آیه 202 سوره بقره

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۳۸ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها) (نزول)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

أُولَٰئِكَ لَهُمْ نَصِيبٌ مِمَّا كَسَبُوا ۚ وَاللَّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ

مشاهده آیه در سوره


<<201 آیه 202 سوره بقره 203>>
سوره : سوره بقره (2)
جزء : 2
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

هر یک از این دو فرقه از نتیجه اعمال خود بهره‌مند خواهند گشت و خدا به حساب همه زود رسیدگی کند.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Such shall partake of what they have earned, and Allah is swift at reckoning.

معانی کلمات آیه

«أُوْلئِکَ»: اشاره به هر دو گروه، یا اشاره به گروه دوم است.

نزول

محل نزول:

این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]

شأن نزول:

ضحاك از عبدالله بن عباس روايت كند كه شخصى نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و گفت يا رسول الله پدرم وفات يافته و حج بجاى نياورده آيا من مى توانم بجاى او حج بجاى آورم؟

پيامبر فرمود: اگر پدرت مقروض مى بود و قرض او را مى پرداختى، آيا كافى بود؟ گفت: بلى يا رسول اللّه. سپس فرمود: بنابراين اگر قرض خدا را هم بپردازى، سزاوارتر خواهد بود سپس اين آيه نازل گرديد[۲].[۳]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


«202» أُولئِكَ لَهُمْ نَصِيبٌ مِمَّا كَسَبُوا وَ اللَّهُ سَرِيعُ الْحِسابِ‌

آنها از كسب (و دعاى) خود بهره و نصيبى دارند و خداوند به سرعت به حساب هركس مى‌رسد.

نکته ها

به «بهره»، «نصيب» مى‌گويند. گويا سهمى را براى انسان نصب كرده‌اند. «2»

حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: خداوند حساب همه‌ى خلق را يك‌باره مى‌رسد، همان گونه كه همه مردم را دفعةً رزق مى‌دهد. «3»

پیام ها

1- بدون كسب وتلاش، بهره‌اى نيست. «لَهُمْ نَصِيبٌ مِمَّا كَسَبُوا»

2- سرعت در حسابرسى، يك امتياز است. «سَرِيعُ الْحِسابِ»

«1». در دعاها براى نجات از آتش، اصرار و تكرار عجيبى است. مثلا در دعاى مجير حدود هفتاد بار مى‌خوانيم: «اجرنا من النار يا رب» پروردگارا! ما را از آتش جهنّم نجات بده. ويا در دعاى جوشن كبير كه صد بند دارد در پايان هر بند آن مى‌گوييم: «خلصنا من النار يا رب»

«2». بهره‌ى انسان در قيامت، تنها از بعضى كارهاى خويش است، نه تمام آنها. «مِمَّا كَسَبُوا» چه بسيار كارهايى كه انسان مى‌كند، ولى بخاطر نداشتن قصد قربت و نيّت خالص، در قيامت از آن بهره نمى‌برد.

«3». تفسير مجمع‌البيان، ج 2، ص 531.

تفسير نور(10جلدى)، ج‌1، ص: 317

پانویس

  1. پرش به بالا طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.
  2. پرش به بالا روض الجنان و كشف الاسرار.
  3. پرش به بالا محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 68.

منابع