ظهیر فاریابی
ظهیر فاریابی، ظهیرالدین، ابوالفضل طاهر
- ملیت: ایرانی
- قرن: 6
(وف 598 ق)، شاعر، متخلص به ظهیر. از معروفترین شعراى عصر خویش و اصلاً از مردم فاریاب از بلاد خراسان بود. در جوانى به كسب علوم و اطلاعات مختلف علمى و ادبى در فاریاب و نیشابور پرداخت. در نیشابور مدح عضدالدین طغانشاه بن مؤید آى ابه را گفت.
وى علاوه بر ادب به تحقیق در مباحث نجومى نیز پرداخت و پیش‌بینى منجمان را در وقوع طوفان در 582 ق، با تألیف رساله اى رد كرد. اما مطلقاً مورد توجه پادشاه طغانشاه بن میود قرار نگرفت. در 582 ق ناگزیر نیشابور را ترك كرد و به اصفهان به خدمت صدرالدین خجندى رفت و قصایدى در مدح وى گفت.
در 585 ق از اصفهان به مازندران و آذربایجان رفت و در آنجا به مداحى عده اى از افراد و وزارء و رجال هم چون اصفهبد اعظم حسام الدوله والدین ابوالحسن اردشیر از مشاهیر ملوك آل باوند پرداخت.
از دیگر ممدوحان ظهیر، طغرل بن ارسلان آخرین پادشاه سلجوقى، قزل ارسلان بن ایلدگز، اتابك نصره الدین ابوبكر ایلدگز و دیگر اتابكان آذربایجان هستند. بیشتر در تبریز زیست و با خاقانى شروانى، شیخ نظامى، میجرالدین بیلقانى و جمال الدین اصفهانى معاصر بود.
در پایان عمر ترك ملازمت سلاطین گفت و به طاعت و كسب علم مشغول گشت. در تبریز فوت كرد و در قبرستان سرخاب نزدیك قبر خاقانى مدفون گردید. ظهیر صاحب دیوان (شعر) مشتمل بر چهار هزار بیت است.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج4، ص128.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
