کلیم کاشانی
کلیم کاشانی، ابوطالب
قرن: 11
(وف 1073/1062/1061 ق)
شاعر، متخلص به كلیم. مشهور به طالباى كلیم و طالب. بعضى از تذكره نویسان او را خلاق المعانى ثانى خوانده اند. اصل وى از همدان بود، لذا برخى از تذكره ها به او كلیم همدانى گفته اند. اما چون بیشتر در كاشان اقامت داشت به كلیم كاشانى معروف شد. دانشهاى زمان را در كاشان و شیراز فراگرفت و در جوانى، در زمان جهانگیر پادشاه گوركانى (1037-1014 ق) به دكن هند رفت و تحت ملازمت شاهنواز خان خواجه سعدالدین عنایت اللَّه شیرازى، وكیل السلطنه ى ابراهیم عادلشاه ثانى بیجاپورى قرار گرفت و در مدح او شعر گفت.
وى در 1028 ق، بعد از فوت شاهنواز خان به وطن بازگشت و بعد از دو سال اقامت در وطن دوباره به هندوستان رفت و با میر جمله ى شهرستانى متخلص به روح الامین، معاشر شد و در مدح او نیز قصایدى غرا سرود. سپس نزد شاه جهان (1069-1037 ق) تقرب یافت و از جانب او به لقب ملك الشعرا یى نایل آمد.
مدتى به همراه شاه جهان به كشمیر رفت و همچنان شاعر برگزیده‌ى شاه و ستایشگر او بود. كلیم با استادانى از قبیل صائب تبریزى، صیدى، محمدهاشم سنجر برادر میرزا معصوم، میرزا ابراهیم ادهم، ملا علیرضا تجلى، ملك قمى و چند تن دیگر معاصر و با بعضى معاشر بود.
مهارت كلیم در شعر بیشتر در غزل سرایى است. وى در ارسال المثل یا آوردن مصراع ها و بیت هایى كه حكم مثل داشته باشد بسیار توانا بود. او در كشمیر درگذشت و در كنار قبر محمدقلى سلیم به خاك سپرده شد. از آثارش: دیوان (شعر) در حدود بیست و چهار هزار بیت، شامل مثنویات: «ظفرنامه ى شاه جهانى» یا «شاه جهان نامه» یا «پادشاه نامه» یا «شهنشاه نامه» در فتوحات شاه جهان، «در تعریف كشمیر»، «در تعریف اسب و بیمارى او»، «تعریف اكبرآباد و باغ جهان‌آرا» و غزلیات و قصایدو غیره.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج5، ص50.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
