ناصری کرمانشاهی
نسخهٔ تاریخ ۱۴ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۶ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها)
ناصری کلهر کرمانشاهی، ابوالحسن
قرن: 13
واعظ و شاعر، متخلص به ناصرى. پدرش در جریان درگیرى بین محمدحسین میرزاى حشمت الدوله با محمدتقى میرزاى حسام السلطنه در 1246 ق كشته شد. ناصرى طبعى موزون داشت و شعر مى سرود و در اشعار خود اختر تخلص مى كرد.
وى به عتبات عالیات رفت و مدتى در آنجا تحصیل نمود تا در زمره‌ى فضلا قرار گرفت و با دریافت اجازه از علماى بزرگ به كرمانشاهان رفت و به تدریس و وعظ پرداخت و به اصرار دوستان و آشنایان تخصلش را به ناصرى تغییر داد. از اوست:
شاه دین پرور على امیدگاه خسروان داور دولت نگهبان پادشاه خسروان
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج6، ص11.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
