زایرای شوشتری
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
زایرای شوشتری، عبدالمحمد
قرن: 11
(وف 1126 ق)
شاعر. وى شاگرد ملا كاسبى، معروف به محبعلى بوده و با مشاهیر شعراى زمان خود چون میرزا طاهر وحید، شفیعاى اثر، میرنجات، نجیباى كاشى و میرزا هادى شرر شیرازى معاشر بوده است. زایرا در مدح واخشتوخان و حسین پاشاى بصرى و سایر معاریف آن عصر قصایدى دارد.
وى داراى «دیوان» شعر بود. از اوست:
قرب حق با خودى از ترك تعلق نشود نیست ممكن كه ز یك نفى برآید اثبات
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص153.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
