جعفر بن علی
«جعفر بن علی بن ابی طالب» فرزند امام علی علیه السلام و حضرت امُ البنین، یکی از شهدای کربلا است. برخی بر این باورند که وی در موقع شهادت نوزده ساله بود.
حضور در کربلا
حضرت عباس علیه السلام در روز عاشورا خطاب به برادران مادری خود - جعفر و عبدالله و عثمان - گفت: گام پیش نهید تا ببینم که برای خدا خیرخواهی می کنید. جعفر گام به میدان نهاد و در میدان چنین رجز خواند:
انّی أَنَا جَعْفَرُ ذُوالْمَعالی ابْنُ عَلِیّ الْخَیْرِ ذُوالنَّوالِ
ذاکَ الْوَصِیُّ ذُوالسِّنا وَالْوالی حَسْبی بِعَمّی جَعْفَرُ وَالْخالِ
أَحْمی حُسَیْناً ذَی النَّدَی الْمِفْضالِ --
من، جعفر، دارای مقامی والا هستم پسر علی نیکوکار و بخشنده می باشم. آن علی که وصی پیامبر صلی الله علیه و آله بلندمرتبه و دارای ولایت است؛ عمویم جعفر و دایی ام از جهت شرافت بس است مرا. از حسین علیه السلام که صاحب فضیلت است پشتیبانی خواهم کرد.
برخى پس از بیت اوّل چنین نقل کردند:
أَحْمى حُسَیناً بالقنا العسال وبالحُسامِ الواضِحِ الصِّقالِ
به روایتی بعد از رجزخوانی جعفر، تیری به وسیله خولی اصبحی پرتاب شد و به پیشانی یا چشم او اصابت کرد و به روایت دیگر هانی بن ثبیت حضرمی او را به شهادت رساند، بنابراین شاید زننده تیر خولی، ولی جداکننده سرش هانی بوده است.
زیارت جعفر بن علی
در زیارت ناحیه در مورد او چنین آمده است: «السَّلامُ عَلی جَعْفَرِ بْنِ أَمیرِالْمُؤْمِنینَ، الصَّابِرِ بِنَفْسِهِ مُحْتَسِباً، وَالنَّائی عَنِ الْاوْطانِ مُغْتَرِباً، الْمُسْتَسْلِمِ لِلْقِتالِ، الْمُسْتَقْدِمِ لِلنِّزالِ، الْمَکْثُورِ بِالرِّجالِ، لَعَنَ اللَّهُ قاتِلَهُ هانِیَ ابْنَ ثُبیْتِ الْحَضْرَمیَّ». درود و سلام بر جعفر بن امیرالمؤمنین علیه السلام که صبر بر بلا کرد و برای جهاد و دفاع قیام کرد و از وطن آواره شد و با دشمن به جنگ پرداخت تا بدنش سپر تیر بلا گردید، لعنت خدا بر قاتلش هانی بن ثبیت حضرمی.
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا.
- جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص۱۲۱-۱۲۲. در دسترس در کتابخانه مدرسه فقاهت، بازیابی: ۵ اسفند ۱۳۹۲.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
