آیه 199 سوره بقره

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۰۵ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها) (نزول)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ

مشاهده آیه در سوره


<<198 آیه 199 سوره بقره 200>>
سوره : سوره بقره (2)
جزء : 2
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

بعد از آن به طریقی که همه مسلمین باز می‌گردند رجوع کنید و از خدا طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Then stream out from where the people stream out, and plead to Allah for forgiveness; indeed Allah is all-forgiving, all-merciful.

معانی کلمات آیه

«اَفِیضُوا»: روان شوید. «مِنْ حَیْثُ»: از همان جائی که.

نزول

محل نزول:

این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]

شأن نزول:

روايت كنند كه هنگام حج عرب در عرفه و قريش در مزدلفة توقف مي‌نمودند سپس اين آيه نازل گرديد،[۲] و نيز قريش كه از جمله حمس بودند (شرح آن در صفحات 60 و 61 آمده است) در اوقات حج از حرم به عرفات نمى رفتند و در مزدلفه توقف مي‌نمودند و مى گفتند ما اهل اللَه هستيم و مانند ديگران نمى باشيم و نيز ما كه ساكنين حرم خدا هستيم نبايد از حرم بيرون برويم و منظور ايشان تعظيم و بزرگداشت خود بوده سپس حق تعالى اين آيه را فرستاد.[۳]

از اسماء دختر ابوبكر روايت شده كه قريش در مزدلفه توقف مي‌كردند و مردم در عرفه، مگر شيبة بن ربيعة و خداوند اين آيه را نازل فرمود،[۴] شيخ بزرگوار بنا به نقل از عائشه و ابن عباس و عطا و مجاهد و حسن بصرى و قتادة و سدى و ربيع موضوع فوق را ذكر نموده و نيز از امام محمدباقر عليه‌السلام هم روايت كرده است ولى به عنوان شأن و نزول به ميان نياورده است.[۵]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


«199» ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفاضَ النَّاسُ وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌

سپس از همانجا كه مردم كوچ مى‌كنند، كوچ كنيد و از خداوند طلب آمرزش نماييد كه خداوند آمرزنده‌ى مهربان است.

نکته ها

در اين آيه ضمن دستور به حركت دسته‌جمعى همراه مردم، به اهل مكّه تذكّر مى‌دهد مبادا خيال كنيد كه چون اهل حرم يا از قبيله قريش و امثال آن هستيد بايد حركات عبادى شما با ديگران فرقى داشته باشد، اين خودبزرگ‌بينى‌ها را كنار گذاشته وهمچون عموم مردم باشيد.

اساساً يكى از آثار وفلسفه‌هاى حج، كنار زدن امتيازات پوشالى است. در آنجا انسان از كفش، كلاه، لباس، همسر ومسكن خود مى‌گذرد و قطره‌اى مى‌شود كه به دريا ملحق شده است.

در اين آيه، دو بار و در آيه قبل يك مرتبه كلمه «افاضة» بكار رفته كه به معناى حركت دسته جمعى است، اين تكرار و اصرار نشان مى‌دهد كه حركت دسته جمعى در انجام عبادات ارزشمند است.

استغفار و ذكر خداوند، بهترين اعمال عرفات و مشعر است. گرچه در اين سرزمين‌ها اصل توقف، شرط است و هيچ عمل ديگرى واجب نيست، امّا در اين آيات، قرآن ما را به ذكر خدا و ياد سوابق پرخطا و اشتباه خود و طلب آمرزش درباره گذشته‌ى خويش دعوت مى‌كند.

مگر مى‌توان در سرزمينى كه اولياى خدا اشك ريخته‌اند بى‌تفاوت نشست.

پیام ها

1- امتيازطلبى، تحت هر نام وعنوانى، ممنوع است. «أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفاضَ النَّاسُ»

2- حركت دسته جمعى، ارزش دارد. «أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفاضَ النَّاسُ»

3- هرگز مأيوس نشويم، گذشته‌ها هرچه باشد استغفار چاره‌ساز است. زيرا او غفور و رحيم است. «وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ»

تفسير نور(10جلدى)، ج‌1، ص: 314

پانویس

  1. پرش به بالا طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.
  2. پرش به بالا جامع البيان و روض الجنان.
  3. پرش به بالا روض الجنان.
  4. پرش به بالا تفسير ابن المنذر.
  5. پرش به بالا محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 67.

منابع