران به سوى [[جهنم|دوزخ]] است. نه [[دروغ]] مى گویم و نه به من دروغ گفته شده است».
 +
* '''[[تاریخ دمشق (کتاب)|تاریخ دمشق]]''' (به نقل از بشر بن طانحه، از مردى از قبیله هَمْد) اینگونه بیان می کند: حسین بن على علیه السلام صبح روزى که به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رسید، برایمان سخنرانى کرد و پس از حمد و ثناى الهى فرمود: «بندگان خدا! از خدا پروا کنید و از دنیا برحذر باشید که اگر دنیا براى کسى مى مانْد و کسى در آن مى مانْد، [[پيامبران|پیامبران]] سزاوارترین افراد به ماندن و سزامندتر به خشنود شدن از قضاى الهى و خشنودتر به آن بودند؛ اما خداى متعال دنیا را براى آزمایش و اهلش را براى نابودى آفریده است. نوى آن کهنه و نعمتش زایل و شادى اش تلخ مى شود. سراى آن، فقط براى رسیدن و خانه اش براى دل کندن است. توشه برگیرید که بهترین توشه، [[تقوا|پرهیزکارى]] است و پروا کنید، شاید که رستگار شوید».
 +
* در کتاب '''[[الخرائج والجرائح (کتاب)|الخرائج و الجرائح]]''' (به نقل از جابر، از [[امام باقر علیه السلام|امام باقر]] علیه السلام) این گونه نقل شده: [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]] علیه السلام پیش از کشته شدن به یارانش فرمود: «پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود: پسر عزیزم! تو بزودى به سوى [[عراق]] کشانده مى شوى و آن سرزمینى است که پیامبران و اوصیاى پیامبران آن را دیدار کرده اند و آن همان سرزمین صعَموراص است و تو در آنجا شهید مى شوى و گروهى از همراهانت با تو به شهادت مى رسند که درد شمشیرها را حس نمى کنند. سپس این [[آیه]] را [[تلاوت قرآن|تلاوت]] فرمود: «گفتیم: اى آتش! بر [[حضرت ابراهیم علیه السلام|ابراهیم]] سرد و سلامت باش». آتش جنگ بر تو و برایشان سرد و سلامت است. [سپس افزود:] پس مژده تان باد که ـ به خدا سوگند ـ، اگر ما را بکشند بر پیامبرمان وارد خواهیم شد!
 +
* در '''[[الأمالی|الأمالى]]''' این چنین آمده است: حسین بن زید بن على از پدرانش نقل کرده است که: امام حسین علیه السلام روز حادثه [ى عاشورا]، سخن گفت و پس از حمد و ثناى الهى فرمود: «ستایش ویژه خدایى است که آخرت را براى پرهیزگاران قرار داد و آتش و کیفر را براى کافران. به خدا سوگند ما در این راه به طلب دنیا نیامده ایم تا درباره [ى بهشت] پروردگار خود به شک بیفتیم! شکیب ورزید که خدا با پرهیزگاران است و سراى آخرت برایتان بهتر است». گفتند: جانهایمان را فدایت مى کنیم. حسین بن زید بن على مى گوید: به خدا سوگند، آنان بر او (امام حسین علیه السلام) سبقت مى جستند تا پیش روى او به شهادت برسند و امام علیه السلام در شهادت آنان پاداش ببرد و برایشان آمرزش خواهى کند.
  
'''تاريخ دمشق'''( ـ به نقل از بشر بن طانحه، از مردى از قبيله هَمْد) اینگونه بیان می کند: حسين بن على عليه السلام صبح روزى كه به شهادت رسيد، برايمان سخنرانى كرد و پس از حمد و ثناى الهى فرمود: «بندگان خدا! از خدا پروا كنيد و از دنيا برحذر باشيد كه اگر دنيا براى كسى مى مانْد و كسى در آن مى مانْد، پيامبران سزاوارترين افراد به ماندن و سزامندتر به خشنود شدن از قضاى الهى و خشنودتر به آن بودند؛ اما خداى متعال دنيا را براى آزمايش و اهلش را براى نابودى آفريده است. نوى آن كهنه و نعمتش زايل و شادى اش تلخ مى شود. سراى آن، فقط براى رسيدن و خانه اش براى دل كَنْدن است. توشه برگيريد كه بهترين توشه، پرهيزگارى است و پروا كنيد، شايد كه رستگار شويد».
+
==منابع==
  
در کتاب '''الخرائج والجرائح''' (ـبه نقل از [[جابر]]، از [[امام باقر عليه السلام]]ـ) این گونه نقل شده: [[امام حسين عليه السلام]] پيش از كشته شدن به يارانش فرمود: «پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: پسر عزيزم! تو بزودى به سوى عراقْ كشانده مى شوى و آن سرزمينى است كه پيامبران و اوصياىِ پيامبران آن را ديدار كرده اند و آن همان سرزمين صعَموراص است و تو در آنجا شهيد مى شوى و گروهى از همراهانت با تو به شهادت مى رسند كه درد شمشيرها را حس نمى كنند. سپس تلاوت فرمود: «گفتيم: اى آتش! بر ابراهيم سرد و سلامت باش». آتش جنگ بر تو و برايشان سرد و سلامت است. [سپس افزود:] پس مژده تان باد كه ـ به خدا سوگند ـ، اگر ما را بكُشند بر پيامبرمان وارد خواهيم شد!
+
*محمد محمدی ری شهری و همکاران، [[دانشنامه امام حسین علیه السلام (کتاب)|دانشنامه امام حسین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ]]، ترجمه عبدالهادی مسعودی، ج۸، ص۱۳۹، دسترس در [http://www.hadith.net/n668-e5678-p165.html حدیث نت].
 
 
در '''الأمالى''' این چنین آمده است حسين بن زيد بن على از پدرانش نقل كرده است كه: [[امام حسين عليه السلام]] روز حادثه [ى عاشورا]، سخن گفت و پس از حمد و ثناى الهى فرمود: «ستايش ويژه خدايى است كه آخرت را براى پرهيزگاران قرار داد و آتش و كيفر را براى كافران. به خدا سوگند ما در اين راه به طلب دنيا نيامده ايم تا درباره [ى بهشت] پروردگار خود به شك بيفتيم! شكيب ورزيد كه خدا با پرهيزگاران است و سراى آخرت برايتان بهتر است».
 
 
 
گفتند: جانهايمان را فدايت مى كنيم. حسين بن زيد بن على مى گويد: به خدا سوگند، آنان بر او ([[امام حسين عليه السلام]]) سبقت مى جستند تا پيشِ روى او به شهادت برسند و امام عليه السلام در شهادت آنان پاداش ببرد و برايشان آمرزش خواهى كند.
 
 
 
==منابع==
 
* محمد محمدی ری شهری و همکاران، دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاریخ، ترجمه عبدالهادی مسعودی، ج8، ص139، دسترس در [http://www.hadith.net/n668-e5678-p165.html حدیث نت].
 
  
 
{{الگو:واقعه عاشورا}}
 
{{الگو:واقعه عاشورا}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۰۶


  • معانی الاخبار به نقل از امام زین العابدین علیه السلام سخنان حضرت را این گونه نقل می کنند: چون کار بر حسین علیه السلام سخت شد، همراهانش به او نگریستند و او حالى متفاوت داشت. همراهانش هر چه کار سخت تر مى شد، رنگشان دگرگون مى شد و مضطرب مى شدند و دلهایشان به تپش مى افتاد، اما امام و برخى یاران ویژه اش، رنگشان گلگون مى شد و اندامشان آرامش مى یافت و جانهایشان قرار مى گرفت. برخى به برخى دیگر گفتند: بنگرید که او باکى از مرگ ندارد! حسین علیه السلام به آنان فرمود: «اى بزرگ زادگان! شکیبا باشید. مرگ، جز پلى نیست که شما را از سختى و ناخوشى به سوى بهشت پُرگستره و نعمت جاویدان عبور مى دهد. کدامتان خوش ندارد که از زندان به قصر منتقل شود؟! و آن براى دشمنانتان مانند انتقال از قصر به زندان و شکنجه شدن است. پدرم از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله برایم نقل کرد: دنیا، زندان مؤمن و بوستان کافر است و مرگ پل مؤمنان به بهشتهایشان و پل کافران به سوى دوزخ است. نه دروغ مى گویم و نه به من دروغ گفته شده است».
  • تاریخ دمشق (به نقل از بشر بن طانحه، از مردى از قبیله هَمْد) اینگونه بیان می کند: حسین بن على علیه السلام صبح روزى که به شهادت رسید، برایمان سخنرانى کرد و پس از حمد و ثناى الهى فرمود: «بندگان خدا! از خدا پروا کنید و از دنیا برحذر باشید که اگر دنیا براى کسى مى مانْد و کسى در آن مى مانْد، پیامبران سزاوارترین افراد به ماندن و سزامندتر به خشنود شدن از قضاى الهى و خشنودتر به آن بودند؛ اما خداى متعال دنیا را براى آزمایش و اهلش را براى نابودى آفریده است. نوى آن کهنه و نعمتش زایل و شادى اش تلخ مى شود. سراى آن، فقط براى رسیدن و خانه اش براى دل کندن است. توشه برگیرید که بهترین توشه، پرهیزکارى است و پروا کنید، شاید که رستگار شوید».
  • در کتاب الخرائج و الجرائح (به نقل از جابر، از امام باقر علیه السلام) این گونه نقل شده: امام حسین علیه السلام پیش از کشته شدن به یارانش فرمود: «پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود: پسر عزیزم! تو بزودى به سوى عراق کشانده مى شوى و آن سرزمینى است که پیامبران و اوصیاى پیامبران آن را دیدار کرده اند و آن همان سرزمین صعَموراص است و تو در آنجا شهید مى شوى و گروهى از همراهانت با تو به شهادت مى رسند که درد شمشیرها را حس نمى کنند. سپس این آیه را تلاوت فرمود: «گفتیم: اى آتش! بر ابراهیم سرد و سلامت باش». آتش جنگ بر تو و برایشان سرد و سلامت است. [سپس افزود:] پس مژده تان باد که ـ به خدا سوگند ـ، اگر ما را بکشند بر پیامبرمان وارد خواهیم شد!
  • در الأمالى این چنین آمده است: حسین بن زید بن على از پدرانش نقل کرده است که: امام حسین علیه السلام روز حادثه [ى عاشورا]، سخن گفت و پس از حمد و ثناى الهى فرمود: «ستایش ویژه خدایى است که آخرت را براى پرهیزگاران قرار داد و آتش و کیفر را براى کافران. به خدا سوگند ما در این راه به طلب دنیا نیامده ایم تا درباره [ى بهشت] پروردگار خود به شک بیفتیم! شکیب ورزید که خدا با پرهیزگاران است و سراى آخرت برایتان بهتر است». گفتند: جانهایمان را فدایت مى کنیم. حسین بن زید بن على مى گوید: به خدا سوگند، آنان بر او (امام حسین علیه السلام) سبقت مى جستند تا پیش روى او به شهادت برسند و امام علیه السلام در شهادت آنان پاداش ببرد و برایشان آمرزش خواهى کند.

منابع

11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها